Veranderen 2
Eindig en Oneindig
Materie en Geest
Het is een volstrekt raadsel voor de bundel uitstulpingen van de oeroude boom van menselijke bemoeienissen die sinds een eeuw of drie ‘wetenschap’ heet, hoe het verschijnsel verandering in z’n werk gaat, wat de drijvende kracht ervan is, waarom het gebeurt, en wat de voorwaarden ervan zijn.
Zelfs na tientallen generaties onderzoekers, die in tempels en bastions van prestigieuze en eerbiedwaardige instituten hun eeuwenlange observaties en proefnemingen vastlegden in miljarden dikke boeken, opgeslagen en geordend in paleizen van bibliotheken, heeft het fenomeen dat verandering heet zich niet laten vangen.
Voor de neutrale toeschouwer van deze prachtige en inspirerende collectieve mentale inspanning begint het erop te lijken dat de mogelijkheid om dit enigmatische gebeuren te doorgronden zich achter de schermen schuilhoudt van de ons toegestane capaciteit aan denkvermogens. Misschien is het vanwege deze gevoelde of veronderstelde tekortkomingen dat ‘we’ onze toevlucht hebben genomen tot het ontwikkelen van kunstmatige calculatiemachines genaamd computers, die zodanig extern vergroot en intern verkleind kunnen worden dat de berekenkracht ervan ons kan helpen deze denkbarrière te doorbreken.
De vergelijking dringt zich op met een andere ondoordringbaar geachte grens, die van de lichtsnelheid, die in Einsteins’ beroemde formule door de letter C (in het kwadraat) wordt vertegenwoordigd, omdat de snelheid waarmee het licht zich voortbeweegt constant heet te zijn en gebonden is aan het absolute maximum van 300 duizend kilometer per seconde. In praktische termen betekent dit dat een imaginair lichtdeeltje of foton dat op een bepaald moment vanaf de Zon vertrekt naar de Aarde, hier zo’n 8 minuten en twintig seconden later arriveert, en dat er niets bestaat wat dat deeltje kan inhalen.
Maar laat ik niet afdwalen en verdwalen in het doolhof van afleidingen dat oplicht in de corridors van zenuwverbindingen in het netwerk van de machtige biologisch-electromagnetische computer die ons allen bij onze geboorte als standaarduitrusting ter beschikking is gesteld, en me richten op de oorzaak van deze collectieve en individuele tekortkoming die ons verhindert achter de schutting te kijken van het niemandsland, het kosmisch laboratorium buiten de tijd, waar verandering plaatsvindt.
Dit laboratorium of dit domein bevindt zich in een dimensie waarin zich de vrije krachten bevinden die door de ruimte wervelen voordat de mantel der materie zich eromheen kan werpen. Dit is het domein van de geest. Het domein waarin datgene wat we ‘het leven’ noemen nog onafhankelijk is van de binding met fysieke componenten.
En het wonderbaarlijke van onze levende (menselijk ervaarbare) werkelijkheid is dat wij, menselijke wezens, een achterdeur in ons bewustzijn hebben die we op een kier kunnen zetten om de invloed van deze geheime, heimelijke, heilige levensstroom uit deze pre-materiële, originerende dimensie toe te laten.
Op de momenten dat deze staat van zijn ons meeneemt in haar krachtenspel, worden we bevrijd van de belemmeringen die in onze fysiek vastgelegde zenuwbanen steeds dezelfde circuits afleggen.
Het idee dat mensen fundamenteel gelijk zijn en gelijkwaardig komt voort uit deze perceptie: dat deze staat van gratie voor iedereen beschikbaar is, ongeacht educatie, huidskleur, gender, welstand of locatie.
We herkennen deze staat van zijn in anderen wanneer we bijvoorbeeld kijken naar het spontane, niet zelfbewuste, spel van kinderen.
We werpen de barrière van onze beperkte visie zelf op, op elk moment dat ons brein functioneert als egocentrische, van de levende en veranderende wereld afgescheiden, persoonlijke computer..
Bevrijdingsdag
Schrijver: Ton Hettema, 5 mei 2019Geplaatst in de categorie: vrijheid