Waarom links nooit meer wint
Sinds jaar en dag heeft Nederland rechtse kabinetten. Eigenlijk is er maar één links kabinet geweest en dat was Den Uyl I. Wie dat heeft meegemaakt weet dat zijn kabinet heel smalle marges had. Rechts is er dankzij Wiegel in geslaagd om dit kabinet zo roemrijk te maken, dat sinds de val van dat kabinet over de grondpolitiek - Van Agt zou er later spijt van krijgen - dat sinds 1977 rechts voor alle problemen van het land de oorzaak zocht bij dit kabinet Den Uyl I. Het tweede kabinet Den Uyl zou er nooit komen, want daar stak rechts wel een stokje voor.
Dus sinds 1945 hebben we alleen maar rechtse kabinetten, waarbij zo nu en dan de PvdA mocht aanschuiven, dat is Nederland. In alle gevallen hadden dus rechtse kabinetten, die de rotzooi van de PvdA moesten opruimen, rotzooi die overigens eerdere rechtse kabinetten voor het overgrote deel zelf tot stand hadden gebracht.
Voor de ontkerkelijking won rechts nooit, omdat de arbeiders verdeeld waren tussen de christelijke partijen en enkele linkse partijen. Die linkse partijen wilden voor de arbeiders opkomen, terwijl de christelijke partijen zowel voor het bedrijfsleven als voor de arbeiders op kwamen en dan vooral voor de eerste groep. In de jaren zestig en zeventig sloeg de ontkerkelijking toe en kregen de socialisten dus hun enige kans op een links kabinet.
Maar binnen de PvdA sloeg de meritocratie toe. Arbeiderskinderen gingen studeren en de afgestudeerde arbeiderskinderen gingen de ene na de andere groep emanciperen. Eerst de arbeider, dat was mooi. Daarna de vrouw, ook prima. Vervolgens minderheden, zoals de Surinamers en de gastarbeiders. Het punt van al die emancipaties is, dat andere partijen dat kalmpjes overnamen, terwijl binnen de PvdA verschillende minderheden problemen met elkaar kregen. De Turken en Koerden binnen de PvdA konden elkaar niet luchten of zien. De islamieten binnen de PvdA zagen niets in de emancipatie van de homoseksuelen. Ondertussen vergat de PvdA de arbeiders, die nog steeds niets zagen in de verwarrende LHBTIQ+ en zelfs bang werden voor Kick Out Zwarte Piet en de moskeeën en islamietische scholen, die zij met lede ogen in hun wijken zagen opduiken. De arbeiderskinderen woonden intussen al in mooie lommerrijke buitenwijken, in koopwoningen, en vergaarden daarmee niet alleen een bescheiden vermogen, maar ook onkunde over hun herkomst.
Het is niet gek dat links op zijn sterkst was toen de zuilen ineenstortten en de PvdA een leider had die zowel oog had voor de arbeiders als voor de studenten, die toen nog in de binnensteden, maar later dus in de lommerrijke buitenwijken zouden wonen. Maar na Den Uyl kwam Kok die wel uit de FNV kwam, maar in VVD-kabinetten stapte en zich gedwongen voelde de ene na de andere maatregel in te voeren om de overheidsfinanciën op orde te brengen. Hij slaagde, maar kweekte onbehagen bij zijn achterban waar de volksmenner Fortuyn garen bij spon. Fortuyn was alles wat Kok niet was. Duidelijk. Een leider. Iemand die de hele oude kliek belachelijk maakte. Fortuyn beloofde verandering en wist twee verkiezingen op rij glansrijk te winnen, overigens met cijfers waar Wilders vandaag de dag op neerkijkt. Vervolgens werd Fortuyn vermoord, waardoor hij ook nog is verkozen als de belangrijkste Nederlander aller tijden – en daarmee de eeuwigheidswaarde van dat soort lijstjes vernietigde.
Na Fortuyn moest links het doen zonder arbeiders. De arbeiders zouden overal op gaan stemmen als het maar niet links was. Sindsdien blijft links geloven in het eigen gelijk en houdt rechts het gelijk aan zijn kant. Sindsdien kan rechts zich richten tegen de open deuren-politiek van links, waardoor de immigratie maar niet is te stoppen en tegen het WOKE van links en tegen sociale voorzieningen die veel te duur zijn geworden door links en als links het waagt de grondwet te verdedigen, dan kan rechts dat ook aanvallen.
Een fusie van GroenLinks en PvdA zal geen krachtig links maken, maar de strijd tussen de lommerrijken en de rest van Nederland alleen maar bestendigen. Een fusie van GroenLinks, PvdA en SP zou links misschien kunnen doen opschudden, omdat de SP nog wel luistert naar wat arbeiders willen.
Maar ja, de SP ziet dat weer niet zitten. Die is namelijk nog niet wanhopig.
home.nlGeplaatst in de categorie: politiek
links
52
Geef je reactie op deze inzending:
7 verkiezingsnederlagen achter elkaar ..... en nog maar 3 Kamerleden...