Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Verhalen

Een van de meest aansprekende kunsten
is die van de verteller.'Wie verre reizen doet,
kan veel verhalen' zegt een spreekwoord.
Laten we hierbij beslissen dat het woord
ver-halen op deze manier is ontstaan.

Ik herinner me een dag in Ierland in Augustus.
De middagzon lonkte en de pinken in het
appelgroene weiland dansten uitgelaten
het glooiende veld op en af.
Ook ik werd licht in het hoofd van de Ierse
Pixies die dit alles op hun geweten hadden.
We struinden dwars door de weilanden,
over prikkeldraad, door greppels en langs
hekken tot we over de top van een heuveltje
klommen en verrast werden door de aanblik
van een solitaire pub op zo'n vijftig meter
afstand.
Eromheen hing een zwerm bierdrinkende,
maar blijkbaar gekluisterd luisterende mensen.
Wat was hier aan de hand?

Dichterbij gekomen, werd duidelijk dat binnen
in de kroeg een wolk mensen ademloos luisterde
naar een verhalenverteller.
Zijn levendige en bij de lurven pakkende
voordracht hypnotiseerde de toehoorders.
Dit was niet zomaar een entertainer, dit was een
magiër, die zijn gehoor in de ban bracht met zijn
bardische toverkunsten.
De verteller lokte met bezwerende steminflecties,
levendig gesticulerend, de geest uit de fles en blies
hem vervolgens door de ether, omringd door een
meebewegend korenveld van ruisende luisteraars.

Er was geen ruimte voor de ober om drankjes
rond te brengen in de tjokvolle gelagkamer,
dus die werden van hand tot hand doorgegeven,
waarop het geld via dezelfde route terugkwam.
Wij die buiten stonden, kregen onze Guinness’
en Lagers door een bovenraam aangereikt,
terwijl we onze oren spitsten om het verhaal te volgen,
dwars door de salvo’s van instemming en
geschaterlach heen.
We waren blijkbaar in de apotheose van het verhaal
gearriveerd, en hebben niets, maar dan ook niets
begrepen van wat er verteld werd.

Wat ik echter terdege besefte, is dat we in
de levende essentie van de storyteller werden
opgenomen, die als een dichte, gevoelsgeladen,
elektrische deken iedereen includeerde die daar
aanwezig was.

Op die warme, zoele middag, waren zelfs de
wespen ongevaarlijk aangeschoten.

Schrijver: Ton Hettema, 7 februari 2015


Geplaatst in de categorie: kunst

4.0 met 1 stemmen 159



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)