Toen ik de afgelopen week voor de trezillionische keer aanliep tegen het fenomeen dat wellicht het belangrijkste en meest fundamentele verschil karakteriseert tussen mens en dier, de LEUGEN, besloot ik vanaf de top van mijn hoofd te inventariseren wat de kenmerken ervan zijn, en welke manieren en tactieken ik in de loop der jaren ben tegengekomen die mensen hebben ontwikkeld om deze (moreel verwerpelijk gevonden) praktijk van het LIEGEN te trachten te verdoezelen, of anderszins te…

Ik druk de verrekijker stevig tegen mijn voorhoofd en tuur intens naar een geel streepje. Zoon zit zonder zwemvest in de gele kano van zijn vader en is naar het eilandje in de verte gepeddeld. Het eilandje ligt in het Veluwemeer. Onze vakantieplek is een huisje aan het strand van het meer.
Op de terugweg heeft hij de wind tegen, schuin, ik zie het gele streepje dichterbij komen, vervolgens weer afdrijven. Ik sta op het uiterste puntje van de baai, dribbel heen en weer. Het is de eerste keer dat…

Niets geestiger dan op YouTube kijken naar Mart Smeets in de ‘avondetappe’. Dat programma dat Mart altijd presenteerde tijdens de Tour de France. Prachtige beelden krijg je dan. Beter nog dan een uurtje Youp.
Dan zit Smeets in zo’n overhemd van “gordijnen & tapijten van Teun”, achter een tafeltje van alles over fietsen te vertellen.
Dat doet hij, in deze aflevering, met sidekick Ronald Waterreus, vroeger keeper van PSV. Lijkt mij een logische keuze. Een voetballer die over de tour de…

Ik zat gisteren de Volkskrant te lezen. Er was veel aandacht voor verkiezingsstrijd in Frankrijk. Vier kandidaten die president van het land willen worden. Elke maand ligt er iemand anders op kop. De kranten van de wielergekke natie drukte een grafiek af met racefietsen. Erachter de procenten die elke kandidaat kregen in de peilingen.
Ik ken Frankrijk goed. Ik heb er drie jaar gewoond. Het land dat geteisterd wordt door terrorisme is een prettig land om in te wonen. Op zondagen trekken Fransen…

Boven m'n hoofd, over het zachtboard van het plafond, in de kamer waar ik nu zit te schrijven, rent een muis heen en weer. Nog een. En nog een paar.
Er woont een hele familie knaagdieren bij ons in.
's Nachts spelen ze een soort zaalvoetbal op het gladde speelveld boven onze slaapkamer. Dat is dan weer hardboard, vandaar.
Met een eikeltje dat ze van buiten hebben meegenomen. Misschien uit de wintervoorraad, maar knap blijft toch dat ze zo'n balletje helemaal naar boven transporteren. Klimmen…

Terroristen zijn niet laf. Ze wagen hun leven of erger, ze geven hun leven en dat vele malen bereidwilliger dan de meeste militairen die het liefst niet voorop lopen in een aanval en het liefst niet willen sterven in een oorlog.
Die militairen zijn daarmee overigens niet direct laf, maar wel verstandig. Het staat namelijk vast dat terroristen bar weinig hebben bereikt. Ze hebben een paar mensen in hun omgeving vermoord. In een extreem geval gaat het om duizenden mensen, maar een staat veroveren…

Binnenkort begint het songfestival weer, lees ik in mijn krant. Ik kan het bijna niet afwachten. Voor ons land doet OG3Ne mee. Ze maken wel een kans denk ik. Maar dan moeten ze wel hun baard laten staan.
Verder lees ik dat het teruglopende terrorisme de branche zorgen baart. Met name het toenemende toerisme is daar debet aan, vervolgt het artikel. Ik zal de naam van de krant niet noemen.
Over toerisme gesproken. Gister kwam mijn buurman Wiebe thuis van vakantie. Wiebe lijdt aan het syndroom van…

Het was 29 november 1899 toen Emma Morano in Italië werd geboren. En gisteren overleed zij. Ze was de laatste 19e eeuwse levende persoon op aarde. Ze werd 117 jaar oud. Dat zou in mijn geval betekenen dat ik tot 2094 zou leven. Aan de ene kant lijkt dat makkelijk haalbaar, aan de andere lijkt het ver weg.
Het is ook maar een getal.
Het was de ook al overleden Prince, die het nummer 1999 in 1982 opnam. Een ver van zijn bed show, toen hij de tekst schreef. En ik herinner me als de dag van…

Vanaf tien uur 's avonds gaat bij ons de wifi uit.
Nieuwe regels. Nieuw regiem. Nieuwe afspraken.
Zodat we de afgelopen dag kunnen evalueren; de spartelende visjes van inzicht eruit kunnen filteren en morgen met een blinkende dauwdruppel van alertheid tegemoet kunnen zien. Onbevangen. Verschoond. Herrezen.…

Een held ligt onder de groene zoden. Elk jaar komt een groep sombere gezichten langs om de held te eren en twee van hen dragen een krans die ze voorzichtig op de zoden leggen. Twee stappen terug. Een buiging. En na een kort gedachtenvol moment keren ze zich af, dankbaar voor de held die zijn leven heeft gegeven.
Maar de held wilde zijn leven niet geven.
Hij wilde leven en hij leefde ook! Hij vocht voor de goede zaak - maar niet om daarna een eeuw lang jaarlijks een krans te krijgen. En postuum…

