mensdom - dierenrijk

Thomas liep met zijn vrolijk gekleurde streepjestrui door de velden bij Noordermeer. Op het pad naar het meer kwam hij een net uit de winterslaap gewekte groene kikker tegen, die daar rustig bij zat te komen van de overgang van kou naar warmte op deze eerste voorjaarsdag. Thomas had die nacht slecht geslapen want hij had gedroomd dat een enge dokter een gaatje in zijn hoofd boorde zonder verdoving. Hij was van bed af gegaan en had de fiets gepakt naar het kleine dorpje uit zijn jeugd.

Thomas hield van dieren maar het was een feit dat je er niet mee kon praten al kon hij ze wel steeds beter begrijpen. Hij hoorde een vreemde vogel zingen, maar wist niet welke het was. De mensen vond hij soms niet zo aardig en als je de kranten mocht geloven waren ze dat ook niet. Het dierenrijk leek wel heel aardig maar ook dat was een harde strijd om het bestaan. Dieren eten elkaar op en dat vond Thomas maar vreemd aan de Schepping. Waarom gewoon niet allemaal planteneters er van gemaakt, dacht hij toen hij een koe zag.

Zijn vriend de kunstschilder wilde het liefst een houtduif zijn, een rustige vogel die niet gejaagd wordt omdat hij niet smaakt. Thomas wilde als hij mocht kiezen graag een merel zijn. Die fluit heel mooi en heeft een oranje snavel. Meneer de Raaf van de Fabeltjeskrant vond hij ook heel leuk. Hij had ook een schilderij van een Schizo-merel, een merel die van twee kanten in elkaar paste als een Eschertekening, gelijk zijn hersenhelften, die het soms niet goed deden.
Thomas kwam aan bij de vogelhelling en keek het wijde veld met waterpartijen over. Een koppel brandganzen zat uit te rusten op een stuk drassig grasland. Een paar eenden vlogen over. Hij zag de eerste kievit overvliegen en bedacht dat Pasen dit jaar wel erg vroeg viel. Hoe georganiseerd was de natuur toch geworden, bedacht Thomas zich, al die trekvogels die hun plekje weer op zoeken. Met zijn laatste krachten fietste hij met de wind in de rug weer terug naar huis. Hij at drie stukken roggebrood en ging weer naar bed. Zijn kanariepietje zong ondertussen om vrouwtjes te lokken. Zijn moeder scharrelde wat in de tuin om, de zon scheen, het was voor het eerst boven de tien graden Celcius, deze dag in maart.

Thomas werd wakker en dacht dat de wereld ingenieus in elkaar zat, maar het was met je gewone boerenverstand niet meer te begrijpen. Nu vertelden ze elkaar ook nog dat er geen zin en god was en dat alles om het uiterlijk draaide. Nee, het was nog niet perfect op de aardbol, gelijk zijn verbindingen van vierhonderdduizend kilometer in de hersenpan. Als je ouder wordt, blijf je je verbazen. De dieren gaan op hun instinct af en de mensen op hun verstand en emoties. Beiden leefden al lang en velen gelukkig. Thomas ging in het zonnetje zitten met de jas nu aan. De wind was toegenomen. Zou de kikker al van het pad af zijn, vroeg Thomas zich af en stak een sjekkie op voor zijn teergevoelige hersentjes.

Schrijver: foppe oostenbrug, 20 maart 2005