Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Vooruitgang

De goederenspoorlijn van Nederland naar Duitsland, dat is echt vooruitgang. Snelle treinen met containers rijden direct vanuit wereldhaven Rotterdam het achterland in. Dagelijks zoeven een stuk of tachtig treinen over de Betuweroute. Dat moeten er een paar honderd per dag worden als de economie weer een beetje vooruit gaat. Niks aan de hand. Tot die treinen de grens passeren.

Ik fiets over een mooie grensroute. Veilig en ongehinderd passeer ik twee spoorwegovergangen. Maar bij de derde moet ik remmen want de spoorbomen gaan dicht. Er is niet veel te zien, een paar bomen, een rechte weg en in de verte wat boerderijen. De spoorrails maken naar links en rechts een bocht dus ik zie de trein niet aankomen in de verte. Ik hoor ook helemaal niks. Af en toe stopt er een auto, waarvan de motor meteen uitgezet wordt.

Zo staan we daar stil te wachten en voor ons uit te staren. Aan de overkant van de spoorweg nadert een fietser. Dure racefiets, professioneel shirt, koersbroek en helm. Hij kijkt even naar mij, maar ik val niet in zijn categorie en ben dus niet interessant. Een minuut blijven we tegenover elkaar staan, maar we kijken elkaar niet meer aan. Ik denk aan de vooruitgang. Die treinen vanuit Nederland, steeds meer, steeds langer. De Duitse spoorbomen kunnen het nu al niet aan. En in de toekomst zullen ze vijftig minuten per uur gesloten zijn heeft een koffiedikkijker voorspeld. Is dat vooruitgang?

Plotseling hoor ik geluid op de rails. De trein komt er eindelijk aan, na drie of vier minuten wachten. Dan klinkt keihard een stoomfluit. Een enorme zwarte locomotief dendert de bocht om. Uit de ramen van de wagons hangen reizigers in wolken stoom. Vrolijke gezichten, typische geur, heerlijk nostalgisch geluid.
Als de trein voorbij is en de spoorbomen weer open gaan, kijk ik weer in het gezicht van de racefietser. We knikken goedkeurend naar elkaar. Met vooruitgang heeft het allemaal niks te maken, maar dat vinden wij niet erg. Op zo’n trein willen we wel wat langer wachten. Die schept zelfs een band. Glimlachend steken we de spoorweg over en gaan we weer onze eigen weg.

Schrijver: Rob Chevallier, 26 juli 2010


Geplaatst in de categorie: verkeer

4.6 met 5 stemmen 282



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
josiene
Datum:
26 juli 2010
zo wil ik wel alle dagen komen lezen hier!
zulk een ware eenvoud!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)