Deze week gebeurde mij wat vreemds. Ik kom bijna dagelijkse bij onze Oosterburen. Met mijn auto rijd ik naar en door het Ruhrgebied. Meestal zien de wegen er prima uit. Het eerste stuk mag ik onbeperkt doorknallen. En eerlijk gezegd doe ik dat regelmatig. Als het wat drukker is niet, dan heeft dat weinig nut. Al dat accelereren en afremmen is vermoeiender dan gestaag in een lager tempo rijden.
Ik moet toch wel een kilometer of honderdvijftig per uur gereden hebben, toen ik het voor de eerste…

Als het eerder nog niet tot ons was doorgedrongen, dan moet het nu toch klappertandend duidelijk zijn geworden: we zijn beland in een totaal onoverzichtelijk en onvoorspelbaar moment in de tijd, waar we van de ene dag op de andere niet kunnen voorzien welke schokkende gebeurtenis er nu weer zal plaatsvinden.
Gisteravond was er de weerzinwekkende aanslag met een vrachtwagen die moordend en mensen verpletterend zijn waanzinnige weg baande door een feestvierende mensenmassa in het Franse Nice.…

Lang, lang geleden, maar wel in ons land hadden treinen ramen. Tegenwoordig niet meer. Tegenwoordig zie ik al mijn reisgenoten, als ik even opkijk, maar hun telefoon kijken. En als ze niet naar een telefoon kijken, hebben ze wel een ipad voor zich of een laptop op hun schoot en kijken ze daar naar.
Daarin zien ze films, nieuws en zelfs digitale boeken. Maar een vergezicht zien ze niet. Ze lezen de apps en de sms-jes die mensen aan elkaar sturen. Soms zie je iemand ineens lachen en vlug iets…

De burgervader van Someren vertelt over zijn gewonde gemeente. Mensen om me heen maken zich druk om de regen. Als ze maar niet nat worden. Het Amerikaanse volkslied klinkt. De reden dat we hier staan. Of is het Wilhelmus hierna meer van toepassing? Dankzij een clubje uit Sittard kwam de Kennedymars immers naar Nederland. Het startsein is meer een getroffen eend, maar weg zijn we. 1800 wandelaars onder een grijs wolkendek. De nacht in.
We lopen door talloze woonwijken. Partytenten, muziek,…

In de streek waar ik woon valt het op als je hier niet vandaan komt. De tongval, de woordkeuze, er zit verschil in. Mijn wijnhandelaar (ik bezit hem niet, maar vind het fijn te denken dat hij er speciaal voor mij is) gaf me vandaag weer het gevoel dat het belangrijker is te genieten van het leven dan je zorgen te maken. Terwijl ik met geïnteresseerde blik zijn flessen rosé in de hand nam, nodigde hij me uit aan zijn proeftafel. Ik hoorde dat 'hij niet van hier was'. Ik wil niet zeggen dat we…

Er is de afgelopen jaren veel te doen geweest over de onderbuik.
Vooral in de landelijke politiek schijnt die regelmatig op te spelen.
Laatst werd ie weer vermeld in een snelsonnet; in columns duikt ie regelmatig op; de media voeren hem graag ten tonele; en meestal in ongunstige zin. Aar Noordam dichtte het vorige week prachtig in verband met de brexit als: Onderbuikse Ontevredenheid.
Ik ga er altijd van uit dat mensen niet weten waar ze het over hebben en elkaar als schapen nablaten wanneer…

Wat is er aan de hand. Een groep van tien mensen gaat elke eerste maandag van de maand naar de film. Halverwege de maand wordt een film uitgezocht via een ingewikkeld systeem, waarbij iedereen een voorstel mag doen en verder iedereen mag stemmen. De groep kent dus geen hiërarchie. Het is een zootje ongeregeld.
Maar die maandag haakt de één na de ander via de mail af. Uiteindelijk kunnen zes mensen niet. Maar vier wel. Wat nu? Een week uitstellen? Gezien de redenen van het afzeggen, twee zijn…

Het nieuws volg ik al tijden niet meer op de voet. Ik ontwijk het zelfs. En dat voor een oud student Journalistiek. Ik heb moeite om me te identificeren met het nieuws in deze tijd. Dat ligt niet aan de berichtgeving, dat ligt aan de wereld.
Turkije was dinsdagavond het verschrikkelijke toneel van een bittere gebeurtenis. Toen ik net weer las wat daar gebeurd is, in voorbereiding op deze column, snapte ik opnieuw de daad niet: 'Drie terroristen bliezen zich op'.
Hoe kan zoiets? Wie wil zoiets?…

Het is alweer laat geworden.
Zit ik hier voor de zoveelste keer midden in de nacht om kwart voor een, na een avond vol informatieve documentaires over de Europese Unie, de Europese Commissie, het Europese Parlement, de absurde en meest kostbare stoelendans ooit tussen Brussel en Straatsburg, de lobbyclubs, de salarissen, de stemmingen over wetgeving, de vergelijking tussen leden en niet-leden, de verantwoording en de geheimhouding, ... enfin, ik doe echt m'n huiswerk.
Maar ik ben dan ook echt…

Ik heb een foto van mijn vrouw.
Ze zit met een hoofddoek op en kijkt over het water. In het water spiegelt zich een late Zweedse zomerzon, loom. Het is vrede.
Het is overal vrede. En overal zitten mensen hoofddoeken, of zonder hoofddoeken, bij een meer, een beek of de zee. Overal spiegelen zich gedachten en overal is het vrede. Op een klein aantal plekken na, want daar is een leger en dat schiet op een ander leger. Maar voor de rest, bijna overal is het vrede.
Bijna overal maakt het ook niet…

