Gisteren gingen we naar een begrafenis.
Er was een naaste overleden.
Geen verdriet, wel tranen. Van dankbaarheid denk ik. Van ongerichte liefde om het wonderlijke menselijk bestaan. En omdat het definitieve ophouden van het vanzelfsprekende je schokt en je raakt op plaatsen die achter de sluier liggen van het dagelijkse.
De afrondende afscheidsceremonie werd gehouden in de hoge gewelfde, stolpvormige ruimte van een katholieke kerk. Middenvoor de treden van het podiumgedeelte waar een altaar…

Het boek 1984 beschreef een wereld waar de staat volledige controle had over burgers. De staat keek via televisies de huiskamers in en sprak, indien noodzakelijk, de aanwezigen toe.
Het was een zeer enge wereld die George Orwell beschreef en het is iets later bijna waarheid, op één detail na. Niet de overheid, Orwell dacht aan een soort communisme, maar bedrijven doen wat de overheid in het boek 1984 deed. Bedrijven weten via mijn mobiel waar ik ben, via facebook en whatsapp weten bedrijven…

De komende tijd buigt de integriteitscommissie van zijn partij zich over de overname van uitvaartorganisatie De Facultatieve in 2012 (Intussen fluisterend "De fuckaltatieve"genoemd).
Een overname die volgens de onderzoeksjournalisten van Follow the Money wel héél lucratief uitpakte voor Keizer en zijn drie partners. Zolang het onderzoek duurt, legt Keizer zijn taken neer als voorzitter van de grootste partij van het land.
Ook ik heb, in navolging van andere journalisten, gezocht naar het CV…

Ik heb buren. Aan één kant, ik woon op een hoek. Het is een gemiddeld Nederlands gezin. Twee kinderen een jongen en een meisje van begin twintig. Pa werkt als dakbedekker en wat ma doet weet ik eigenlijk niet. We hebben matig tot geen contact. Ook niet op burendag.
Onze huizen zijn meer dan gemiddeld gehorig. Een minpunt aan mijn huis. Maar je kunt niet alles hebben in het leven. Sommige geluiden dringen zich dus door de muren heen. Een flink meningsverschil, een verjaardagsfeest of de zoon…