Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

NU

Grapje van Kamagurka cartoon: man zit gespannen op keukenstoel en denkt hardop tegen zichzelf met van die gedachtenwolkjes boven zijn hoofd, achtereenvolgens [‘als ik NU zeg is het alweer voorbij’]; [NU..]; [NU..]; [NU..]; [NU..] waarbij hij elke keer wat depressiever en wanhopiger kijkt.

Het (b)lijkt een onmogelijke opgave voor het denken om dat moment NU te bevatten. Alsof het ’t enige gebied in de grote tijdruimte is dat niet bestemd is om door onze denkmachine te kunnen worden ingepakt.
Het NU is te vluchtig.
Te grillig of te potent, te vers of te diepzinnig.

Misschien is het daarom dat de Zen-delingen in de geest een twee-deling maken; een manier om zowel het bewuste als het onbewuste in een kader te plaatsen. Ze hebben het over de ‘mind’ en de ‘no mind’. Want hoewel het denken datgene niet kan (be)grijpen wat zich buiten de lijst bevindt van zijn eigen raamwerk, toch leven wij natuurlijk met ons hele hebben en houwen voortdurend in het NU. Of we dat nu leuk vinden of niet.
Deze Zen-ders mediteren om hun ‘mind’ achtereenvolgens te verlangzamen, leeg te maken, en in de ruimte van dit ‘niet-zijn’ van de gedachten alle voorbedachte concepten over de wereld achter zich te laten. Ga d’r maar eens voor zitten.

De Franse taal kent de beide nu letters, die elkaars omkering zijn: een boog en een kom, in de betekenis van ‘naakt’, zoals u weet, hetgeen bijzonder goed aansluit bij de betekenis die we hiervoor noemden.
In het NU zijn kun je volgens Zen alleen Zijn als je bereid bent helemaal naakt, dus zonder vooropgezette denkbeelden of oordelen, zonder het schild van je eigen bedachte belangrijkheid, je op te stellen in de werkelijkheid die zich aandient.
Als het ware op te gaan en te smelten, en gelijk te worden aan datgene wat IS.
Zo zou je het woord Zen goed kunnen vertalen met het woord Zijn.

De Engelse taal kent het woord NU in de samenstelling Nu-clear, ofwel: nu-helder. Ook het woord Nu-cleus, raakt natuurlijk heel direct aan de werkelijke of werkelijkheids-betekenis van het begrip NU, omdat het verwijst naar onze KERN. Ontdaan van alle rondfladderende gedachtenwolken om onze hoofden.

De ervaring waar de Zijns-mediteerders naar op zoek zijn (zonder te zoeken, maar door all-een te zijn en zonder oordeel te observeren), belooft zo’n krachtige en levensveranderende te zijn, dat je kunt spreken van een nucleaire explosie in het eeuwige NU.
Eeuwig, omdat de Tijd alleen geldt in de beide gebieden voor en na het nu-moment. Hetgeen meteen de betekenis verklaart van een monument: een tijdloos bouwwerk dat refereert naar de eeuwige waarden die altijd onveranderlijk zullen gelden in het heelal.

Op het moment namelijk dat de mens afgestemd is op het tijdloze Zijn van het NU, maakt hij verbinding met alle waarheid en waarde die daar aanwezig is. En daarmee sluit hij zichzelf aan op de laadpaal die de stroom, de frequentie en de manier van werken van het Universum in het erop afgestemde systeem (van deze mens) inlaadt.

Het is zowel een geluk als een ongeluk voor ons als hedendaagse mensen, dat wij behept zijn met de denkbuffer van onze voortdurend mistbanken producerende denkmachine. Een geluk omdat dit wolkendek ons beschermt tegen het doorbranden van ons systeem, en een ongeluk omdat we altijd achter de feiten aanlopen..

NU..

NU..

NU..

Schrijver: Ton Hettema, 29 september 2019


Geplaatst in de categorie: overig

4.0 met 4 stemmen 420



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Olean
Datum:
29 september 2019
Herhaaldelijk, d.w.z. in het Nu van de mijmering en overpeinzing, moest ik denken aan het begrip 'kairos'. Deze ludieke woordspelige bespiegeling met serieuze ondertoon, speels en tegelijkertijd van ernst doordesemd, leidt naar toekomst, noch naar verleden. Een vindingrijk 'à la recherche du temps NU' die hopelijk een uitgebreider vervolg krijgt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)