De hongerwinter was net begonnen. We kregen nog minder te eten. Ik kan mij herinneren, dat ik in de rij stond bij de gaarkeuken. Gelukkig was de dooi ingetreden. Vader was wegens het verspreiden van een verzetskrant op heterdaad betrapt en na veel gedoe naar een concentratiekamp in Duitsland overgebracht. Moeder zat dus met vier jongens in diepe ellende…

(fictie) Tuig van de richel waren we, zei moeder altijd. Als vader niet in de bajes zat was hij inbreker en dat vond ik prachtig. Zijn bouvier had hij afgericht om op de uitkijk te staan. Nelis heette mijn vader.Hij was breed geschouderd en had een stierennek. Zelfs tien aanvallers kon hij vloeren. Daar genoot ik kostelijk van. Ons gezin woonde…

Ik zit op een vlot, kijk uit over de oceaan, waarom niet de zee nou het mag best een beetje meer water zijn en dus zit ik op een vlot, gemaakt van drijfhout met wat touwtjes aan elkaar geknoopt en kijk in de verte, de oneindige verte. De horizon of zo, de kim, de einder of gewoon het einde van de aardbol. Het water valt nooit van de aarde af en ik dobber…

Ik kan mij nog herinneren dat een nichtje bij ons kwam logeren. Greetje heette ze. Het was vlak na de oorlog. Vijftien jaar was ik toen en keek mijn ogen uit naar dat lieve kind en knap dat ze was. Het was op een zaterdagmiddag toen we aan tafel zaten. De tafel was gedekt en altijd stond er een bus beschuit naast het broodmandje. Daar werd door de familie…

Het was mooi weer begin juli. Wulpse Alie was in de keuken bezig sla en komkommer klaar te maken. Kees had een dik touw aan de boom vastgemaakt en draaide het touw in de rondte zodat Max leerde touwtje te springen. Hij deed het heel goed. ''Nou jij springen, Kees.'' De lieve hond pakte met zijn poot het touw, maar kreeg het niet omhoog. Daarom…

Heel lang geleden was er eens een meisje met anorexia en een aantal fobieën dat op de kunstacademie zat. Voor haar herstel werd ze uitgenodigd te komen werken in het beeldhouwatelier van een beroepskunstenaar en bronsgieter. Aldaar bouwde ze vier kleine beeldjes van danseresjes, want Dans was haar grote liefde. En de beeldhouwer zag dat het goed was…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton vol gemengde gevoelens) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar een skybox in de Arena voor dit jaar op het wensenlijstje stond), lag op de ochtend van Nieuwjaarsdag in zijn eigen bed en keek naar de slapende Wilma Beekman naast hem.…

Dan is het maandag na een weekend van de Tour die voorbij ons huis kwam, dochter die met man en kinders nog even aankwam, de tour ook vandaag weer start want tja drie weken zijn drie weken en om half twaalf is de date met de chirurg voor alle uitslagen en een plan de campagne. Eerst nog eventjes de oedeem fysio-afspraak want tja alles gaat gewoon…

Gelukkig is de hitte minder, de westenwind heeft koelere lucht vanaf de zee aangevoerd. Het is nu heerlijk vertoeven in de tuin achter mijn huis. Wulpse Alie is bij mij op visite. Ik had vanmorgen al bami klaargemaakt en een paar drumsticks gebakken. Samen hebben we dat genuttigd aan de keukentafel met een pilsje erbij. We hadden liever in de tuin gegeten…

Terwijl de Tour opstaat, manlief gestrekt op de bank kijkt naar iedere trap van de pedalen staat mijn hoofd niet stil. Hij is de plaatselijke commentator in dit gebeuren met dit verschil: dat ik het alleenrecht heb op het beluisteren ervan. Morgen komt de Tour hier door de Gemeente, het is voor hem te warm om op straat te gaan staan, maar kijken naar…

