Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over geboorte

Kind

Je kind is je alles. Daar hoeven we niet over te bakkeleien. Het is absoluut overweldigend om de liefde voor een kind met je mee te dragen, nadat dit is geboren.

Ik weet het nog goed, toen mijn eerste geboren werd. Mijn vrouw had werkelijk al het werk gedaan. Ik had als trouwe echtgenoot en doodzenuwachtige aanstaande vader echt wel iets toegevoegd. Maar veel kan het niet geweest zijn. De kracht, die vrij komt bij een geboorte, stelt de vrouw volgens mij dichter bij de natuur dan een man ooit zal zijn.

Toen de verpleegster mij er vriendelijk doch dwingend op wees, dat het tijd werd foto's te maken, probeerde ik alert te reageren. Het leek alsof ze me wilde zeggen dat ik ‘ook maar eens iets nuttigs moest doen’. Ik was zo overweldigd door het moment van de geboorte, dat ik totaal de kluts kwijt was. Met het open maken van het fototasje van mijn digitale camera, knalde al mijn ‘reserve batterijen’ over de kraamkamer vloer. Nadat ik die op mijn knieën tussen de zuster had uitgevist, was ik klaar om kiekjes te maken.

Terwijl ik hoogstpersoonlijk en stiknerveus de navelstreng door mocht knippen, nam een medewerkster mijn camera over. Ik hoor mijzelf met de schaar in mijn hand nog vragen:
‘Gewoon knippen?’

Toen de rust een beetje was wedergekeerd in de kamer en mijn zoon warm was aangekleed, kwam de verpleegster naar me toe.
‘Alsjeblieft’, zei ze.
Ze gaf me mijn pasgeboren zoon in mijn armen. Behalve dat ik opnieuw overmand werd door emoties, realiseerde ik me ook ineens dat deze jongen ‘van mij was’. Als ik niet voor hem zou zorgen, zou niemand dat doen. Zo simpel als het klonk, zo overtuigd ben ik er inmiddels van, dat de vader zich dat pas werkelijk realiseert, als hij zijn kind vast heeft. Ik vermoed dat een vrouw dit stadium bereikt, wanneer ze ontdekt dat ze zwanger is. Een kleine negen maanden eerder.

Na deze eerste keer heb ik die plotselinge verantwoordelijkheid niet meer zo gevoeld toen ik mijn andere twee kinderen kreeg. Dat de liefde er alle drie de keren even krachtig en vanzelfsprekend was, toen ik de kinderen voor het eerst voelde, zag, of in mijn armen had, is toch ook bijzonder.

Je wilt geen kind om liefde terug te krijgen. Je wilt een kind groot brengen met liefde en helpen met alle emoties en situaties, die hij of zij mee zal maken. Onvoorwaardelijk voor je kind zorgen en je zoon of dochter beschermen. Het allerbeste voor hem of haar. Oprecht, puur en absoluut liefdevol. Een perfecte start geven voor een mooi leven, dat hij of zij zelf kan gaan ontdekken.

Toch merk ik, dat nu mijn kinderen wat ouder worden, de liefde weleens terugkomt. Misschien ook vanzelfsprekend, maar toch minstens net zo bijzonder. Mijn middelste, een dochter van tweeënhalf, heeft twee broers om zich heen. Ze is absoluut een meisje. Ze wil Prinsessenkleren aan en zonder roze beker wordt er niet gedronken. Mijn oudste zoon wordt straks zes en voelt dat hij stoer moet doen. Ook al spoort dat soms niet met zijn grote hart. De jongste van anderhalf ziet in alles een ontdekking. En die ondergaat hij met nieuwsgierigheid en vrolijkheid.

We zaten aan tafel en ik had broodjes gemaakt. Het was even stil en dat is op zich al ongewoon in mijn huishouden. Mijn dochter zat een broodje met kaas te eten tegenover mij. Toen ik haar aankeek, zag ik dat ze had zitten wachten op het oogcontact. Ze keek me met haar grote ogen aan en zei: ‘Papa, ik hou van jou zoals je bent..’ Ik bleef haar aankijken en voelde dat ik geëmotioneerd raakte. Het moment, de woorden, haar blik en de toevoeging ‘zoals jij bent’ voor een meisje van bijna drie. Ik wist me even geen raad. Er bestaat geen handboek voor de liefde, ook niet voor die, tussen ouder en kind.

Ik kon nog net één zin uitbrengen:
‘Kom eens bij me lieverd..’
Ze wipte van haar stoel en huppelde om de tafel heen, pakte me beet en gaf me een dikke zoen op mijn mond. Daarna knuffelde ze me. Toen ze me los liet en weer naar haar stoel terug huppelde, was het alsof dit moment zich meteen en voor altijd in mij had genesteld. De eenvoud van haar liefdesuiting en de vrolijkheid waarmee ze me een zoen kwam brengen. Wanneer ze later een prachtige vrouw is, weet ik zeker dat ik haar dit kan vertellen, alsof het gisteren was gebeurd.

Onvoorwaardelijke liefde op zijn best.

Schrijver: Gustaf Kreuz, 11 september 2016


Geplaatst in de categorie: geboorte

4.1 met 10 stemmen 1.037



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
12 september 2016
G, een geweldige column, heel graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)