Koeien in Hollandse wei

Een onschuldige dag in een onschuldig Nederlands dorp. Overal geurt het naar mei en nergens klinkt een onvertogen woord. Ik hoor het Daniel Lohues in gedachten al zingen.

Pas sinds kort besef ik dat een Hollands landschap niet meer is dan een economisch landschap. Schapen verdwijnen omdat het melkquotum is losgelaten en boeren meer kunnen verdienen met melk dan met wol. Wat ik nu tegenkom in de wei zijn melkkoeien, vleesrunderen en koteletkalveren. Er is niks romantisch aan, aan koeien in de wei. Ze moeten vreten, herkauwen en dik worden. Vleesch is geld, en geld is goed. Er is iets ironisch in de blik van die koeien. Bijna alsof ze al weten wat hun lot is. 'Je maakt mij niet gek, ik weet toch wel dat ik jouw economische belangen dien. Ik sterf met opgeheven kop. Gedenk mij, als u uw barbecue ontsteekt.'

Toch probeer ik terug te kijken als het kind dat ik ooit was. Dag koetje boe, ga maar lekker naar je mama toe. Zoiets. Maar ik ben geen kind meer. Ik denk aan krachtvoer, aan megastallen, antibioticaspuiten en vleesfraude. Ik wil helemaal geen deel uitmaken van dit systeem. Ik voel mij schuldig in een schuldig landschap. Dan maak ik de foto en loop door. Mijn dagelijkse beslommeringen vergen plots al mijn aandacht. Ik moet die nog bellen, die nog mailen en zou ik nog op tijd voor zus en zo? En boodschappen.

Vanavond eten we kip.

koeien Holland wei Holland wei

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 187