Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Kiezen of delen

Iedereen in Nederland heeft, mits voldaan aan de wettelijke eisen, het recht om te kiezen en gekozen te worden.
Dit een groot goed en dient zeker in stand te worden gehouden. Al voor het begin van onze parlementaire democratie hebben burgers het recht om hun stem te verheffen door gebruik van het stembiljet.

Het is fijn om te kunnen kiezen en om gekozen te worden. Helaas gaat een kies ook wel eens rare dingen doen en dat is in mijn geval het probleem.
Mijn kies besloot zich te onttrekken aan het passieve recht een kies te zijn en begon actief irritant te worden.

Geen Vlek op de wereld die dit acceptabel vindt en dus werd ingegrepen. Vanochtend ben ik naar het 'Medisch Tandheelkundig Centrum' geweest en heb ik mijn mond het recht van kiezen ontnomen, Hieronder een korte uitéénzetting van de gebeurtenissen:

- 21.30 uur: pijn in kies wordt erger, nog een bier en een paracetamol
- 22.30 uur: meer bier en wat gegrom
- 00.00 uur: zachtjes wegdoezelen en smakkend slapen

Om 08.00 uur de volgende morgen werd ik met veel lawaai uit mijn mond gewekt. Mijn kies heeft besloten zijn strijd voort te zetten en ik heb inmiddels het gevoel dat ik met een trein de liefde bedreven heb.

Even wil ik terug grijpen op het bier, maar de tandarts zal al tranen schreeuwen van de huidige geur uit mijn bakkes, dat ik (in al mijn goedheid) besluit 2 ibuprofen te nemen.

De uren die volgden waren ronduit verschrikkelijk. Mijn kies besloot door te vechten tot het bittere einde, waardoor ik de neiging kreeg al mijn tanden maar te laten trekken. De andere tanden kwamen op de hoogte van deze gedachtengang en begonnen spontaan pijn te doen.

Met tranen in mijn ogen, en tot mijn tanden gewapend met pijnstillers, kwam ik aan de bij de noodtandarts. Nu heb ik sowieso geen enkel vertrouwen in mensen die in mijn mond willen kijken, maar een noodtandarts baarde mij serieuze zorgen. Wanneer word men in vredesnaam 'noodtandarts'? In ieder geval was ik er wel van overtuigd dat het geen gewaardeerde, hoogstaande tandentrekker zou zijn. Na het nodige geloer in mijn mond besloot meneer over te gaan tot het verwijderen van mijn 'wijsheidstand'. Mond open, spuit in, nog een spuit in, 10 minuten wachten met een bek van steen en weer liggen op de stoel. Aangezien mijn tong voelde als een winegum begon ik zachtjes te kwijlen, terwijl mijn arts een uit de hand gelopen nagelknipper uit zijn broek toverde.

Vlek riep al zijn Goden aan en besloot mee te werken. Het is per slot van rekening kiezen of delen. En lieve lezer, deze arts wist wat hij wilde. Er was geen houden aan, mijn hoofd slingerde van onder naar boven en van links naar rechts, terwijl mijn nood in bange dagen in zijn hum kwam was ik bang dat hij dacht dat mijn hele kaak moest worden verwijderd.
Juist toen ik besloot dat mijn persoonlijke Hannibal niet zou stoppen voor ik ik het leven had gelaten, schoot mijn hoofd terug en had ik een watje tussen mijn kaken. Hannibal kreunde nog even na van genot, alvorens hij opdreunde wat ik de aankomende dagen wel en niet mocht doen.

Ik knikte braaf en stiefelde richting uitgang. Eén ding weet ik nu zeker, ik kies verstandiger dan kiezen ooit zullen worden.

Schrijver: Vlek, 1 oktober 2008


Geplaatst in de categorie: welzijn

3.5 met 4 stemmen 461



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Iris
Datum:
1 oktober 2008
Mag een klein beetje leedvermaak? Wacht maar, beste Vlek, tot je implantaten zal hoeven. Dan zul je niet aan kiezen denken maar dromen van wolfijzers en wolfskuilen. Probeer er dan maar niet in te trappen.
Ik wens je spoedig herstel!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)