Jij moet achteraan sluiten. In de rij!’ Ik ben haastig en met een hoofd vol doedingen en nutteloze gedachten de snackbar binnengestapt en nu verplaatst een hoog stemmetje me met een schok in het hier en nu. Even zie ik niet waar het geluid vandaan komt, maar dan ontwaar ik het jongetje beneden me dat met een verhit en verontwaardigd gezicht naar me…

Het is misschien even wennen voor de doorgewinterde voetbalfans, die hun hele leven krijsen en vloeken op de tribunes, vanwaar ze naar hun favoriete mannelijke voetballers kijken. Vele liters bier om de evenementen te omlijsten en heerlijk rauw de testosteron de ether insmijten. Lekker met z'n allen de beest uithangen en beestachtig afgeven op de verkeerde…

Je kunt volgens mij beter geen Spencer Brandsen heten. Omdat ik er nu al tientallen jaren mee rondloop ben ik wel een beetje aan mijn naam gewend geraakt, maar ik kan me voorstellen dat hij anderen in de oren klinkt als een chronische darmziekte. Vier lettergrepen, tweemaal een r, drie s-klanken, het is allemaal wat te veel van het goede op de een…

Simpel iedereen denkt: zo'n boek schrijven kan ik ook. Ook columnisten en copywriters worden op deze wijze hevig miskend. Iedereen heeft het ook over inspiratie. Allemaal onzin! Schrijven is een Sisyphus arbeid. Zwoegen in een kamertje 's zomers zo heet als het voorportaal van de hel, 's winters zo koud als een vrieskast. Afgemat na ongeveer twee…

Hebben de Trotskisten dan toch gelijk? Zal elke revolutie – ook die van de informatietechnologie – teloor gaan aan een alles overheersende dominantie van 'oude vormen en gedachten'? Ik kan niet volhouden dat ik een voorloper ben als het gaat om technologische ontwikkelingen. Ik volg het wel enthousiast en ben vaak gecharmeerd van de mogelijkheden…

Henk en Ingrid zitten in hun huiskamer op de bank. Tussen hen in bevindt zich de bijna drie maanden oude Junior, die eigenlijk Henk heet maar om misverstanden te voorkomen Junior wordt genoemd. Ingrid behoedt haar zoontje voor omvallen door hem stevig aan de achterkant bij z’n kraagje vast te houden en zegt om de 10 seconden ‘mama’ tegen hem. Henk […

Vanwege recente bijdragen over Scientology op deze site, plaats ik nu het internetdebuut van deze oude column van mij. Het werd als column “Te pas en te Onpas”, in september 1999 gepubliceerd in Driftig! 1.4 (issn 1566-1776): Laatst zat ik wat in kranten, post en papieren te rommelen toen ik ineens mijn ideale baan tegenkwam. Tussen de vacatures…

Ik kom binnen, loop door naar de huiskamer en zet mijn rugzak met boodschappen even voor me op de grond. ‘Haai’, begroet ik joviaal de pluche speelgoedhaai die op de bank ligt. Er is verder niemand thuis. T. is naar zijn werk en ons kind is op school. Soms vraag ik me af of ik wel goed snik ben. Laatst gaf ik de kapster uitgebreid een hand toen…

Mijn ouders hadden vroeger een kunsthandel. Afgaande op het woord 'kunsthandel' zou men denken dat er bij ons kunst werd verkocht, maar dat was eigenlijk nauwelijks het geval. Het assortiment bestond voornamelijk uit onnatuurlijk aandoende landschapjes die in hooguit een kwartier geschilderd leken te zijn, reproducties van jongetjes met tranen op…

Bezoek de mensen als ze nog leven! Deze zin licht op en resoneert met al mijn cellen. Ik ben geraakt. Een eenvoudig advies met diepere lagen. Ik lees het in een interview in een dikke krant. Het zal een slordige tien jaar geleden zijn geweest. De geïnterviewde was Prins Bernhard. Er is veel over deze man te zeggen maar zijn woorden staan in mijn geheugen…

