Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over sport

De beso

Sinds de kus van Willem Alexander en Maxima is er geen kus geweest die zoveel mensen heeft bewogen als de kus, of beso zoals dat in het Spaans heet, van Luis Rubiales en Jenni Hermoso. Het belangrijkste van de hele kus is, is dat het totaal niemand anders aangaat dan Luis en Jenni. Maar zo is de wereld niet meer. De wereld heeft besloten dat iedereen een mening over de beso mag hebben en sterker, velen proberen als een soort rechter te bepalen wie nu moet worden ontslagen, wie belachelijk moet worden gemaakt, wie moet buigen voor de publieke opinie.

Meer dan tachtig voetbalsters weigeren nu te voetballen voor het Spaande team, zolang Luis geen ontslag neemt. Aan de andere kant is het offensief ingezet door de moeder en de nicht van Luis die vinden dat Jenni eerst maar eens de waarheid moet zeggen en toegeven dat ze toestemming heeft gegeven.

En dan is er ook zoiets als het geheugen. Zowel Jenni als Luis waren in alle staten toen het gebeurde. Zojuist was de wereldbeker gewonnen en een heel stadion schreeuwde, het was een heksenketel – waarmee ik niet bedoel dat er een heksenjacht werd geopend. Waarschijnlijk weten geen van beiden meer precies wat er gebeurde. Is er iets gezegd? Het lijkt er niet op. Was er toestemming voor de beso? Waarschijnlijk niet. Vond ze het vervelend? Mogelijk. Vond ze het toen vervelend of later? Dat laatste zeker, maar dat eerste? Waarschijnlijk was te overdonderd door alles. Na twee keer drie kwartier op de toppen van je kunnen en dwars door alle emoties, denk je eindelijk je concentratie te kunnen loslaten en te kunnen feesten en dan krijg je spontaan een beso op je mond. Fijn? Of vreselijk?

Iedereen heeft een mening over de beso. Ik ook, ik denk dat Luis maar beter ontslag kan nemen, maar of dat terecht is? Ik ken alleen de beelden. Ik ken niet hun gevoelens van het moment. Waarschijnlijk hebben beiden achteraf een waarheid gemaakt, want dat is wat mensen doen, en die waarheden zijn waarschijnlijk verschillend, want op beiden is enorme druk geweest om de juiste waarheid te bedenken. Druk van buitenaf. Van mensen zoals ik die er ook niet bij waren, maar die willen bewijzen dat vrouwen te ver gaan in hun #Metoo strijd of andere mensen die vinden dat de voorzitters van de wereld allemaal schoften zijn die steeds weer nieuwe #Metoo’s veroorzaken.

Dat maakt de kus, de beso, wereldberoemd. Een onderwerp voor de publieke opinie. Ik zou zeggen, beste mensen, laten ze het zelf uitvechten, die Spanjaarden en liever nog, die Luis en Jenni. Desnoods met advocaten en rechters, want ik vrees dat ondanks de scherpe beelden, de VAR er zelfs niet meer uit komt.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 30 augustus 2023


Geplaatst in de categorie: sport

3.0 met 2 stemmen 171



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Sir Joanan Rutgers
Datum:
1 september 2023
De massa is verziekt door de massahysterie en kritische controlezucht van de media. Als er zelfs in het land van de flamenco al niet meer spontaan en intuïtief gekust mag worden, dan is het straks met de vurige passie gedaan. Dan droogt alle artistieke spontaniteit op. Dan kruipt iedereen straks uit angst voor idiote represailles in een puriteins harnas. Dan verdort de openlijke erotiek en seksualiteit voorgoed. Gelukkig staan er geen onderdrukkende camera's op alle straatbeelden gericht en krijgt de kuskunst nog steeds voldoende ruimte.
Naam:
Freek Berglust
Datum:
31 augustus 2023
Mooie en interessante analyse van Jan. Tja onderling uitvechten? Als je voor hele wereld vrij stevig gekust wordt? Alle camera's registreerden de forse aangrijping van de voetbalster door de opgewonden voorzitter. Daarvoor zou zijn naar zijn kruis grijpen voor alle camera's deze vurige opwinding onderstrepen. Vroeger zei de goegemeente dat de voorzitter gewoon 'gezond' is. Dat begrip hoor je in veel situaties niet meer.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)