Hoe ziet de mens er uit in de verre toekomst? Zou zijn mond dan zo goed als verdwenen zijn? In elk geval zo klein dat er nog net een rietje in past om vloeibaar voedsel in te nemen? Zouden zijn ogen echt een extra ooglid hebben en zijn voorhoofd echt veel hoger zijn geworden? Zouden zijn benen verschrompeld zijn en hij zich in een soort rolstoel voortbewegen, zoals in een SF film?
Er zijn op internet mensen te vinden die de toekomstige mens zo afschilderen. Communiceren de mens met gedachten…

Begrijpelijk dat jongeren van nu bijna geen tv meer kijken. Ik schat in dat over tien jaar alle zenders zijn opgedoekt. Huiver even gezellig mee met een greep uit een weekje tv:
Zappend door tv land stuit ik op een zender waarbij Linda de Mol ons verblijdt met een kijkje in een poging tot afslanken. Ze vertelt in haar programma dat ze weer een kilo is afgevallen. Heel gek, toen ze er elke week een kilo bij kreeg, hoorde je daar helemaal niks over.
Een dag later worden wij zo ongeveer de hele…

De kunst van het zeggen zonder woorden heeft me altijd geïntrigeerd. Daarom ben ik van schrijver meer columnist en van columnist meer dichter geworden. Alhoewel ik als columnist misschien het verhaal van de schrijver probeer te vertellen. En als dichter dat van de columnist.
Ik kan het dus wel beide zijn.
Ik durf van deze gedachte ook wel een metafoor te maken. Want in situaties met weinig woorden, veel kunnen zeggen is een waardevolle ervaring. Dat kan hem in meerdere dingen zitten. Het…

Ja, dat heb ik af en toe, migraine.
Dat symptoom van een turbulent en gepassioneerd geestelijk leven, dat vaak net op tijd waarschuwt voor een naderende kortsluiting van het brein.
Een elektrische storm, een wervelwind van vrije, radicale ionen rond het hoofd, die aangeeft dat het tijd is je over te geven aan de automatische zelfregulering van het natuurlijke veiligheidsmechanisme van de ziel.
De 'reset'knop van ons biologisch-elektromagnetisch-spiritueel-geestelijk apparaat dat we ons lichaam…

Psoriasis is een tamelijk vervelende aandoening. Je huid wordt rood en gaat schilferen. Je krijgt jeuk. En nare plekken die voor een vreemdeling lijken op zweren, maar die niets anders zijn dan versnelde verwisseling van huid. Je bent aan het vervellen. Niet stukje bij beetje, maar steeds op dezelfde plek en die plekken worden steeds groter.
Dat is de reden dat ik mijn huid ook wel eens noodhuid heb genoemd. Er zijn vier mogelijke behandelingen.
Eerst krijg je zalf. Als je geluk hebt…

Zappend zie ik beelden van de aankomst van een voetbalelftal bij een hotel. Prachtig beeld.
Dan stappen ze uit de bus met enorme koptelefoons op hun meestal kaalgeschoren koppen. En je zou dan willen weten naar welke muziek ze luisteren. Als ik een gok zou moeten doen, schat ik hun muziek in op hard en agressief. Maar dat kan een vooroordeel zijn natuurlijk.
Dan hun ogen. Wezenloos. Dat kunnen voetballers ook als geen ander, ze kunnen heel mooi wezenloos kijken. Die starende blik in het niets.…

Ik luister naar strijkkwintetten KV 516 & 614 die uit de ether zijn geplukt door Wolfgang Amadeus Mozart. Het eerstgenoemde staat in de toonsoort van g-mineur, het andere in es majeur.
Buiten is het net begonnen met zachtjes regenen na een ongewoon warme laatste maartse middag. De tijd is half twaalf 'savonds.
De dagelijkse verkeersstroom is bedaard. Af en toe overstemt nog een verlate vrachtwagen de verfijnde klanken van de kwinkelerend nachtegalende violen, die in parallelle tertsen over…

In de Haagse wandelgangen gonst het gerucht dat Geerd Wilders over een aantal maanden benoemd zal worden tot Commissaris van de Koning in Limburg.
Deze oplossing, mogelijk uit de koker van de gewiekste Rutte, wordt thans in de achterkamertjes van Den Haag druk besproken.
Haast heeft men niet, maar het is duidelijk dat een nieuw kabinet Rutte (met Pechtold als beoogde Minister van Buitenlandse Zaken, Klaver als Minister van het nieuw in te richten ministerie van Duurzame Energie en Buma als…

‘Nee, dat doen we niet, Layla,’ had mijn vriendin gezegd tegen de achtjarige die op woensdagmiddag met haar kleindochter was meegekomen uit school en die watervlug was.
Ze had haar amper bij kunnen houden. Het kind deed aan kopje duikelen op de bank, had in no time de afstandsbediening van de nieuwe keuken en het licht daarin in handen en zette de keuken daarmee snel in allerlei kleuren.
‘Nee, dat doen we niet, Layla. Dat is geen speelgoed!’
Na de lunch vertrok het tweespan naar boven…

Enkele jaren geleden schreef ik dat de wc’s in het Martiniziekenhuis stonken. Dat was toen ook waar. Ik nam destijds aan dat het aan de drastische bezuinigingen op de gezondheidszorg lag. We hadden net een VVD-CDA kabinet dat gedoogd werd door de PVV, maar ik zeg niet dat het daar aan lag.
Nu kom ik opnieuw in hetzelfde ziekenhuis en bezocht ik hetzelfde toilet. Het was schoon. Het rook fris. De tegels blonken, schimmel ontbrak, het kit hield het water tegen waar het water tegen hoort te…