Het jonge herderspaar Jochen en Greta droeg zorg voor een mooie kudde schapen op de hoge, geurige bergweiden. "Ik, een zwakke vrouw, zal mijn spieren stalen door flinke keien voort te duwen," gniffelde Greta. Zij en haar man Jochen lieten daarom vaak met hun handen grote stenen van de hellingen afrollen of er tegenop gaan. Vooral als de schapen…

'Ga maar even wat lezen schatje, kijk daar ligt de Donald Duck'. Moeder en dochter zijn net de wachtkamer van de huisartsenpost binnengelopen. Nog voor ze zat heeft de vrouw met een energiek gebaar haar tas geopend en een stapeltje papier tevoorschijn getoverd. Als ze ook haar leesbril opzet en een rode balpen ter hand neemt is het alle aanwezigen…

De rovers lachten en gilden als rare keukenmeiden om hun buit, het achterpootje van het toverhondje. Laat in de nacht zopen ze groene jenever en vielen dronken om. De volgende dag sloegen ze met de arme toverpoot van het hondje tegen elke kiezelsteen aan en dat veranderde in een stralende opaal. En toen brak weer het grote verjaardagsfeest van de…

Dwalende lichten die hem de weg wezen. Schaduwen bewogen om hem heen. Schenen hem te omsingelen. Pijn in zijn hart deed hem besluiten eeuwig door te lopen terwijl de wolken begonnen te dreigen. De aasgieren staarden vol verrukking naar dat wezen beneden hen. Blijven cirkelen was hun devies. De hemel scheurde open en de engelen daalden vol toorn neer…

Pech is nog te simpel uitgedrukt, balen is een beter woord. Walter is verdrietig en ik niet minder, we weten beide niet hoe we verder moeten in dit grote onbekende land. Het lijkt erop dat we binnenkort naar huis gaan, ik had me er toch iets anders van voorgesteld. Wat is er gebeurd met Myra, in het kleine ziekenhuis hebben we haar niet gevonden,…

's Zondags als de kerkklokken weer tekeer gaan, zie je ze gehoorzaam over straat schuifelen richting het dominante klokgebeier. De vrouwen in hun strakke mantelpakken en getooid met een kostbaar hoedje, in hun zedige handen een leren tasje met collectegeld en pepermuntjes. De heren dragen eveneens een hoed, maar groter, om hun bazigheid te onderstrepen…

Normaal lijkt een kind op z’n ouders, het kind van Anna en Jozef zojuist geboren, heeft een grote neus en enorme oren en lijkt niet op z’n familie. “Het lijkt op jou Anna, vroeger vóór je cosmetische operatie, toen we je Dombo noemden, naar het vliegende olifantje van Disney”, roept haar jongere broer Hans en zwaait met een oude foto van zijn zus…

Woest was ik. Ik was kwaad. Een boosheid die ik me niet kon herinneren ooit te hebben gehad. Waar gevoelens van verdriet en pijn, van onmacht en het niet meer te weten hoe het ooit goed zou komen me bekend waren. Geleden had ik. Jaren en jaren geleefd in een wereld die me beheerste. Me leidde. Me de weg wees die ik van mezelf wel moest gaan. Om de eenvoudige…

‘Udeldjoho! Udeldjoho!’ Een groenachtig gele vogel met grijze vleugels zat lekker te zingen boven in een grote eikeboom in de Haarlemmerhout. Een heldergele vogel, met zwarte vleugels, streek naast hem neer. ‘Dudeljoho! Dudeljoho!’, zong hij geduldig voor. ‘Het is bijna goed, beste jongen, alleen het is: ‘Dudeljoho! Dudeljoho!’ en niet ‘Udeldjoho…

Ik sta op het stadhuis voor het: “Loket voor Zorg en Samenleving”. Het loket komt zelfs naar je toe als je slecht ter been bent, staat er in kleine letters geschreven, dat wil ik wel eens zien, een loket dat naar MIJ toekomt. “Mevrouw Loket, ik ben afgekeurd wegens posttraumatische stress: Ik ben een oorlogs-moetje; moeder is van Oostfriese afkomst…

