De meest Roomse en hectische wielerronde op aarde, de Giro d´Italia, start vandaag in Amsterdam. De ‘Maglia Rosa’ de roze trui is al uitgepakt. Zelfs de hoogste kringen tonen zich sinds 1949 betrokken, zo niet familiaar met het fenomeen. Sinds "Dino Buzzati al Giro d´Italia" als boek - in ongekende oplagen - uitkwam kunnen wij wereldburgers erover…

De bel ging. Verd…mompelde ik omdat ik net bezig was de kaas op de lof te smelten. Als je lekkere lof met kaas wil maken dan is de duur van het smeltmoment cruciaal. Te lang en te heet smelten geeft een gele drab. Te kort en te koud is een afknapper. Nog nooit was het me gelukt om mijn gezin een echt smakelijke lofkaas voor te zetten. Dat wetende had…

Nadat veiligheidsdiensten vermoedden dat het gevaar geweken was, liep de koningin terug naar de Dam. Ze ging weer staan precies op de plaats waar ze stond voordat de paniek uitbrak en voordat ze was weggeleid door militairen en mensen van de veiligheidsdiensten. Ze stond vooraan en keuvelde wat met de dame naast haar. Achter haar stond demissionair…

Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven. Iedere dag is een nieuw begin. Maar het zou zo gloednieuw moeten zijn dat ik alle dingen hiervoor ben vergeten. Dan is het pas echt nieuw. Voor het eerst verwondering meemaken, als een kind voor het eerst de wereld zien, de aarde waarop wij leven ieder dag als een nieuwe aarde beleven. De helder…

Voor mij in de winkel koopt een vrouw een oranje hoofddeksel. Een vreemdsoortige hoed met een grote veer er op. Ik vind het een potsierlijk ding. Zij zal het sierlijk vinden anders kocht ze het niet. In ieder geval schaamt ze zich er niet voor. Pontificaal loopt ze met het gedrocht in haar hand de winkel uit. Neus in de wind, trotse blik. Nog een dag…

Als je in sommige bladen columns lees dan staat er vaak veel herkenbaars in. Ook in de column: "Bij mij thuis" Ik zie in die columns veel herkenbare dingen. Vanmorgen schoot het me nog te binnen hoe ik me er aan ergerde dat ze de kamer niet opruimden, de gestreken was niet in de kast werd gelegd en hoe ze de spullen zomaar overal en nergens neergooiden…

Bejaarden, ze slenteren op het voetpad, lopen voor mijn voeten als ik gehaast ben, denken dat ze alleen op de wereld zijn. En ze hebben tijd. Ze hebben zoveel tijd. Ze moeten nergens meer zijn, want ze zijn overal al geweest. Ze bestellen vlees bij de slager en ze wandelen er zo traag mee naar huis dat het bedorven is tegen dat het op de pan ligt. En…