Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over rampen

CORONA CONDITIONERING DEEL ZEVEN

We hadden laatst een gezellig feestje in onze prachtige achtertuin.
Het was mooi weer en we hadden van die hoge tafeltjes her en der neergezet met van die gezellige kommetjes met van die lekkere pinda's, amandelen, cashew-, hazel-, wal-, en borrelnootjes en van die leuke schaaltjes met verschillende vleesjes d'r op en zelfs van die knapperige en gezonde groenteachtige steeltjes, bolletjes en roosjes in oranje, groen en lichtgeel, die je dan in vrolijke sausjes kon dippen; en dan waren er natuurlijk de drankjes, die je zelf eventjes moest halen bij de grote uitstaltafel waar al die andere lekkernijen stonden te geuren en te pralen, zoals de zelfgebakken appel-notentaarten, de kleine pastries (hartig en zoet), de quiches, cheesecakes, boterkoeken en de vruchtengebakjes, die je zo konden afleiden dat je vergat welke drankjes je mee zou nemen voor de anderen; kortom, het was echt gezellig: iedereen had het naar z'n zin en converseerde naar hartelust met wie maar in de buurt stond, er werd gelachen, gesjanst, af en toe klonk er geritsel uit de struiken, maar niemand die zich daaraan stoorde, en de stemming was opperbest..

Toen werd er gebeld aan de voordeur en deed ikzelf open. Er stonden twee politieagenten op de stoep. Ze hadden een telefoontje gehad van iemand uit de buurt, zeiden ze. En of ze even in de tuin mochten kijken of alles in orde was. Ik vroeg wat het probleem kon zijn, maar ze liepen al door en haalden allebei een wit apparaatje uit een foedraal. Het leek een soort scanner, zoals de zelfscanner bij de supermarkt. In de tuin aangekomen, viel er meteen een witte deken van stilte over de aanwezigen. Het levendige tafereel veranderde als bij toverslag in een soort living statues galerij. De kleur trok weg uit de vrolijke gezichten. De opzwaaiende zomerjurken hingen neer als lamme vleugels. De wijn stolde in de glazen. De krinkelende geurwolken sloegen neer op het gras als hagelstenen. De stemming versteende tot schuldbewuste argwaan. Alles wat daarvoor zorgeloos, spontaan en onschuldig was geweest; alles wat daarvoor als zoete en genereuze menselijkheid naar buiten straalde, maakte rechtsomkeer om de feestgangers te verstikken in zelfbewuste inertie.

De beide uniformen adresseerden ons als volgt:
Beste mede-bewoners, wees niet bang, wij zijn hier om mee te helpen Nederland en ons allemaal vrij te houden van schadelijke en besmettelijke invloeden. Wij volgen de richtlijnen van het OMT (Outbreak Management Team), en met toestemming van het Kantongerecht en het Gemeentebestuur (ze lieten hierbij een A-4 tje zien waarvan een rood lakzegel met lintje afhing) gaan we gewoon even bij iedereen langs om de temperatuur en de eventuele aanwezige ziektekiemen te meten. Het is zo gebeurd als iedereen gewoon even meewerkt. U kunt rustig op uw plaats blijven staan, maar met dit ingebouwde lasertje (ze lieten een rode straal uit de scanner op het witte tafelkleed schijnen) meten we meteen even de afstand van u als gasten tot elkaar om te zien of het allemaal klopt. Nogmaals, het is in het belang van de volksgezondheid, dus ook van u en ons, dat dit even gebeurt. En als alles in orde is, zijn we zo weer vertrokken.

De aanwezigen bleven als aan de grond genageld op hun plek staan en wachtten af wat er stond te gebeuren. Sommigen schuifelden met haast onmerkbaar kleine voetbewegingen iets verder van hun buurman of buurvrouw vandaan, ervoor zorgend dat ze geen geluid maakten. Anderen namen even een stap als de agenten hun de rug hadden toegekeerd. Niemand leek nog adem te halen. Één oudere dame slaakte een kreetje en viel flauw. Niemand durfde haar op te vangen. Ook de agenten lieten haar aanvankelijk liggen, terwijl ze de eerste standbeelden met hun scanners doorlichtten. Na elke scan werd de betreffende persoon naar een plek verwezen om daar te blijven staan.
Al snel werd het gezelschap onderverdeeld in drie groepen: een bij de schuifpui, een bij de schuurdeur en de ander bij de rododendron. Ook mijn vrouw en ik moesten eraan geloven.

