Koning over slavernijverleden
Koning Willem Alexander vond gisteren de juiste woorden en de aansprekende toon om excuses aan te bieden en vergiffenis te vragen over het negeren van ook zijn voorouders over de ‘misdaden tegen de menselijkheid’ in de jaren van slavernij. De majesteit gebruikte daarbij persoonlijke bewoordingen. Op de beelden leken tekst en lichaamstaal in elkaars verlengde te liggen. Voor mij als witte televisiekijker was het ontroerend om bij deze gelegenheid nu eens te horen, dat de nazaten van de tot slaaf gemaakten werkelijk geraakt waren door de tekst van de Koning. In tijden van chagrijn, onbegrip en wantrouwen tegen overheden en de nogal ik-gerichte samenleving, wat mij betreft een moment van verademing. Op de televisiebeelden zag en hoorde ik instemming, bewogenheid en een soort enorme opluchting bij de luisteraars op deze Keti Koti.
In onze hectische tijden blijven woorden belangrijk. Het valt niet mee op in gevoelige zaken de juiste inhoud en toonzetting te vinden. Als dat lukt, dan is dat een groot goed. De doorwerking van gemeende en treffende bewoordingen mogen wij niet onderschatten. Zie en hoor de leider van Oekraïne in de verdediging van zijn land. Daar spreken zeer helaas ook de wapens van de overvaller. Een ieder voelt daarentegen de kilte en het gevaar van de afgemeten woorden van de aanvallende dictator. Om misdaden te verhullen worden zijn woorden strategisch gewogen en in microfoon of camera in stromen naar de bevolking geleid. Dit in de hoop en verwachting dat de gewone mensen zich gedragen naar de bevelen van de macht.
Te midden van alle discussies over wat nu exact grensoverschrijdend gedrag is, beschouw ik het even als een hoopgevende ervaring, dat de Koning, mede gevoed door zijn adviseurs, over het slavernijverleden de juiste grensbepalende woorden wist te vinden over dit gevoelige onderwerp.
1 juli 2023
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Maar goed. Het feit dat de nazaten van tot slaaf gemaakten in ons land zich zo positief geraakt voelen door de combinatie van woorden van de Koning (excuses en de rol van zijn voorvaderen/familie) spreekt mij aan. Een grote boze en verdrietige groep landgenoten in onze samenleving lijkt mij niet goed. In die zin lijken mij de boodschap en de reacties een flinke stap verder op weg.
Ja, inderdaad is er in de wereld nog erg veel mis op terrein van min of meer gedwongen arbeid en de omstandigheden waaronder. Eens met Bet Weter. Daar moet ook aandacht voor zijn.
Terzijde: ik krijg hierover denkend steeds minder vaak het gevoel dat 'de meeste mensen deugen'. Maar dat ligt echt aan mij.
Zou het om humanitaire redenen echter niet goed (beter) zijn om onze gezamenlijke aandacht meer te vestigingen op de 40 tot 50 miljoen slaven die nog op deze aarde rondlopen? Wellicht kunnen de geleerde lessen uit het verleden gebruikt worden om dat leed aan te pakken. “Herstelbetalingen” worden op deze wijze breder in de gezamenlijke verantwoording getrokken. Aangedaan leed uit het verleden is niet terug te draaien maar aan het beperken van het leed onder de huidige slaven kan gewerkt worden. Een positieve en doelmatige insteek lijkt me.