Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Onverstuurbaar verklaard

Blijkbaar gaan die dingen in fases. Na de huwelijken, de baby's en de sterfgevallen, is het nu de tijd van de scheidingen aangebroken. Voor de onwetende derde partij soms een behoorlijke schok, want je bent die namencombinatie zo gewend, en dan is het ineens afgelopen.

De een vertelt duidelijk aangeslagen van de twijfels over de beslissing, de ander presenteert het nuchter alsof het over een nieuwe puntenslijper gaat.
Een collega verklaart een misser op de werkvloer middels een mailtje aan iedereen waarin onverbloemd te lezen is dat zijn relatie definitief is stukgelopen.

Het zijn weinig poëtische mededelingen. Nu is de boodschap dat ook niet, maar de verpakking kan ook anders, zag ik in Liefdesbrieven, de voorstelling van Anne Wil Blankers en Paul van Vliet in de Haagse Schouwburg. Gezeten achter een lange tafel, lezen de acteurs (onversterkt en toch perfect verstaanbaar, een verrassing na mijn beroepsdeformatieve gedachte 'och jee, z'n microfoon doet het niet') hun tekst, met een minimaal muziekje tussendoor en een subtiel veranderende wolkendekprojectie op de achtergrond. De briefwisseling verhaalt van de springerige jeugd, de keurslijven van twee verschillende werelden als de jongen en het meisje uit elkaar groeien, maar toch blijven schrijven, het overspel en het einde.

Ik hoor bij de jongsten in de zaal (ook wel weer eens leuk) en bedenk me dat er eigenlijk een sent mail-vakje voor analogen moet zijn, waar je kopieën vindt van alle belangrijke brieven die je uitstuurt, vol liefde, of niet. Om in elk geval na te kunnen lezen hoe het was.

Schrijver: Axel van der Ende, 8 november 2007


Geplaatst in de categorie: liefde

1.8 met 5 stemmen 842



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)