Verkeerde keuzes
De prijs van een ticket voor Nederlandse attractieparken is het afgelopen jaar met gemiddeld 2,5 procent gestegen. Daarmee komt de gemiddelde prijs op 26,50 euro uit.
Dat schreef Het Financiële Dagblad (FD) in 2017 al op basis van een inventarisatie van de toegangsprijzen. De Efteling, het grootste pretpark van ons land, verhoogde de prijzen met 1 euro tot 37,50 euro per volwassene. In juli en augustus ligt dat tarief nog 2 euro hoger.
Dat is best veel voor zo’n veredelde kermisattractie. Veertig euro voor een kaartje. Maar je bent er nog niet met die 40 euro. Vergeet de vijftien euro parkeerkosten niet. En het patatje mét. En niet te vergeten de koffie á drie euro per kopje. Dat riekt naar graaierij in het kwadraat. Maar oké, mensen betalen het vrijwillig dus wat valt er te klagen.
Zo was ik afgelopen week in vakantiepark Center Parcs. Ik gooi het maar meteen op tafel. Daar betaal je in deze tijd de hoofdprijs van ca 900 euro voor een krot dat ook wel eens gekscherend vakantiehuisje wordt genoemd. Negenhonderd euro! Voor dat geld zit je met twee kinderen een week in Spanje. Inclusief hotel en ontbijt, mind you.
Center Parcs dus. Ik zat niet in een huisje maar in een appartement, met de verlichte uitstraling van een omgebouwde TBS-inrichting om het maar zacht uit te drukken. Dat appartement is samen met nog vijftig appartementen samengeklonterd tot een soort woonblok dat veel gelijkenis vertoont met de flatgebouwen die men in de jaren zestig in het Oostblok bij bosjes uit de grond stampten. Center Parcs noemt het Cottage hotelkamer.
Pardon?
Dit, een Penitentiaire Inrichting noemen zou nog teveel eer zijn voor het gebodene.
Je zit daar opgevouwen in een ruimte die net zo groot is als mijn wc-ruimte thuis. Je kunt in de kamer zitten op iets wat een bank lijkt maar uit elkaar valt als je er alleen maar naar kijkt. Verder is er een doucheruimte en een bed. Alles in één ruimte. Dat dan weer wel.
De man die in de kamer boven mij logeert noemde het een peeskamer. En daar had hij een punt want ik hoorde hem ‘s nachts luid om zijn moeder schreeuwend op iets of iemand aan zijn gerief komen, maar dat geheel terzijde.
Elke ‘kamer’ heeft ook nog een balkon, bij Center Parcs hardnekkig ’terras’ genoemd.
God beware me, we hebben het hier over een vervallen hotelblok met rare balkons. En mensen die thee drinken op die balkons met uitzicht op mensen die op andere balkons thee drinken. Waar gaat het nog over.
Ga er dan niet heen! hoor ik je zeggen. Terecht! Maar ik kreeg dat weekje cadeau voor mijn verjaardag. Ik kon ook kiezen voor een dagje meubelresort in meubelcity Beverwijk tijdens de paasdagen. Of, en dat kan ook tegenwoordig, een weekje wennen en verwennen in een aanleunwoning op maat.
Ik bedoel maar. Over zo’n keuzepakket kan ik mij urenlang opwinden en het hoofd over breken om vervolgens toch altijd weer de verkeerde keuze te maken.
Je accepteert het. Wat moet je anders..had ik maar naar Spanje moeten gaan.
Geplaatst in de categorie: spijt