Trendlezen
We waren van de week even in Ermelo, omdat haar boek klaar was en we een exemplaar gingen afdrukken bij een die-hard drukker, die al vanaf 1985 zijn metier overeind houdt. Maar dat even terzijde. Weet u toch weer iets over wat ons beweegt.
Omdat we net in de middagpauze op de dichte deur tikten, gingen we terug naar de hoofdstraat -als die zo mocht heten- die opgebroken en gestagneerd is alsof er een serie brisantbommen is ontploft. Misschien een uit de klauw gelopen project van de Ermeloze Vereniging voor Archeologie (EVA) die de prehistorische roots van dit illustere kuilendorp aan het blootleggen is.Waar grafheuvels zijn, verwacht een beetje mollige graafgraag toch ook grafkuilen nietwaar?
Enfin, afijn, intussen ga ik dan anagrammen maken van de plaatsnaam (O, Merel / Rome El / Moreel / Om Leer / Rol Mee etc) om te zien of ik wat aanknopingspunten kan vinden voor wat ik er tegenkom; en m'n dierbare vriendin kijkt wat er in de uitverkoop is en probeert me over te halen een paar nieuwe schoenen te kopen. Ieder z'n eigen hobby.
Overigens vind ik Moreel of Morele wel de meest veelzeggende letterverwisselingen, gezien de drukkende aanwezigheid van een dreigend over het dropje hangende grijze hersenschim.
Maar ook dat even terzijde.
Daarvoor kunt u beter terecht bij m'n geachte college J. R. wanneer die weer een abele maar reli-sensuele anekdote uit z'n rijke roomsche habijt mocht toveren.
Toen zag ik een mevrouw. Met een hoedje. Of was het een muts. Of een moetje? Een onthutsend hoofddeksel. Voor de fijnproever onder de hoedologen, de idolate adept van de mutsologie. Ik was in ieder geval meteen verkocht. Zo met stomheid geslagen was ik, dat mijn adem stokte, mijn blik verstarde en mijn hart een heel trage en tsunami-achtige golf rondstuurde door de aderen. Pure extase nam bezit van mijn geëlektrocuteerde brein.
'Wat is er, schatje" vroeg mijn wederhelft die me ter plekke zag verglazen. Maar ik was de beheersing over mijn -anders zo rappe- tongriem verloren.
Toen ik even later weer kon stamelen, was de getooide feeks alweer uit het gezichtsveld geslagen. Eh, verdwenen dus.
Pas later in de middag, toen we ook nog een blond-gehanekamde, kakelbont beklede collega van de eerste dame hadden ontmoet, en gedurende mijn detective-activiteiten in de rest van de week, drong de rauwe betekenis van deze buitenaardse ontmoetingen tot me door: ik was getuige geweest van een stil, maar uiterst effectief uitgedragen vrouwenprotest tegen de heersende moraal en sociale controle van dit picturesque vlekje op de Veluwe. Een afwijzing van het morele denk-korset dat vanuit de braakliggende kuilen der geschiedenis de Ermeloër hoofdstraat en de daarin hangende druilerige winteratmosfeer werd ingebraakt zogezegd.
Niet echt verbaasd was ik dan ook, maar eerder bevestigd in mijn observaties, toen ik vandaag op de BBC- en CNN- nieuwssites las dat ook elders in de wereld dergelijke protestacties plaatsvinden. In Tadzjikistan bijvoorbeeld uit deze nieuwe protestbeweging haar solidariteit met de genoemde dames door middel van het afscheren en daarmee afzweren van de strenge baarden van mannen, het sluiten van kledingzaken die burka's verkopen, en het aanmoedigen van uitgesproken kleurige dameskleding (voor dames, dat weer wel) om zodoende alle associaties met de voor-middeleeuwse denkbeelden van het naburige Afghanistan te doorkruisen.
Zo zijn we, zonder dat iemand dat in de gaten had, getuige van een baanbrekende internationale stroming, die de overheersing van dogmatische babbelboeken en de sociale indoctrinatie van lang achterhaalde benauwende mens-opvattingen op frisse en eigenzinnige manieren zal doen verdampen.
Ik voorspel u: de winter van 2016 zal de annalen ingaan als de Ont-Orthodoxende Winter!
Wij zullen meemaken dat de mensvijandige schimmen der geschiedenis, teruggedreven worden in hun naar verrotting stinkende kuilen!
Let op mijn woorden..
Geplaatst in de categorie: moraal
Opeens bleef een vrouw recht voor mij staan en bekeek me van top tot teen om vervolgens uit te roepen: "Oh, wat vreselijk!" Mijn vriendin, die daar woonachtig was, kon zich daar niet over verbazen. Zij wist wat de lokale kledingdracht voorschreef: 'gewone' jeans en 'gewoon' geblokt shirt en 'gewone' sportieve schoenen. Dan val je niet op en is iedereen tevreden. Tegenwoordig draag ik voornamelijk zwarte kleding, maar ook dat schijnt weer niet te zijn 'zoals het hoort', en daarmee blijkbaar ook toch weer veel te opvallend. Vooral mijn zwarte zwierige, puntige heksenrok wordt niet door iedereen gewaardeerd. En ik woon niet eens in de achterhoek!