De Ezel van Weezel
Ze is een held, laat ik dat voorop zetten, maar als ik haar naam hoor, dan moet ik altijd denken aan de burgemeester van Wesel. Het was, op de Wilhelminaschool van Coevorden namelijk een goede mop om in een put te roepen: ‘hoe heet de burgemeester van Wesel’. We wisten niet waar Wesel lag en dat ze daar Duits spraken, maar de mop werkt even goed in het Duits, want ook daar zou de echo naar verluid ‘Esel!’ terug roepen. Dus wat doet taal er toe.
Maar Natascha van Weezel is geen ezel maar een held. Een held is iemand die iets doet wat anderen niet durven. Grote helden zijn mensen die dat doen als ze het zelf ook heel erg eng vinden en ik vermoed na lezing van haar boek ‘Hoe hou je je hart zacht’, dat ze doodeng vindt wat ze doet. Maar ze laat zich niet leiden door angst, maar door haar pleidooi voor de vrede. En de vrede bereikt ze niet door de Palestijnen naar de andere wereld te helpen, zoals Netanyahu lijkt te willen, of door Israël van de kaart te vegen, zoals Hamas wil, maar door elkaar te begrijpen en te respecteren.
Ze noemt haar positie het radicale midden. In haar boek staat die positie voor haar niet ter discussie, maar wel wat haar keuze met haar doet. En haar kind. En haar verhouding met haar vader. Ze noemt zich zionist, omdat ze wil dat Israël blijft bestaan, maar dan wel een humanistisch Israël dat zich houdt aan mensenrechten en respect heeft voor minderheden. Een heel ander Israël dan de politieke partijen die het land nu leiden voor zich zien. Voor haar blijft de tweestaten-oplossing de enige oplossing.
Ik sta zo veel ik kan aan haar zijde, maar ik ben maar een ongelovige Nederlander die zoals veel Nederlanders meende dat Israël een mooi eerlijk project was. Nu ben ik bang dat het beleid van Netanyahu leidt tot het einde van de staat Israël, want je kunt wel steeds meer vijanden maken, maar het kleine landje kan eenvoudiger van de kaart worden geveegd dan het hele gebied eromheen. Ik ben oprecht bang voor ook de goede mensen die in Israël wonen. Mensen die nu nog steeds de straat opgaan tegen de moorden in de Gazastrook en nu ook nog in Libanon. Mensen die in Israël protesteren tegen het negeren van de Verenigde Naties. Mensen, deels aan universiteiten, die hun contacten met de goede krachten in het Westen hard nodig hebben. Dus ook contact met Natascha van Weezel.
Tegelijk wil Natascha in contact blijven met islamieten. Ook onder hen zijn er velen, een meerderheid waarschijnlijk, die vrede willen en een einde aan de oorlogen. Niet alleen om het eigen lijf te redden, maar ook omdat ze vrede willen. Mensen die andere mensen zien als mensen en niet als ofwel vijanden, ofwel vrienden. Ze noemt haar positie het radicale midden en in die zin is het woord terecht, zoals radicaal rechts of radicaal links niet van hun positie te krijgen zijn, is zij niet van haar positie te krijgen. Maar er is ook een belangrijk verschil.
Haar radicaal zijn betekent dat ze luistert. Dat is volstrekt ander gedrag dan dat van de twee rechtse flanken die in het Midden-Oosten oorlog voeren: de radicaal rechtse zionisten en de radicaal rechtse islamieten.
Geplaatst in de categorie: oorlog