Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn over vakantie

Vakantie voortaan verleden tijd . . .

Ná het tikken van de kop van deze inzending en het hierna nog te tikken verslag van onze recente vakantie-ervaringen spookt voortdurend de titel van de psychologische roman van Jean-Paul Sartre door mijn hoofd: “De teerling is geworpen”. Een roman, die ik in mijn jongere jaren twee maal heb gelezen, omdat hij mij mateloos boeide, mede door de beschrijving van zijn belevingen in het hiernamaals. Hiermee stopt ook meteen een mogelijke poging om het hierna volgende met deze roman te willen vergelijken.

Mijn echtgenote en ik hebben in de afgelopen 70 jaar (zolang kennen we elkaar al) nimmer enige vakantie moeten missen of uitstellen om welke reden dan ook. Toen wij tussen het jaar 1980 en het jaar 2015, méér dan 93.000 kilometers per vliegtuig hadden gereisd (inclusief binnenlandse vluchten tussen de Canarische Eilanden), en daarna onze vakanties in Nederland beleefden, ontdekten we pas hoe mooi ons landje eigenlijk is. Met vliegen naar verre bestemmingen was je meestal voor heen en voor terug 10 uur per dag onderweg en actief, hetgeen met het ouder worden steeds meer impact op onze lichamelijke condities had. Verleden jaar al waren wij mentaal én fysiek na onze vakantie in Nederland bij terugkeer behoorlijk van slag.

Dit jaar waren wij, voor de vijfde keer op rij, in hetzelfde bungalowpark in de bossen in Beekbergen, waar je fantastisch mooie wandelingen kunt maken . . . als je het nog kúnt! Voordat we er arriveerden, heeft moeder de vrouw eerst alléén alle koffers zelf gepakt. Ik mocht, als bekende chaoot, niet eens in de buurt komen, behalve als er moest worden getild. Volgens haar inschatting niet meer dan logisch, want vroeger was ik een Jantje Precies met licht autistische trekjes. Tegenwoordig ben ik, deels door vergeetachtigheid het tegenovergestelde. Ik zou alles maar in een koffer kwakken en daarna het geheel zo plat mogelijk maken zodat de kofferdeksel dicht kan. Dat alles bij een kamertemperatuur van 32 graden Celsius. Het gebeurde op dezelfde manier bij aankomst in onze bungalow met dezelfde klamme hitte de hele zaak uitpakken en opbergen. Reken maar, dat je na zoiets alle pijnen van gewrichtsslijtages in rug en schouders en reumatische pijnen in pols, vingers en elders dubbel zo pijnlijk ervaart. In deze situatie wordt het korte lontje nog korter en ga je, bij wijze van spreken, ’s avonds gebroken en ontstemd naar bed.

Menigeen heeft ons tot nu toe de vraag gesteld, of wij, op onze leeftijd van resp.88 en 85 jaar, nog zo nodig op vakantie moeten. Wij vonden dat dit nog steeds voor ons te doen was. Totdat ik in de bungalow in de ochtend vanuit de badkamer een lichte bonk hoorde. Toen ik polshoogte ging nemen, lag mijn vrouw in een ineengedoken houding op haar zij. Zij had zich gelukkig niet bezeerd. Het lukte mij niet om haar ook maar één centimeter opzij of omhoog te trekken. In paniek de buren van een andere bungalow gewaarschuwd, waarbij bleek, dat de buurvrouw in de zorg werkzaam was. Zij hadden mijn echtgenote gelukkig binnen een paar tellen weer rechtop. De vermoedelijke oorzaak was een zich traag voltrekkende flauwte, waardoor zij zich nog ervan bewust was, dat zij langzaam als in een vertraagde opname naar de grond gleed.

Na van de schrik te zijn bekomen waren vrouwlief en ik, onafhankelijk van elkaar en zonder het van elkaar te weten tot dezelfde beslissing gekomen, waar wij, na deze aan elkaar te hebben benoemd, beiden volledig achter stonden. Dit was onze laatste vakantiereis! Voortaan blijven we lekker thuis op het mooie Goeree-Overflakkee, waar wij inmiddels al weer bijna zeven jaar wonen. Hier kunnen we eveneens genieten van het mooie, weidse landschap zonder een gevoel van stress op te bouwen. Geen gedoe meer met bagage, vervoer en wat dies meer zij. Zoals wij, nog steeds bijkomend van de vermoeidheid, er nu tegenaan kijken, vinden we beiden dat wij een verstandige beslissing te hebben genomen. Hieruit blijkt, dat je zelfs als bejaard persoon, ondanks vastgeroeste achterhaalde ideeën, een beslissing kunt nemen die goed doordacht is en hopelijk het gewenste resultaat zal hebben. De tijd die ons nog rest zal het leren. . .

Schrijver: Günter Schulz, 4 juli 2023


Geplaatst in de categorie: vakantie

4.8 met 4 stemmen 94



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Günter Schulz
Datum:
17 juli 2023
Email:
agschulzziggo.nl
Dank Karel voor jouw positieve en voor mijn echtgenote en mij sympathieke reactie. Je slaat de spijker op z'n kop met de veronderstelling dat de val de druppel was van onze beslissing. Dankzij het door mij gekochte PC-toetsenbord voor slechtzienden zal ik hopelijk nog een poosje op de site mee kunnen doen. Naast een enkel negatief commentaar in de privésfeer is jouw reactie voor ons een verademing. Het ga je goed.
Naam:
Karel Jong
Datum:
17 juli 2023
Goed om jou weer te lezen. Al helemaal deze doorwrochte bijdrage over stoppen met vakantie. Dat zouden meer mensen mogen doen. En je behoeft niet ver boven de tachtig te zijn om geen lol meer te hebben met gedoe van inpakken van bagage, vliegveldgedoe, bagageafhandeling, hittegolven, bosbranden, tegenvallende huurhuisjes, en te beloftevolle hotels, of een fijne reis naar heel ver weg (leren wij daar echt een en ander van?). Blijf wel schrijven Gunther. Als ik al jouw leeftijd haal, hoop ik van harte dat ik net zo helder van geest ben als jij in mijn schrijfsels. Overigens kan ik mij voorstellen dat het gebeuren met je vrouw de druppel was voor jullie besluit.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)