Een boom opzetten
In mijn familiekring – een beetje ouderwets en afkomstig van het Friese platteland - moest je voor nageslacht zorgen. Nu bestond dat nageslacht uiteraard uit kinderen, maar om je naam voort te laten bestaan, moest je toch minstens een zoon hebben. Dat werd gekoppeld aan de natuur, want zo luidde het credo: een echte man heeft een boom geplant en een zoon verwekt. Als u mijn eerdere columns goed hebt gelezen, dan weet u dat ik twee fantastische dochters heb.
Ik heb dus geen zoon verwekt, maar daar heb ik allang vrede mee, want wij kregen dankzij één van mijn dochters een zoon cadeau. Mijn vrouw heeft dat ooit - onnavolgbaar mooi -verwoord, door de moeder van onze (schoon)zoon te bedanken voor het feit dat zij ons via een omweg toch een zoon had geschonken. En wát voor een (schoon)zoon, een architect die prachtige gebouwen ontwerpt, die creativiteit koppelt aan praktische uitvoering, die stenen laat stapelen tot een harmonisch geheel.
Maar deze (schoon)zoon loopt ook regelmatig op tegen de wetten van tijd en eeuwigheid. Zo werd er ergens in onze stad nieuwbouw gepland grenzend aan een gracht. Langs die gracht stonden oude bomen en u voelt het al aankomen, die bomen vormden een belemmering voor het ontwerp. Hele volksstammen liepen te hoop tegen de bouwplannen, omdat daarvoor een paar bomen moesten sneuvelen.
De tegenstanders van de nieuwbouw bedienden zich van de meest lage tactieken, zij lieten alle bezoekers van de Tielse binnenstad een petitie tekenen tegen het kappen van die bomen. Onnozele halzen van heinde en verre, die toevallig Tiel bezochten, tekenden zonder enige kennis van zaken. Uitstel van de bouw, verkrachting van het ontwerp en veel gedoe was het gevolg. Mijn (schoon)zoon slaakte toen – terecht - de verzuchting: “Bomen horen niet in een stad, die horen in een bos!”
We hebben deze week natuurlijk allemaal de commotie gevolgd rond een doodzieke witte paardekastanje. Slechts weinigen schijnen te beseffen dat ook bomen last hebben van tijd en eeuwigheid. Want bomen gaan, vroeg of laat, gewoon dood. Dan is er maar één alternatief: kappen en een nieuwe planten. Of misschien prinses Irene uitnodigen om de boom te omarmen en wat heilzame woorden toe te fluisteren.
Ik ga het komend voorjaar nog maar eens een boom planten, ter nagedachtenis aan Anne Frank, maar misschien nog meer om onze CO2 – uitstoot te compenseren. Op de één of andere manier maak ik mij toch meer zorgen om de toekomst dan om het verleden.
hetnet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: actualiteit
Een boom opzetten
514
Geef je reactie op deze inzending:
Verdiep je eens in het moderne fenomeen genaamd "Urban Forestry", dat aantoont hoe heilzaam groen is voor mensen in een stedelijke omgeving. Men kan de economische waarde van groen uitdrukken in geld.