Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een onvoorstelbare Schepper

Godsbeelden die gestalte proberen te geven aan een persoonlijke God die op een menselijke manier denkt en handelt, stellen ieder nadenkend mens voor onoplosbare raadselen. We hebben dan immers óf te doen met een God die het lijden wel kán, maar niet wíl verhinderen óf met een God die het lijden wel wíl, maar niet kán verhinderen. Is het een wonder dat mensen die menen te moeten kiezen tussen het geloof in een hardvochtige óf een machteloze God, het godsbestaan dan maar liever helemaal ontkennen? Tja, maar ook atheïsme stelt ons voor onoplosbare vragen. Wie om zich heen kijkt naar de wonderlijke en duizelingwekkend veelvormige wereld waarin hij leeft en dan concludeert dat er geen God kan zijn, is op zijn manier een zeer gelovig mens.

Eén lepel tuinaarde, las ik ergens, bevat minstens honderd miljard (honderdduizend miljoen) bacteriën. Het totale aantal bacteriën aan de oppervlakte van de aarde is dus volstrekt onvoorstelbaar en zonder die deken van micro-organismen zou er geen plant, laat staan een mens op kunnen leven.
Het menselijk lichaam bestaat uit circa tien biljoen (10 x 10 tot de macht 12) cellen en biedt inwoning aan nog eens tien maal zoveel bacteriën. Die immense aantallen hangen niet als los zand aan elkaar, maar vormen gezamenlijk een onvoorstelbaar complexe organisatie, waarin alles met alles samenhangt in een uitgebalanceerd evenwicht en waarin alle delen elkaar beïnvloeden en in stand houden via talloze terugkoppelingssystemen. Uit dat geheel resulteert tenslotte het complexe menselijke organisme, het menselijk bewustzijn, de menselijke persoonlijkheid.
Tussen de mens, aan de top van de ontwikkeling van het leven, en de eencellige amoebe aan de basis, vinden we een haast eindeloze reeks levensvormen die samen met de levenloze materie een aarde-omvattend ecologisch systeem vormen.

En dan te bedenken dat we ons, als macro-organisme, op de grens van twee werelden bevinden. Kijken we naar binnen, ín een levende cel, dan gaat er opnieuw een wereld voor ons open, nu van moleculen, atomen en subatomaire deeltjes.
In zijn boek Macroscoop schrijft Joël Rosnay:
"Een eenvoudige cel als een bacterie (met een lengte van één miljoenste millimeter) telt 10 à 100 miljard watermoleculen, 100 miljoen à 1 miljard moleculen van gemiddelde grootte, die ongeveer 500 verschillende chemische verbindingen vertegenwoordigen (suikers, vetten, aminozuren, pigmenten etc.) en 5.000 à 10.000 verschillende macro-moleculen (proteïnen en enzymen) die samen een groep van ongeveer 5 miljoen moleculen vormen; en tenslotte een soort macro-molecule dat de noodzakelijke informatie bevat om leiding te geven aan de productie van alle andere, te weten desoxiribonucleïnezuur oftewel DNA."
Richten we de blik naar buiten, naar de sterrenhemel, dan herhaalt zich het wonder in miljarden maal miljarden planeten, zonnen, sterrenhopen en melkwegstelsels.

Natuurlijk is dit alles geen “godsbewijs”. Dat zal ook nooit te leveren zijn. Maar wie het allemaal tot zich laat doordringen en dan toch meent te kunnen vaststellen dat er geen God kán zijn omdat er nog zoveel lijden en chaos bestaat, is m.i. te vergelijken met een beeld dat, terwijl de beeldhouwer het nog uit een marmerblok aan het hakken is, tot de conclusie komt dat er geen beeldhouwer kán bestaan, omdat het zo meedogenloos hard met hamer en beitel bewerkt wordt.
Zo maar roepen: er is geen God, is mij wat al te gemakkelijk. Het gaat er om dat we ons realiseren, dat wélk beeld we ons ook vormen, dat beeld per definitie een projectie is, een aardse voorstelling van een transcendent, een onvoorstelbaar, want de menselijke verbeeldingskracht overstijgend "Wezen". Wie meent dat het beeld dat mensen zich gevormd hebben, identiek is aan de goddelijke werkelijkheid, heeft van zijn godsbeeld een afgodsbeeld gemaakt.

De dichter Leo Vroman schrijft (in een woord vooraf van zijn bundel “Twaalf Psalmen”):
"Het bestaan van een meneer God, met al zijn mannelijke en vrouwelijke synoniemen, is in de loop van millennia ineengekrompen door onze pietluttige gebeden: die van vijanden om elkaar te verslaan, van zieken om te genezen, van gokkers om winst. Wel wil ik geloven in een Systeem dat onmenselijk groot is en dat ons menselijk heelal, en elk ander heelal, waarin ieder en alles een onbegrijpelijk mooie plaats inneemt, bestuurt. Als ons eigen heelal nu nog zwelt, en dan misschien weer ineenstort tot een enkel punt, is dat misschien wel Systeems natuurlijke ademhaling. Waar mogen we dan nog om bidden? Dat die ademhaling nooit zal stokken."
En in zijn gedicht "Psalm 1” zegt Vroman:

"Systeem! Gij spitst geen oog of baard
en draagt geen slepend kleed;
hij die in U een man ontwaart
misvormt U naar zijn eigen aard
waar hij ook niets van weet.

Systeem, ik noem U dus geen God,
geen Heer of ander Woord
waarvan men gave en gebod
en wraak wacht en tot wiens genot
men volkeren vermoordt.

Systeem! Lijf dat op niets gelijkt,
Aard van ons hier en nu,
ik voel mij diep door U bereikt
en als daardoor mijn tijd verstrijkt
ben ik nog meer van U."

Het volk Israël, zegt het oude bijbelverhaal, moest op weg naar het beloofde land veertig jaar door de woestijn trekken zónder een godsbeeld met zich mee te voeren: "gij zult u geen gesneden beeld noch enige gelijkenis maken". Zo zal ook de mensheid het zónder godsbeeld moeten stellen op de generaties-lange tocht door de woestijn van verleden en heden naar het rijk van de toekomst. Zonder godsbééld, maar niet zonder de zich aan elke beeldvorming onttrekkende goddelijke Krácht waaraan de kosmos is ontsproten, die haar doordringt en die haar opstuwt naar vervolmaking.

Schrijver: N. Wamelink, 12 november 2004


Geplaatst in de categorie: religie

1.6 met 8 stemmen 798



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Natasja Schreuder
Datum:
19 juni 2008
Dit is werkelijk een geweldig stuk. Dankjewel! Jammer dat u in die vier jaar zo weinig cijfers en reacties heeft gehad. Ik bewaar hem!
Naam:
Flip de Bruijn
Datum:
15 november 2004
Email:
phdebruijnhotmail.com
Zowel je theologische verhandelingen als je humor kan ik bijzonder waarderen. Blijf wat mij betreft vooral doorgaan met inzenden naar deze site, ondanks de matige cijfers die sommigen je menen te moeten geven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)