Charlotte krijgt een nieuwe heup. Zelf is ze vol vertrouwen. 'Als het is geweest loop je weer als een kievit’ hebben ze haar verteld. En kan ze weer fietsen, en autorijden. Nu is ze aan huis gekluisterd. De rolstoel die ik met haar heb gehaald blijft onaangeroerd in de schuur. Ze loopt met twee stokken. Iets of iemand moet haar hebben verteld dat…

Ik moet naar de afdeling radiologie van het enorme ziekenhuis. Voor een foto. Om de dood op afstand te houden heeft het enorme ziekenhuis zich getransformeerd tot permanente tentoonstellingsruimte. De wanden van de overdekte promenade zijn bedekt met kleurige abstracte schilderijen en grappige reliëfs van nieren en longen, al naar gelang de poli die…

In de oude binnenstad van Barcelona wonen de Gitanos ze leven al eeuwen van de entertainment en de handel - in ruime betekenis van het woord - het zijn zigeuners, een naam die ze liever niet gebruiken. Ik vraag in mijn beste Spaans een man van middelbare leeftijd in een wat verfrommelde zwarte pak die voor een café op een oude keukenstoel als een…

Het is bijna gedaan met de herfst en ik ben er dit jaar nog niet één zondag naartoe gegaan. Naar zo'n bos. Te nat, te koud, te winderig, te Buitenhof en badjas. Maar nu moet ik er nodig heen, geen tijd meer te verliezen. Straks staan de eerste ijsmeesters alweer met een Black en Dekker in de sloot te prakken. Mevrouw Trawant heeft genoeg natuur aan…

Zoeken naar een speld in een hooiberg, een speld die ik niet eens ken, alle kopjes die voorbij komen zouden het kunnen zijn. Meteen denk ik dan ook; hoelang moeten we zoeken, sterker nog waar moeten we zoeken? Walter denkt er niet aan om naar huis terug te gaan, er moet een manier zijn...met argusogen worden we gevolgd, je ziet de mensen denken, wat…

Ik kocht ooit in een keurige hoedenzaak te Heerenveen een blauwe pet, ik was vijftien en ik vond dat gewoon bij me passen, hij stond me erg goed, want ik had toen nog een slank, gaaf gezicht zonder snor en baard. Nu ben ik een baardaap met rood glimmende, warrige haren, ik knip hem soms wat bij, maar niet vaak, het kriebelt zo lekker op mijn borst en…

Het regende uitbundig. Al meer dan een week. En nu hadden we lekkage. In de wintertuin. Het woord wintertuin is verzonnen door een complot van architecten en makelaars die op een positieve manier willen verzwijgen dat ons appartement geen balkon heeft. Die wintertuin heeft gras noch aarde, maar is een extra stukje huis waarvan de ramen helemaal kunnen…

De kinderen van het rijk gingen uitzinnig van vreugde met een gouden appel aan hun hart weer naar huis. En het gewone jaar nam weer een aanvang. De onderdanen van de koning die inmiddels ziek op bed lag onder zijn militaire dekens hadden het in alle opzichten goed. Er heerste vrede en voorspoed in het land. Maar er waren ook zorgen en dat was voor…

Ik zie ome Cor regelmatig in m’n stamcafé in de Jordaan. We zitten vaak samen aan de stamtafel. Hij is buschauffeur maar is onlangs met vervroegd pensioen gegaan en moet nu leren omgaan met vrije tijd. Hij roert in gedachten verzonken in zijn koffie, er zit hem blijkbaar iets dwars. Wanda komt binnen, de seksbom van de zestiger jaren, ze is die…

Er was eens een groot rijk ver achter het grote merengebied waar miljoenen en miljoenen steekvliegen een naar weerbarstig volk plaagden met verschrikkelijke steken. Maar in dit door mij beschreven rijk heerste er vrede en voorspoed. In dat rijk leefde een gelukkige koning met zijn vrouw en ze bewoonden een verrukkelijk paleis waar de wenteltrappen…