Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Ronald Plasterk te bleu voor '69

Jarenlang wilden nu merendeels overleden delen van mijn familie niets van Vaticanum II weten. Ultramontaan allemaal als u begrijpt wat ik bedoel. De geloofsgemeenschap raakte op drift. Het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie kreeg Nederlands vervolg in het Pastoraal Concilie. Daar zette de polarisatie in die tot Eijk heeft geleid. De vrouw kwam ineens met eigen stem en lichaam zelfbewust de kerk binnen. Een familielid, kapelaan in de grote stad, zag zijn frequentste biechtelinge door het gaas kruipen. Zij was getrouwd. Samen vluchtten zij. Maanden later bleek voor de liefde naar Sardinië.

De hele geestelijkheid kwam los door de vrouw. Die kwam ineens dichtbij.
Neem de paters s.c.j. van het Heilig Hart. 'Wij zijn jezuïeten mét een hart' zeiden ze. Priester en leraar aan het Sint Janscollege dat ik tussen 1960-66 bezocht. Een toen modern groot lyceum, plusminus 600 leerlingen, Colijnplein 9 Den Haag zuidwest. In die tijd kwam een einde aan de Roomse Apartheid. De optimale scheiding in onderwijs en andere vormende en recreatieve instellingen tussen jongens en meisjes. Vanaf 1968 werd de school gemengd. De humanisering begon. De geslachten gingen gewoon door elkaar lopen! Als ik terugdenk een wonder. Beangstigend ook. Je krijgt klappen van de molen.
In zes jaar ook maar één vrouwelijke leerkracht meegemaakt. Lerares Nederlands die het één jaar volhield.

De paters-leraren gingen massaal weg. Crisis in de congregatie. In 1961 telde de Nederlandse Provincie 831 leden, merendeels priester, in 2011 67 gemiddeld 76 jaar oud. Waarvan 29 priesters! ‘De jaren 1965-1975 waren crisisjaren. Seminaries en huizen werden gesloten, het maatschappelijke werk werd verlaten. Vele leden kozen een andere levensweg.’ *
Plus dat een waan van permissiviteit intrad. Vele paters s.c.j. trouwden. Of erger - gingen samenwonen.

Even nog de Apartheid: die begon op te houden in 1968. Mijn generaties Sintjanners genoten onderwijs dat structureel vervreemdde van de andere mensenhelft. We werden allemaal gestuurd tot celibataire seminaristen. Dat leidde zoals algemeen bekend tot oververtegenwoordiging in de categorie contactuele onbeholpenheid en erger.

In ieder geval zijn de generaties Sint Jan tot 1969 opmerkelijk bleuer dan die nadien. Die gemengd optrokken. In 1969 vertrok ook onze rector en leraar Frans Verberne . Een chique uitziende pater die veel gezag continu uitstraalde. Nog wel opgevolgd door een pater, Cortenbach. Maar die was eerder al een wereldse ordeprefect. Het college werd gelaïceerd. En fuseerde in 1991 tot Hofstadcollege. Onze school bestaat niet meer.

Maar waar het mij om gaat is Ronald Plasterk. Hij kwam in 1969 op het Sint Janscollege. Een doorgaans prettig gestemde kleurrijke minister van de vaak nogal protestantse PvdA. Maar zag u hoe hij bij zijn overlevingsdebat naar Jeanine Hennis-Plasschaert keek? BLEU, en niet zo’n beetje ook, en onderdanig om haar goedkeuring te krijgen. Steeds weer. Van nu af reken ik schoolgenoot Plasterk tot mijn generatie. Die van roomse frusties vóór 1969.
Met een knipoog.



Op zaterdag 5 april 2014 is er zowaar reünie voor alle oud-leerlingen en medewerkers van St.-Janscollege en Hofstad Lyceum. Aanmelden vooraf moet: via http://www.hofstadlyceum.nl/index.php/reunie.html


x http://www.scj.nl/


Zie ook: https://www.facebook.com/Colijnplein9

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 15 februari 2014


Geplaatst in de categorie: school

4.2 met 12 stemmen aantal keer bekeken 454

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)