Na een op de klippen gelopen relatie met een door mij meegenomen bruidje uit Indonesië naar Nederland, sprak ik met haar af haar een tijdje niet meer te zien om daarna op het eiland Bali - zodat haar familie, wonende te West-Java, het niet te weten kon komen - het nog eens te proberen in de liefde. Bij deze mensen had zij me namelijk al te zwart gemaakt…

Iedere dag aanschouwde ik weer een wonder, Paul stond weer op na zijn zoveelste suïcidepoging. Ik kreeg het echt zwaar benauwd van hem en hij bleef maar aandringen om meer strelingen te krijgen, terwijl ik met rust gelaten wilde worden, het liefst had ik zijn verpeste lever eruit gerukt, gebraden en aan de zwerfhonden gevoerd, al zouden die waarschijnlijk…

Het is in de negenentachtigste minuut. Wat een finale zeg! Natuurlijk is het Uruguay tegen Nederland. En het is één tegen één. Maar hoe heet die man ook al weer die heeft gelijk gemaakt voor Uruguay? Ummmmm,uhhh.Ik weet het niet meer. Kind kan de was doen. Uhhh umm, uhhh, dat vind ik zo naar, ja zo naar dat ik als verslaggever van deze wedstrijd…

Kijk, nu begrijp ik hen wederom niet, waarom zoveel lof voor mijn woorden als ze de ware boodschap niet aandurven? Voor mij blijven het huichelaars, schijnheilige priesters die zelf nergens doorheen zijn gegaan, verwaande oplichters! Opeens missen ze mij, nu er iets begint te dagen, ik zeg je, het is geen traagheid van hen, maar botheid. Zeker, ik schreef…

En nu schrijf je mij dat men (die uilskuikens van toen!) mij graag leest, wat toch eigenlijk bizar is, te wrang voor woorden. Als je nog eens een van hen spreekt, laat ze me dan wat geld toesturen, daar helpen ze me meer mee, maar dat komt niet in hun botte koppen op, nee, zoals ik al zei, vieren ze graag feest zonder de jarige. Hoogdravende woorden…

Bericht uit Aden. Deze opgedoken brief van de Franse dichter Arthur Rimbaud (1854 - 1891) aan zijn dichtervriend Rodolphe Darzens (1865 - 1938). 'Darzens vertelde ons dat Rimbaud zich nu als handelaar in Aden had gevestigd en dat hij, in de brieven die hij van hem kreeg, over zijn verleden sprak als over een geweldige volksverlakkerij.' uit: Edmund…

Het was een eenvoudig eethuisje in de Ardennen: stenen vloer, vrolijk snorrende kachel in de hoek, geen gasten. De hele dag hadden we gewandeld onder een grijze regenlucht. Onze sokken waren klam. Ze hingen te drogen voor de kachel in ons weekendhuisje. Wij hadden ons omgekleed voor een feestmaal en we troffen het: de patron kwam bij ons zitten. In…

Buikdanseressen heb ik gezien ja, ze droegen zwarte naalden in hun vlees. Hoe leg ik het je uit? overal waar ik kwam, zag ik de dood in vertier, de dood van wat ik ooit als poëzie beleefde. Het is gedaan met mij, Rodolphe, voorgoed, dat verzeker ik je. Die qat is prima, maar ik rook liever wat tabak met hasj, trouwens, ik moet wel, het leven is hier…

Voor Thomas Chatterton ( 1752 - 1770 ) Verstorven De dood van een genie zou een dikke eeuw later niet gebeurd zijn, maar dat lieg ik, want de barmhartigheid had hem zeker niet gered. Een hoge gevoeligheidsgraad gaf hem de macht over woord en verbeeldingskracht. Een begaafd dichter zonder geld werd al gauw een martelaar, een minderwaardige…

