Dromen zijn ??

Zo'n vraagteken is toch maar een prachtige uitvinding!
Zo'n uitroepteken trouwens ook. Zo beeldend en tot de punt.
De punt mag er overigens ook best wezen, in al z'n compactheid.
En, nu we het er toch over hebben, wat dacht u van de komma?
Onmisbaar! Voorkomt onvergeeflijke misverstanden.
Niet dat ik nu het hele scala ga afwerken; heus niet.
Dan gaat de flow van de column onmiddellijk verstarren; en dat willen we niet.
Toch zijn ze belangrijk voor ons, als lieden die zeggen van taal te houden.

Op de lagere school, zo heette die toen, Sint Anthonius, te Bolsward, tekende ik honderden.
Honderden vraagtekens. Niet die andere, alleen de vraagtekens.
Wel ook de G=sleutel natuurlijk, en de F=sleutel: prachtige elegante vormen.
(Zal ik dat = teken laten staan? Ja, doe maar, kan geen kwaad)
Intussen, onder het genot van de sierlijke handbeweging, vroeg ik me af:
wat betekent dat vraagteken?
En dan tekende ik er aan de linkerkant een neus bij en lippen.
Tot het een compleet hoofd was geworden, met een oor in het midden.
Soms werd het VT zelf een oor, met die fascinerende schelp; lang niet makkelijk.

Ik vroeg me af welke van de twee (schedel of oor) de ontwerpers van dit symbool in gedachten hadden.
Toen ze in opdracht van de grote Architect, diep gebogen over hun tekentafels, het evenwicht zochten te verbeelden tussen functionaliteit, herkenbaarheid en eenvoud.
Wellicht zochten ze iets overstijgends; transcendentaal, beide, en meer.
Iets universeels, zoals ze dat bij de letters van het alfabet al hadden aangeboord.
Een manier van abstractie die tegelijk oersimpel is en reminiscenties oproept van archetypes die sluimeren in het collectief onderbewuste.

Ze (die ontwerpers, die artiesten, die symbologisten) werden geselecteerd op hun vermogen om te dromen.
Al meteen bij het sollicitatiegesprek met de Grote Opzichter Dromen werd hen gevraagd hoe hun relatie was met de fijnstoffelijke wereld van geestelijk spinrag waar heden, verleden en toekomst in nevelen van veelkleurige dampen kiekeboe spelen met ons mentale bevattingsvermogen.
Hen zou immers de cruciale taak worden toevertrouwd om in en uit elkaar vloeiende vormen vanuit die schimmenwereld in symbolen te vangen. Vast te leggen en reproduceerbaar te maken.
Ze moesten dus kind aan huis zijn bij de Dromenblazers, de Nevelwevers, en de Fantasmagoren van de Etherische werelden; een soort Bovenwereld-hackers.

U weet zelf waarschijnlijk wel hoe vluchtig dromen zijn; hoe snel en alert je moet zijn om ze bij de staart te grijpen en ze (al gillend en tegenstribbelend) terug te halen uit die draaikolk waarin ze snel en schielijk willen (moeten?) verdwijnen zo gauw je 's morgens terugkeert van je nocturne interplanetaire reizen en je plek opeist achter de computer van je bewustzijn.

Wie zit er 's nachts achter de monitor?
Wie maakt de keuzes, wie nestelen zich in de cockpit, wie opereert het programma?
En wie of wat dringt binnen in onze eigen computer om daar z'n eigen kleur- en lichtshow te projecteren in de diepste labyrinten van ons zenuwstelsel? Zijn wij het zelf? Welnee! Wij zelf zijn vertrokken.
We zijn overgeleverd, uitgeleverd, weggejaagd, ontvoerd.
Ons huis is gevorderd door een onbekende indringer.

Niet bij de Bewuste Dromers, de Astrale Reizigers!
Die zeldzame Slaap-Wakers zijn in staat om de Droom te gebruiken als Vervoermiddel naar het Rijk van Akasha.
Waar Etherische Wezens elkaar ontmoeten, kennis uitwisselen, communiceren, equilibreren.
Daar zweeft alle kennis, daar bevinden zich alle antwoorden, daar is alles in flux.
Daar komen onze symbolen vandaan, onze Dromen, onze Visies van de Toekomst.

De Dromer was een Ziener (in oude tijden), een Orakel, een Mysticus.
Nog steeds kan ie dat zijn.
Als ie leert om Magisch te denken.
In Beelden, in Symbolen, in Kosmologica, in Allegorieën.

Het gebeurt allemaal in het grote vraagteken van onszelf, ons grotere zelf.
In de ineengewikkelde windingen van dat enorme kosmische cyclotron van ons brein.

Waar de Dromen samenkomen..

Dromen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 181