Toen iedereen was ingedeeld, haalden de agenten rubberen handschoenen uit hun riemtasjes en twee mondkapjes, die ze omdeden. Ze liepen naar de flauwgevallen oudere dame toe, pakten haar op en droegen haar gezamenlijk naar de Hummer waarin ze waren gekomen. Ze werd gescand en voorzichtig op de achterbank neergelegd.
In de tussentijd hadden de nu lijkbleek geworden gasten hun hersenen op volle toeren laten draaien om in te schatten welke van de drie groepen er het beste van af zou komen. Hun breinen scanden alle mogelijke tekenen af die konden wijzen op het onbeschadigd overleven van deze beproeving. De hersenen draaiden allerlei scenario's af om de beste verdedigingsstrategieën alvast paraat te hebben: wat doe ik, wat zeg ik, wat moet ik vooral niet doen, hoe krijg ik m'n trillende handen stil, bij wie ben ik het veiligst?

Daar kwamen de agenten alweer aangelopen. De een was aan het bellen met z'n smartphone (Blackberry). De ander nam het woord weer.
Beste mensen, we hebben inderdaad wat ongeregeldheden bespeurd, maar maakt u zich geen zorgen, we werken strikt volgens de richtlijnen die u vanochtend op de sms service hebt kunnen zien. Het is allemaal gelegitimeerd, in overleg met de RIVM, het kabinet, de minister van Justitie, de AIVD en het OMT. Mijn collega is net even aan het bellen om een busje te laten komen, omdat we toch meer onregelmatigheden zijn tegengekomen dan we in eerste instantie hadden ingecalculeerd.

Het gezelschap begon wat onrustig te schuifelen en te roezemoezen.
Een vriend van ons, een rijzige man met borstelige wenkbrauwen, verhief zijn stem om iets te zeggen, maar hij kwam niet ver.
"Agenten, kunt u ons misschien..." Maar de atletisch gebouwde geüniformde stak gebiedend zijn hand op, waarin een taser prominent de kop opstak. Dit bracht iedereen onmiddellijk tot zwijgen.
Er arriveerde een tamelijk grote zwarte bestelbus met vier gemaskerde semi-militaire robocops. De agenten legden ons uit dat de maskers nodig waren vanwege de privacy van de leden van de taskforce. Ons werd op het hart gedrukt ons vooral rustig en natuurlijk te gedragen en geen aandacht te trekken van de bewoners in de straat.

De ene groep van 6 personen, vertelden de agenten, was 'hoogst waarschijnlijk' besmet met de tweede golf van het Orcona Virus, dat net deze week opnieuw de kop had opgestoken. Vandaar dat men nu extra alert reageerde om verspreiding onmiddellijk in de kiem te smoren.
Men zou rechtstreeks naar een geheime quarantaineplaats vervoerd worden, waar ook andere lotgenoten uit de regio voor 6 weken zouden worden verpleegd en behandeld. Contact per telefoon was toegestaan.

De tweede groep van 15 personen had zich niet gehouden aan de vanochtend uitgevaardigde gedragsregel van 85 centimeter afstand.
Deze personen kwamen weg met een boete van 400 Euro, die meteen bij agent 2 gepind kon worden.

De derde groep van 7 personen kon rustig verder gaan met de feestelijkheden.

Onder begeleiding van het gemaskerde viertal werden 6 van onze beste vrienden naar het busje gebracht, alwaar ze gedwee instapten. Het busje zoemde geruisloos de straat uit met onbekende bestemming.

Nadat al onze bekeurde vrienden hun boetes hadden gepind, vertrokken de agenten met een hoffelijke verontschuldiging voor het eventuele ongemak dat hun optreden mocht hebben veroorzaakt. We kregen een telefoonnummer, waarachter een centraal callcentrum bereikbaar bleek dat ons nog even niet te woord kon staan vanwege 'een grote rij wachtenden voor u'.

Het werd niet meer echt gezellig...

Schrijver: Ton Hettema, 19 april 2020


Geplaatst in de categorie: rampen

2.3 met 6 stemmen 339



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
21 april 2020
Mijn geschetste toekomstperspectief is minder 'verbogen' dan de rapportages over het cv door de officiële instanties.
Het wijkt zelfs al nauwelijks af van de werkelijkheid van onze huidige beknelling..
Naam:
An Terlouw
Datum:
20 april 2020
Ton ik neem aan dat dit uit de duim is toch? Als het waar is dan is het namelijk walgelijk maar het is een adembenemend stuk.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)