Een turquoise kop en schotel; herinnering aan mevrouw Van Keulen

Op mijn kastje staat een kop en schotel van breekbaar porselein met turquoise en zwarte motieven; armzalig overblijfsel, souvenir, bewijsstuk en erfstuk van een vriendschap die drie jaar duurde, en die plotseling afgebroken werd door het onvermijdelijke noodlot dat ons allen te wachten staat....

Nooit meer zal ik op weg gaan naar het bejaardentehuis in de Indigolaan, door haar steevast "Ingolaan" genoemd.
Nooit meer zullen we vis-à-vis plaatsnemen in de fauteuils met de chique bekleding (haar kwetsbare benen in de steunkousen rustend op het krukje dat ik voor haar kocht; de gerimpelde armen, overdekt met wonden, zweren en striemen door een een ongeneeslijke huidziekte steunend op de leuningen).
Een wereld raast voort in waanzin en verwarring; we leven in de tijd van de iPod en van de mobiele telefoon.
De wijzers en secondewijzers "draaien door" over de wijzerplaten.
Kinderen van een nieuwe generatie kijken met grote, verbaasde, onschuldige ogen de wereld in......

bejaarden dood herin dood herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 4 stemmen 131