Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Advocaten en speeltuinen

Gisteren belde ik met een advocaat. Je weet wel, die mensen die heel veel verdienen over de ruggen van mensen die hun eigen ruzies niet oplossen.

Deze advocaat verdient niet veel.

Dat komt, aldus deze vrouw, niet omdat de tarieven te laag zijn, maar doordat er tegenwoordig zoveel onzinnige eisen aan advocaten worden gesteld, dat je een eigenlijk administratief personeel nodig hebt om aan alle eisen te kunnen voldoen. Deze eisen zijn er om te voorkomen dat malafide advocaten hun klanten de laatste penningen uit hun zak rollen en helpen daar ook niet tegen. Het voorkomt vooral dat advocaten nog als zelfstandige kunnen werken.

Ik ken zoiets van speeltuinen. In speeltuinen staan dure speeltoestellen. Die toestellen zijn afgerond, veilig, staan op dure plastic rubber tegels (want zand is onveilig) en de normen voor een speeltoestel zijn zo uitgebreid, dat er dikke boekwerken nodig zijn om een schommel te beschrijven. Deze dikke boekwerken maken de speeltuinen nauwelijks veiliger, maar voorkomen wel dat een timmerman om de hoek een speeltoestel kan maken. Die hebben namelijk geen certificaat.

De timmerman mag het toestel zelfs niet repareren, want hij heeft geen certificaat. Als hij een schommel repareert, moet er een rood-wit lint omheen totdat de fabrikant de reparatie heeft goedgekeurd. En de fabrikant, zo weet ik uit betrouwbare bron, kan maanden op zich laten wachten, want die verdient niet zoveel aan reparaties.

Het gevolg is dat er nog maar enkele speeltoestelfabrikanten over zijn. Zij verdelen de markt en maken de prijzen hoog. Allemaal, zogenaamd, voor de veiligheid van het kind. Zoiets kun je immers niet overlaten aan ambtenaren of gezond verstand, nee, alleen bedrijven met dure certificaten kunnen veilige speeltoestellen maken. Je gaat toch niet met de veiligheid van je kind spelen?

Nee, maar je laat wel je portemonnee leeg graaien door certificatiebureaus en bedrijven die bijna het monopolie hebben. Door gecertificeerde advocatenkantoren die de markt meer en meer onderling verdelen. En natuurlijk, door hun aandeelhouders.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 18 juli 2019


Geplaatst in de categorie: maatschappij

5.0 met 4 stemmen 244



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
21 juli 2019
Van dichtbij meemakend klopt dit verhaal helemaal! Het is dusdanig veranderd dat er hoge school, wiskunde en nog meer van die grappen moeten worden toegepast, vooraleer er sowieso een schommel kan schommelen met een kind erop! Ik moet erbij zetten dat: zodra zich een kind open haalt aan een speeltuig we met zijn alleen wachten op de schadeclaim! Jan, de tijd dat we overal genoegen mee namen, ofwel: we wisten niet beter, is voorbij!
Naam:
R.C. de Fries
Datum:
18 juli 2019
De bureaucratisering legt op vele fronten onze samenleving plat, Jan. En dit proces lijkt moeilijk te stoppen omdat het gezonde verstand het verliest van bureaucratische regels en regeltjes. Zelfs VVD-ministers op Justitie en/of Binnenlandse Zaken konden dit zich nog steeds uitdijende euvel in onze samenleving geen halt toeroepen. Integendeel: denk aan de eenheidspolitie van Opstelten (VVD).

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)