Ik vroeg me af waarom we het deden. We deden het niet om te winnen, want de kans om te winnen was minder dan vijftig procent. Sommige seizoenen, zeker toen we kampioen werden, wonnen we wel veel, maar andere seizoenen wonnen we veel minder dan de helft.
Aristoteles gaf aan dat je vrienden wordt als je samen aan een goed doel werkt. Nu vraag ik me af of het doel, een bal in een doel werken, wel zo’n doel is dat Aristoteles voor ogen had, maar we werden wel vrienden. Ook al was ik student en…

Amusant, geinig, grappig, mieters, moppig, olijk, om nog maar te zwijgen van het eigentijdse cool, vet, kicken, lauw, retegoed, tof en niet te vergeten keigaaf ...
Eenvoudig `leuk' wordt tegenwoordig gezien als de culinaire risée van het pannetje waarin taal voorgekookt wordt en als kok zou je daarmee de dood in de pot bereiden.
Maar nee, `leuk’ is zonder meer leuk, want heeft de weerschijn van eeuwigheid.
`Leuk’ is er altijd geweest als basisingrediënt.…

Op zondag werd ik met mijn dagcolumn 'Woorden' geconfronteerd, de dag waarop de column ook online kwam op deze site. De gedachte dat het heden zo intens verbonden is met het verleden. Steeds maar weer die blik terug op de momenten waarop we eigenlijk zouden moet 'leven'.
Het gebeurde erg onverwacht. Ik was me tijdens de situatie nog niet bewust, wat me gebeurde. Als een boemerang in de tijd knalde de situatie later spontaan bij me binnen. En u gelooft het of niet, maar ik besloot de genoemde…

Tijd lijkt in het verleden meer waarde te hebben dan in de toekomst. We weten niet hoe oud we worden, wat er zal gebeuren en met wie. Ons besef van het tijdsgevoel in het vooruitzicht van ons leven is troebel.
De terugblik is anders. We weten wat er gebeurd is, wanneer en met wie. Het zijn ervaringen die ons als mens vormen. We hebben meer besef van het leven dat we geleefd hebben.
Het derde tijdsmoment in het leven is het hier en nu. Het moment waarop u deze woorden leest ben ik bij u in uw…

Niet iedereen is er blij mee. Dat schijnt niet te kunnen in een democratie. Je moet je neerleggen bij de dictatuur van de meerderheid. Als 52% zegt vertrekken, en 48% zegt blijven, dan moet je wegwezen. Dus iets meer dan de helft is jubelend en iets minder dan de helft is teleurgesteld. 't Maakt niet uit wat de geleerden ervan zeggen, we hebben afgesproken dat bij een referendum de stem van domme mensen evenveel waard is als die van slimmeriken.
Bij dit referendum over het (niet) verlengen van…

To be or not to be, that is the question. De campagne is een feest van leugens en er is één dode gevallen – een vrouw die tot haar laatste seconde een gehate politicus was, want alle politici worden gehaat, maar de seconde na haar dood bleek ze een heilige.
De mensen stonden één dag stil. Ze keken naar de foto’s van de jonge vrouw. Goedlachs, ieders ideale buurvrouw als je haar niet als vrouw zou willen. Maar het bericht was dat ze dood was. Vermoord vanwege haar standpunt tijdens het…

Mijn favoriete columnist vertelt in een interview dat hij om tien uur gaat zitten en dan nog geen flauw benul heeft waar zijn stukje over zal gaan. Tegen het eind van de middag is hij tevreden. En zit er altijd een zin in zijn column waardoor hij zich de grootste schrijver van Nederland waant. Op zo'n dag gooit hij wel zes liter water naar binnen. Alsof hij de woorden aan laat spoelen. En als strandjutter keurt wat hij allemaal kan gebruiken.
Het beoogde uur. Een sneeuwwit vel. De bijzondere…

Ik heb een hekel aan nuchterheid. Het is een saaie doordachte manier van denken, die alleen in tijden van paniek uniek kan zijn. Verder is nuchterheid de grijze muis op de loer die ons wil behoeden voor alles in het leven wat de moeite waard is.
Ja, ik meen het.
Vrouwen en nuchterheid gaan sowieso niet samen. Als man vind ik dat we vrouwen op handen moeten dragen. We zijn er door op de wereld gezet en ze hebben ons manieren geleerd, die we weer zijn vergeten. Vrouwen zijn de spil in onze…

Ik hou van alle goeie poëzie. Maakt me niet uit van wanneer of van wie. Zolang ze maar doordrenkt is van finesse. Kan ik mijn dorst naar ware diepgang lessen. Hoe meer zij van enigma is doordrongen. Hoe krachtiger mijn hart klopt in mijn longen. En eenmaal opgenomen in mijn bloed. Verspreidt haar warmte een robijnen gloed. Die ik voor altijd in mijn boezem koester. Gelijk een Zephyr, maar het liefst wat woester. Enzovoorts...
Mijn achttien jaar jonge neef(je) doet rond deze tijd z'n eindexamen…

Eén van de beroemdste vergeten liederen is ‘This land is your land, this land is my land’. Het is bekend gemaakt door Peter, Paul and Mary, maar was oorspronkelijk geschreven door Woody Guthrie.
Ik wist het ook niet. Maar wat helemaal nieuw voor me was, was de heel mooie strofe die uit het lied verdwenen is.
Was a high wall there that tried to stop me
A sign was painted said: Private Property,…