Belediging?
Men is wel eens boos dat witte mannen met grijs haar vergeten om zwarte mensen te verdedigen als die om hun huidskleur worden aangevallen. Maar Rosanne Hertzberger is erin geslaagd mij voldoende boos te krijgen. Immers, in de NRC van 3 juni gaf ze aan dat voor het station van Rotterdam geen standbeeld mag staan van volgens haar een jonge zwarte vrouw die gewoontjes is en blijkbaar erger nog, iemand die niets bijzonders heeft gepresteerd. Een standbeeld voor iedereen, schrijft ze, is een belediging voor mensen die wél heldendaden verrichten.
Laat ik voorop stellen dat ik het een dappere column vind en Rosanne niet aanval omdat ze een vrouw is. Als witte man met grijs haar moet je immers op elke tel passen. Rosanne Hertzberger verricht met haar betoog voorwaar een heldendaad, waarvoor, zo hoop ik, geen standbeeld voor zal worden opgericht. Pim Fortuyn heeft al een standbeeld onder meer omdat hij de islam een achterlijke cultuur noemde. Dat was ook dapper, maar verdient volgens mij evenmin een standbeeld. En, ja, je moet als hetero witte man met grijs haar oppassen, dat zeg ik niet omdat Fortuyn een homo was.
Maar waarom mag er niet een beeld van een jonge vrouw tegenover het station van Rotterdam staan? Ik ben het eens met Rolina Redmond, die het een ode vindt aan de belangrijke onbekende mensen die de samenleving draaiende houden. Want let wel, Rosanne en Pim, beiden wetenschappers en columnschrijvers, zorg(d)en er niet voor dat er water uit de kraan stroomt of dat een oudere in een bejaardentehuis wordt verpleegd. Ze kennen Guus niet eens, de boer die naar huus moest omdat de koeien moesten worden gemolken.
Het zijn gewone mensen, zoals het meisje op het stationsplein van Rotterdam die de samenleving in stand houden. En zwart? Ik keek nog eens naar het beeld. Het zou inderdaad een zwarte vrouw kunnen zijn, maar ook een witte jonge vrouw of alles daartussen. MBO-ers kleden van alle soorten kunnen zich zo kleden en zouden zo kunnen staan. Dus of ze zwart is, weet ik niet eens. Vrouw en jong, zeker, en iets te zwaar, en dus van deze tijd, zeker.
Maar gewoontjes? Wat is gewoon? Wie is gewoon? En wat is daar mis mee? Ik heb lang, lang geleden eens geijverd om het Groninger Forum Monument voor de Onbekende Burger te noemen, de MOB. Het werd Forum, omdat Groningers er fijn debat zouden kunnen voeren over hun stad, hoewel ik daar tot nu toe weinig van merk, maar het Monument voor de Onbekende Burger staat nu in Rotterdam dus. Het is een vrouw geworden. Prima. Een jonge vrouw.
Maar gewoon? Het zijn niet de oorlogshelden die de treinen laten rijden. Het zijn niet de topsporters die het mogelijk maken dat er water uit de kraan stroomt. Het zijn niet de beroemde politici die hun naasten van wieg tot graf verzorgen. Het zijn de gewone burgers die de samenleving draaiende houden. Het zijn niet de columnschrijvers of de wetenschappers die de wegen aanleggen en het zijn niet de bestuurskundig adviseurs, zoals ik, die het geld in de economie verdienen. Dat zijn miljoenen onbekende burgers, mensen die elke dag opstaan, werken, zorgtaken op zich nemen en aan het eind van de dag weer naar bed gaan. Ze kunnen dan wel VVD stemmen, constateert Herzberger tevreden, maar ze doen meer voor onze samenleving dan de Aanpakken-politici van de VVD die sinds het aantreden van Rutte uitmunten in uitstellen.
Dus feliciteer ik het standbeeld en waarvoor ik vind dat het staat. Wie vindt dat je helden beledigt door een standbeeld op te richten voor gewone mensen, beledigt daarmee automatisch haar bakker, haar visser en haar vrachtwagenchauffeur. Ze beledigt de vele, vele (on)belangrijke mensen die zonder morren of juist morrend de samenleving voor ons allemaal draaiende houden. Daar mag best een standbeeld voor staan.
Desnoods op het stationsplein in Rotterdam.
home.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
Staatssteun
162
Geef je reactie op deze inzending:
Van brons? Nou dan zal het binnenkort wel boven de enkels worden afgezaagd. Maar uiteindelijk maakt dat geen verschil. Een heel doodgewone vrouw is toch ook een beetje een afgezaagde vrouw.