Foutloze moeder Als moeder moet je foutloos zijn als moeder maak je geen misstap als moeder moet je luisteren, als moeder moet je niet klagen, als moeder ben je een duizendpoot als moeder ben je altijd de wijste, de verstandigste de slimste de liefste de.....de..... Maar o wee als moeder het lef heeft ziek te worden, o wee als ze wat gaat mankeren…

Er waaiden verschillende winden door elkaar. Spoedig werd de luchtvlam op een sterke luchtstroom meegedragen naar het Noorden. Daar ging ze over grote rivieren en over de Veluwe. Tenslotte daalde ze vermoeid neer in de Flevohof. Het was nacht. "Wat zie ik daar voor gevaartes?" dacht de luchtvlam voordat ze insliep. De volgende ochtend kwam ze dat…

Heel lang geleden, in de tijd van open haardvuur in ieders huis... Ja, in die tijd werden er zeker ook in Loon op Zand en Kaatsheuvel veel volksverhalen verteld. De knapperende vlammen gaven de verteller veel geestdrift om zijn verhalen met gloed tot leven te brengen. De spanning en huiveringen van de luisteraars gingen wild op en neer, samen met het…

Er hangt een kwaadaardig (achterlijk woord blijft het) zwaard boven m'n hoofd. Geen Damocles nee was dat maar zo, daar hadden we wel mee kunnen dealen denk ik, nee een ander scenario zit er voor me in petto en nou weet ik best wel dat kanker bij veel mensen (veel te veel mensen) voorkomt, maar ik ben wederom de klos. Twee weken geleden moest ik…

'Ga jij dit jaar nog ergens heen?', vroeg mijn gehandicapte buurvrouw, die zelf via een speciaal vakantieoord voor 75 euro ergens bij een Friese boerderij ging uitwaaien. 'Jazeker wel, ik heb een spotgoedkoop weekje Kreta weten te versieren, all inclusive!'. 'Alles inclusief, behalve de vrouwtjes zeker!', antwoordde ze met een vette knip-oog…

Toen ik gisteravond mijn herdershond Max uitliet schrok ik vreselijk. Ik liep met hem op het pad achter mijn huis. Het was al donker en je zag de wolken snel gaan waar de maan nog zichtbaar was. Opeens hoorde ik een gezoem boven me en Max keek ook al omhoog. Hij begon te blaffen. Toen zag ik wat het was en mijn verbazing steeg ten top. Het was een oude…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton waar je voor thuisblijft) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar in een bepaald feuilleton de laatste tijd heel vervelende dingen over gezegd werden), zat in een vreemde slaapkamer op de rand van een tweepersoonsbed en zag een man van…

Tenminste dat dacht ik dan toch, wat je niet hebt, kun je niet geven, wat je niet leert kun je niet doorgeven, wat je niet meekrijgt, tja, zo kan ik oeverloos doorgaan over dingen die je al dan niet meekrijgt tijdens en gedurende je opvoeding. Dat schept verwarring niet in de eerste plaats voor bijvoorbeeld mijn persoontje maar ook voor de mensen om…

''Hallo Kobus, dat is weer lang geleden, dat wij elkaar gezien hebben.'' ''Ja Willem, de tijd lijkt steeds vlugger te gaan als je ouder wordt.'' Willem is de oudere broer van Kobus en was afgekeurd voor de militaire dienst. Hij was dus niet opgeroepen in 1939 toen de mobilisatie werd afgeroepen van alle oud-dienstplichtigen, wegens dreiging…

Hij daalde neer op aarde. Hij had een lange leren jas aan. Zijn ogen spuwden vuur. Hij was een vereffenaar. Hij kwam uit het middenrijk. De barrière tussen de hel en het wereldse. Hij zette de kraag van zijn lange zwarte leren jas op zodat men zijn rode ogen niet kon zien. Hij stopte zilveren kogels in zijn Magnum pistool. Er was er weer eens eentje…