Dit was de week van de schrijfster Rosita Steenbeek(1959, Utrecht) die het als jongedame heeft aangelegd met Fellini(1920-1993). Namens ons ben ik geneigd hoopvol erbij te zeggen. Want waar zijn Nederlandse lijntjes naar die filmgigant? Helaas echter gaf zij ons geen signalen in die richting. Dat zou nog enige troost bieden.
Slechts Joop Admiraal en Ramses Shaffy probeerden het ooit. “Kom we gaan naar Rome” zeiden ze direct bij La Dolce Vita(1960). Ze kampeerden wekenlang voor Cinecitta op…

Ouderen hebben normen en waarden. Dat zei de manager van het expeditiebedrijf op de tv. Op de achtergrond zag ik twee grijze bestelautochauffeurs hun pakjes inladen. Nee, zei de manager op een vraag van de journalist of die ouderen niet de jongeren verdrongen, ik blijf ouderen aannemen. Ze zijn zo plichtsgetrouw.
Prachtig natuurlijk, dat zo’n manager voor die ouderen kiest. Het is waar, ouderen worden veel te snel afgeschreven en kunnen juist nog zoveel betekenen op de arbeidsmarkt. Niet…

Chimpansees lijken sterk op mensen en daarom is het niet vreemd dat chimpansees zich soms als mensen gedragen. En omgekeerd.
Zo is er de onzichtbare hand, bedacht door Adam Smith, die stelt dat elk bedrijf zijn niche in de markt zoekt en daardoor het meest efficiënt is. Als een bedrijf schoenen maakt, en een ander bedrijf gaat ze goedkoper maken, reageert het eerste bedrijf door betere kwaliteit te bieden of schoenen voor speciale gelegenheden te maken. Daardoor blijft er voor beide bedrijven…

Nog net op tijd in de remmen. Ik ken ze allemaal, die fietsverkeerslichten waar je gewoon door kunt rijden als ze op rood staan. Maar een enkele keer stop ik toch: als er politie in de buurt is, of als er een kind staat te wachten.
Op het laatste moment zie ik het meisje dat geduldig bij het rode licht staat. Een jaar of twaalf is ze denk ik, vrolijk rokje en een t-shirt, vlechtjes in haar blonde haar. Ze kijkt niet op of om. Twee fietsers schieten langs ons heen, maar ze besteedt er geen…

Het meisje vond van zichzelf dat ze het goed gedaan had. Zoals ze het in haar stoutste dromen voorgesteld had, zo was het ook gegaan. Ze keek recht in m’n ogen en zei dat ze van me hield, in het Engels nog wel, omdat Engels de taal van Shakespeare is en Shakespeare wel wat van dramatische liefde kende.
Ze vroeg drie keer wat ik zou doen als haar huis leeg was. Ik begreep niet wat ze bedoelde. Volgens mij woonde ze nog bij haar ouders, ze was tenslotte nog maar 17. Wat zou zij moeten doen met…