Loslaten, hoe doe je dat.. (ZOEKTOCHT NAAR VERLICHTING 8)
Vandaag bezoek ik een ervaringsdeskundige op het gebied van depressie en angststoornis.
In zijn advertentie zegt hij jou/mij op een andere, nieuwe manier, te leren kijken naar de aannames over je leven. Klinkt lekker opgewekt dus ik ben benieuwd.
Hij schudt mijn hand als ik binnenkom. Hij doet mij denken aan Tino Tabak. De Bataaf. Een wielrenner uit de jaren zeventig. Deze man heeft datzelfde teleurstellende fronsje. En hij heeft iets van een ouderwetse zinksnijder, volkomen kachel op een doordeweekse kroegavond. Maar hee, daar doe ik hem vast te kort mee.
Hij stelt zich voor als Tinus (?). Mag ik dit bizar vinden? Zeker wel, Van Gellekom!
Op mijn vraag hoe ik de vervelende gedachtes die ik vaak heb en mijn jarenlange trauma’s kan loslaten zegt hij:
Loslaten van gedachten, en hoe je dat moet doen, zoals je in al die new age boeken leest is een groot misverstand. Hij zwijgt even. En accepteren helpt ook niet. Hoezo accepteren? Je hebt de gedachten al gehad. Daar ga jij niet over. Ze komen aanwaaien dus valt er niets te accepteren.'
Zo hee!!! Die zit! Daar kan ik het mee doen. Hij vervolgt zijn betoog:
‘Heb je jezelf wel eens afgevraagd wat een gedachte eigenlijk is? Het is iets in jou wat ook weer vanzelf verdwijnt. Je kunt het niet aanraken of vastpakken. Je kunt hem niet ter verantwoording roepen. Hij is er gewoon. En het heeft geen substantie. Is niet materieel. Een gedachte is gewoon een flard in je brein die net zo belangrijk is als je hem zelf maakt, door er wel of niet voortdurend aandacht aan te geven.
En nu komt de clou. Als je je realiseert dat je een pijnlijke of ondermijnende gedachte nooit kunt loslaten omdat je hem al nooit kon vasthouden, ontstaat daar de vrijheid..
Ik kijk scheel en hij lacht zich een bult. ‘Simpel toch? Snap je het nu? Iets wat je nooit hebt vastgehouden, hoef je ook niet los te laten. Je houdt gedachten nooit vast. Dat kan gewoonweg niet. Nogmaals, het heeft geen substantie.
Er zijn alleen gedachten en ideeën over een steeds terugkerend probleem of hardnekkig patroon. En zeker, dat kan lastig zijn of pijnlijk, maar het kan dus doorzien worden op de wijze die ik net uitlegd heb. Op het moment dat je het inziet, verliest dat principe langzaam zijn kracht.
Dan laat je uiteindelijk toch los, niet als directe actie of zo, maar omdat je nu niet meer in vasthouden gelooft. Je beseft dan dat vasthouden of loslaten niet echt zijn maar door je identificatie met het denken tot realiteit worden gemaakt.
Ben ik nou zo dom of is hij zo slim.
Maar zoals mijn Zen Goeroe al zei: ’De leraar opent de deur, maar je moet zelf naar binnen gaan…’
Daar zou ik tegenover kunnen stellen: het verschil tussen een dood vogeltje is dat zijn ene pootje even lang is..
Maar dat is een beetje flauw want ik heb echt iets geleerd hier.
Geplaatst in de categorie: filosofie