In de milde zomeravond vertoont een goudgele waterboog zich boven de vijver aan de druk bereden weg, terwijl achter donker lover vriendelijke lichtjes zijn te zien. Dat is de glans van vele elfenogen. Die welwillende luchtwezentjes zijn goed verborgen door het zoele duister. Maar hun nodende blik spreekt zwijgend tot elke begrijpende voorbijganger:…

p.s.: ik wens geen nameloze voorbijganger voor jou te zijn, maar een bekende meester, voor wie jij graag door de knieën blijft gaan! Alle extreme tegenstellingen komen ook in mij voor en in mij komen ze naar buiten. En omdat ik niet onbeschaamd vulgair wil zijn volgen hier, als tegenwicht, enkele gedichten, waarvan ik een paar speciaal voor jou schreef…

‘Nu ben jij aan de beurt!’ de reisleidster wijst naar een jonge vrouw die geheel in het zwart gekleed is. De vrouw schrikt zich een hoedje, waarschijnlijk was ze aan het dromen geslagen en interesseerde het gebodene haar niet zo, de hele groep lacht hartelijk. Ze herstelt zich snel en loopt naar voren. Ze komt met een koffierecept voor de dag. De…

De gloeiende lava moest voorzeker uitbarsten, anders barstte de berg. In feite zaten we verstrikt in elkaars persoonlijkheidscrisissen, waarbij het ons voorkwam alsof we toevallige figuranten waren in elkanders drama. Een definitieve, ondefinieerbare jaloezie nekte ons, het was een wanhopig gekkenhuis en één van ons tweeën had de moed om het te laten…

Voor Charles Baudelaire Rovershoofdman Vader van alle letteren, ik dank je voor de komst op aarde, voor het inzicht in de duisternis, wat opbloeit als een gouden roos, al hebben weinigen er oog voor, er zijn toch velen die de bedwelming genieten. Tenminste het kind is gered. De roes van hasj en alcohol voorziet het wel, maar het duurt altijd…

Deze brief is gevonden in een oude schoenendoos bij de zoon van de schoenmaker te Jehonville. te Roche, 1 mei 1873 Mijn geliefde Paul, Je kunt niet vermoeden waar ik allemaal doorheen ga de laatste tijd, ik ben in een vreselijke duisternis gevallen, als iemand die een verschijning heeft gezien, zo iemand zal daarna in een groot gat vallen,…

Die vervloekte regen hier, een mens kan niet eens behoorlijk op pad gaan. Paul wil alsmaar kaarsen branden in de kerken hier. Ik heb hem gezegd dat ik dat prima vind, zolang hij maar geen geld wegsmijt aan die poespas. Wat mij betreft, ik zwalk liever door de havens en maak praatjes met verlopen zeebonken, hun verhalen stimuleren mijn geestdrift. Engelsen…

Ik zat op de lagere school te Coevorden, de Paul Krugerschool. 's Zondags moest ik eerst bij mijn moeder komen om de psalm voor te dragen, die ik uit mijn hoofd moest leren, want de volgende dag wachtte mij een strenge meester, die geheel willekeurig iemand aanwees om het vers te reciteren. Iedere nieuwe schoolweek begon met dezelfde angst, wie was…

Ja, dat kan en de visioenen zullen je zuiveren als wervelwinden, als draaikolken, als parabels. Mijn lieve vader, ik heb het bereikt, ik gloei van top tot teen, ik ben één en al poëzie, ik hoef alleen maar ergens te snijden en het stroomt er vanzelf uit! Blijf een vrije vogel! hoger! Uw dronken zoon, Arthur Rimbaud. p.s.: woon je wel in Dijon? antwoord…

De paarden met de vrijgevochten tempeliers draven naar buiten als tot op het bot gekwelde furieën. De gespannen waterkoning is moe van deze haastige, harteloze wereld. Deze ver uit de koers geraakte reddingsboei, ver verwijderd van oude aardgebonden culturen. Zwijg! Neem een frisse duik in de onwetendheid en dwaal mee in draadloze liefde, tot de Egyptenaren…

Ik loop op dons en ik zie vrouwen in de meest vulgaire houdingen, zij bieden mij hun borsten aan alsof het snoepgoed is, ik zuig aan alle tepels en ik kom klaar in hun lachende gezichten. Zij willen allemaal aan mijn penis likken en hun vochtige kutten smachten allemaal naar het helende zaad uit mijn stamper. Ik ben dronken van geilheid en mijn pik…