120 uur papier prikken voor de man die de wetenschappelijke carrière van tientallen studenten sociale psychologie om zeep geholpen heeft met zijn eigenhandig vervalste onderzoeksgegevens. Je zal maar ergens moeten solliciteren met op je cv je medewerking aan het rapport over de relatie tussen afnemende potentie bij hoog opgeleide Urban Professionals…

In de tijd dat Nederland nog grotendeels bevolkt was door normale mensen schreef Chr. van Abcoude zijn heerlijke jongensboeken. Regelmatig herlees ik zijn boek over die vijf echte Hollandse jongens-die bestonden toen nog-die voor hun tijd op revolutionaire wijze op vakantie gingen. Jan Zijlman wilde niet meer met zijn ouders in pension. Hij had een…

Die Rutte ik kan er niet meer tegen. Nu weer een Duitse medaille vanwege zijn bijdrage aan het bestrijden van de crisis. Slappe lach in huize Trawant en verstandsverbijstering alom in het buurland. Oh hij geeft Angela twee mooie droge kusjes, de parelende lach spat in het rond en er is niemand die zijn colbertje zo keurig open en dicht maakt als…

Zaterdag 25 mei gingen miljoenen mensen de straat op in meer dan 400 wereldsteden. Ze marcheerden tegen Monsanto, het grootste chemieconcern ter wereld, maar vooral vóór ons recht op gezond voedsel. De media zweeg. Echte journalistiek is immers op sterven na dood. Het gaat al lang niet meer om vrije nieuwsgaring, het enige dat telt is winst en tevreden…

Mijn vriendin en ik lopen wat door de binnenstad. We doden de tijd. Te vroeg voor de film. De naam van de stad doet niet ter zake. Steden zijn in mijn ogen inwisselbaar wanneer we het over winkelstraten hebben. We struinen langs Blokker, C&A, Bijenkorf, Bruna, Intertoys, WE, Miss Etam, Score, H&M, Mexx, Hunkemöller, Esprit en Bart Smit. Gelukkig zijn…

’Tais-toi en soi belle’, zei Karel Appel de kunstschilder ooit tegen Sonja Barend, in een van haar legendarische talkshows. Wat zoveel betekent als: Houd je mond en wees mooi! Hij was haar kritische vragen beu. Sonja keek terug met een blik van: wat maak je me nou. En mooi was ze. Haar mond hield ze maar even dicht. Na een minuutje sprakeloosheid praatte…

Werkstress alom in Nederland, 1 op de 3 werknemers ervaart grote spanningen. Een hoge werkdruk, angst voor ontslag en het wankele evenwicht tussen werk en privé zijn factoren die een grote rol spelen. Ook bij Krimp Technical Assets. We verplaatsen ons naar de directiekamer, waar de spanning inmiddels hoog oploopt. ------ Mevrouw Van Donselaar…

De zon slingert stralen door de lucht. Van stilstand is nooit sprake. Vrolijk, maar amechtig, strooit zij zonneslingers. In een wijde boog. Zo maar van links naar rechts. Blij als een klein kind. De zon wordt nooit volwassen. Zij strooit met licht. Laat mensen stralen in verwarring. Ook al lost zij donkerte op, de zon is niet te vangen. Met geen pen…

Zaterdag 9 juni heb ik voor de derde keer de show 'Na de pauze' van Herman Finkers gezien. Reeds eerder gaf ik van mijn bewondering voor deze man blijk in een vorige column. Zoals je aan een goed glas wijn verslaafd raak, zo heb ik dat met deze man. Iedereen, die mij kent verbaast zich er over. Toch is het eigenlijk heel gewoon. Zelf sta ik bekend…

In Ierland ontmoette ik een gepensioneerde militair genaamd John Walker (Everybody calls me whisky). Hij had gediend in vijf oorlogen en had even zo vele malen de hele wereld gezien. Beslist geen watje. Nu loopt hij met een stok. Van hem leerde ik de spreuk: ‘it is the old men who plan a war, it is the young men who go to war.’ Dat hij nog steeds graag…