Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Boezemvibraties

Pieter van Vollenhoven reed in februari tegen een edelhert. Dood door inwendige bloedingen. Bij Nieuw Millingen. Veluwe, dus dat beest mocht daar lopen. ‘Niet-copulerend’ zoals meteen werd getwitterd.1}
Niet om in te dekken tegen roddelbladen en Kamervragen. Dat sloeg op dat hert moet ik u zeggen. Juist als ‘ze’ "het" willen doen, worden 'ze' onvoorzichtig. Overigens, februari zie je nog geen jippige reeën.

Oneerbiedig maar zou Pieter hartritmestoornissen krijgen van copulaties achter het stuur? Verstandig dan dat hij zich inhoudt. Logisch die vraag nu fietser Gesink ermee in het nieuws is. Die haalt zijn hartenprikkel niet uit z’n sinusknoop wat redelijk normaal is. Voor mensen zonder hartritmestoornissen. De meeste hartritmestoornissen ontstaan echter door prikkeling juist buiten die knoop, elders in de boezemwand. Mogelijk zelfs in z’n longaders. Geesink doet natuurlijk aan boezemfibrilleren. Of deed – hij is geopereerd. Zijn boezems trekken niet samen maar trillen.

Om even op te halen en niet te duizelen: het hart is een holle spier die samentrekt en ontspant. De kamers pompen het bloed door ons lichaam. De pompbeweging noemen we hartslag of -klop. Het slagritme hartritme. Zie verder
https://www.hartstichting.nl/bouw-werking-hart

Laten we de vraagstelling ter verduidelijking hard maken. Ooit op een mooie lentedag nodigde ik een prachtvriendin om naar Ouderkerk te rennen. Gezellig heen en terug over beide oevers van de Amstel. Zij danste soepel in de spieren gezwind als een hinde maar liep me glad voorbij. Terwijl ik mijn tempo al had opgevoerd tot flink bovenmodaal. Ik ben hooguit modaal. Al ziet het er schijnbaar soms anders uit.

Ze wachtte me op en zei liefjes meedogenloos glimlachend ‘Jos dat moet harder kunnen….’.
Mijn eer te na – ik ging harder steeds harder al bleef ik nog steeds achter. Terug bij de Rozenoordbrug stond ik stil en ging mijn rikketik onstuitbaar tekeer. Duizelig, hyperventilerend kortademig. Ik werd panisch en moest dat ook nog verbergen naar voldane schoonheid. Niks van hou je in voordat je het weet komen er anders kindertjes van. Dat duurde uren.
Zij daarentegen vertrok gewoon naar d’r werk. Ik wist niet hoe ik het had. Dat moesten dus hartritmestoornissen zijn. Maar dat weten stelt echt niet gerust. Gelukkig eenmalig.

Nooit heb ik daarna nog sneller proberen te lopen dan ik kan.
Oorzaken van hartritmestoornissen zijn velerlei zegt de Hartstichtingsfolder. Opwinding? Nee eerlijk geen vunzige hunkeringen achter haar speels opwippende kontje. Nog steeds denk ik kamerstoornissen door inspanning. Met boezemfibrilleren. Of misschien boezemflutter? 2)
Ik laat diagnoses maar over aan experts. Ook zoveel later. Geëncadreerd door vibraties van een breder boezemgehalte.

1) http://www.autoblog.nl/nieuws/pieter-v-vollenhoven-crasht-tegen-hert-64945
2) https://www.hartstichting.nl/hart-en-vaatziekten


Zie ook: https://www.hartstichting.nl/bouw-werking-hart

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 10 mei 2014


Geplaatst in de categorie: lichaam

4.3 met 11 stemmen 9.837



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
10 mei 2014
Komt een beetje over als oud nieuws op mij, maar dat zal ook geheel aan mij liggen-;)

Hartstochtelijk mooi woord hé?

Maar graag gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)