In het schemering tussen waken en slapen ontmoeten ze elkaar, m’n bewuste – interface met de wereld - en onderbewustzijn, waarin de geschiedenis van leven verborgen ligt. Reizend in een stuurbaar eidetische droom verkent het bewuste het onderbewustzijn waarin kennis ligt opgeslagen zo oud als de tijd, voor de geest die de taal kan lezen. Ik zie het…

“Aux vieux bon temps”. Ze heette het hotel, waar Anita direct op afliep. ‘Gôh. Het bestaat nog. Kijken of ze plaats hebben. Ze spreken er ook Nederlands.’ Te mijnen faveure, bedoelde ze fijngevoelig. Een oudere dame stond in de receptie. ‘Bonjour, madame de Bournage.’ Die keek haar onderzoekend aan, dacht even na en zei toen: ‘Ah. Anita. Wat…

Ik zit op een terras, als een groep luidruchtige jongeren voorbij trekt, op weg naar het stadion, veelkoppig monster met collectieve geest. Getatoeëerde lijven met witrode sjaals, eigen lichaamdrug brengt ze in een halfdronken toestand door de Vikingen ‘beresterk’ genoemd. De man van middelbare leeftijd naast mij richt zich tot me: ‘Het was ‘n mooie…

(Een zinnenprikkelend drieluik) Toen ik uiteindelijk sliep, kwam weer die droom over de straten van 'crowded Caïro' tijdens een meer dan prachtige nazomer; de taxi stond te wachten. Zelf loste ik op in die MYRIADE VAN MENSEN. Gemiddeld kleiner dan ik, maar in meerdere malen meervoud. Een mensenmenigte zoals die in alle wereldsteden aanwezig is.…

'Lieve lieve Walter, denk eens aan mij, je bent net thuis en praat alweer over weggaan, je bent nog zó jong, je hebt je school, werk en ander verplichtingen hier.' Je haalt je schouders op, niet erg volwassen, hoe dring ik tot 'm door, wat zijn z'n plannen, werken of...? Natuurlijk mist hij Myra, maar wat weet hij van haar en haar achtergrond…

Om zes uur des voormiddags stond ze voor mijn deur, geheel in nauwsluitend zwart leder gekleed. Ik had mijn duffelse jack aan. ‘Wat een lullig jekkie heb je aan. Daar moeten we gauw eens iets aan doen.’ Ik kon het niet tegenspreken. Mijn garderobe was niet op internationaal motorverkeer ingesteld en ik wou het ook gewoon niet koud hebben. Ik zou mijn…

'We waren gezworen kameraden' Charlotte vertelt. En, naarmate ze verder in het verleden afdaalt, steeds gedetailleerder, steeds coherenter, steeds enthousiaster en levendiger ook. Alsof het gisteren allemaal gebeurd is. En niet zeventig jaar geleden. Toen. Voor de oorlog. In het grote huis van Anna waar ze woonde, als een van de tien. Nou ja, tien…

Naast mij woont een gepensioneerd pedagoog die elke dag op een vast tijdstip zijn hondje uitlaat. Soms loop ik met hem mee en dan eindigen we meestal bij hem thuis op de veranda om het gesprek voort te zetten. Zijn no-nonsense adviezen voor de opvoeding kan ik inmiddels wel dromen: zorg voor een eerlijke relatie met je kind, geef het zoveel mogelijk…

‘Björn is een beetje mijn paard’ zegt Sandra terwijl ze voor me uitloopt op weg naar de manege. ‘Hij is donkerbruin en heeft zwarte manen’. Ze kijkt een beetje trots. Ik loop naast haar en knik. Ik heb me laten overhalen om er eens een kijkje te nemen. De manege ligt tien minuten lopen vanaf ons huis. Vlak naast ‘De Meren’, de grote waterplas waar…

Vissersvrouw oh vissersvrouw! Je bent aan het hengelen gegaan. En je hebt de haak waarmee je hengelt zo scherp en pijnlijk gemaakt als mogelijk gemaakt om mij te vangen. Vissersvrouw oh vissersvrouw! Met je nachtlantaarn heb je een goede stek gevonden aan de rand van het kanaal. Waar mannen zoals ik gauw happen naar een korst brood aan je haak.…

Buurvrouw Joke zegt dat ze zich de laatste dagen niet goed voelt. Ze heeft buikpijn en een opgeblazen gevoel en heeft zelfs de afspraak met dokter Jenssen afgebeld met als reden dat ze zich niet goed voelt. De man vergeet van verbazing uitleg te vragen, verklaart hij later, dat ze met de fiets moet en zich daarvoor te ziek voelt had ze moeten zeggen…

Een de- ja vu kreeg ik, vandaag ‘k zal uitleggen waarom. Een van de kleinkinderen moest worden geholpen aan een vervelende keel- neus amandel + dat er buisjes in zijn oren werden geplaatst. Nare bedoening natuurlijk, alhoewel: het altijd erger kan, want ineens bedacht ik me, dat ook ik op die leeftijd ontdaan moest worden van te vaak ontstoken keel…

Sebastiaan en ik zaten aan de bar en dronken een biertje. Anita zou straks komen. Hij keek mismoedig het lokaal rond. Overal was werk in uitvoering ter voorbereiding op het geslachtsverkeer. ‘Dat lijkt nou wel heel wat’, zei hij, ‘maar als paaltje bij puntje komt draait het toch weer uit op penetratieve masturbatie.’ Sebastiaan wijdde zich aan geneeskunde…

Zachtjes vlij ik me tegen je aan, we zijn nu nog enkel twee naakte lijven. Behoedzaam raak jij me aan, met direct een siddering als gevolg. De warmte verplaatst zich door mijn lijf en ik voel ook jou verstrakken. Sterke zachte vingers vinden geroutineerd hun plek, kussen die kippenvel brengen. Een verlangen meer te voelen is nu al daar. Je hand…

Ik heb ooit een vriendinnetje gehad en die relatie duurde ongeveer drie jaren. Op een bepaald ogenblik, zeg nadat wij anderhalf jaren bij elkaar waren, vroeg dit vriendinnetje waarom ik nooit in Het Leger ben geweest. Dat vond ik toen een beetje een rare vraag. Immers, de reden om níet in het leger te willen lijkt mij voor de hand liggen, ik hoef…

‘Kom, we gaan even naar Opa.’ Anita had het beheer over mijn dagelijks leven doeltreffend overgenomen. De Harley ronkte sonoor. We reden naar de rand van de stad. Ze stopte bij een poort, waarboven een bord hing. “Piet Kroes. In lompen en oude metalen.” Anita glimlachte. ‘Opa was vroeger lorrenboer. Toen mijn oma dood was wilde hij niet verhuizen…

De jonge Soedanees David, staat in 1978 ‘s avonds naast mij aan de bar in café Hoppe op het Spui. Hij is op studiereis door Europa en draagt een duur Italiaans maatpak om niet als gelukzoeker gezien te worden. Met als excuus dat hij me wil overhalen mijn komende vakantie in Soedan door te brengen, komen de verhalen over Soedan en de savanne los. Mijn…

Wie kent nog de Antwerpse stadskrant? DE NEUS. Ik heb er nog voor gewerkt. Rond die tijd moest ik mijn paske vernieuwen. Wie kent nog de dienst bevolking in de lange nieuwstraat, de rij loketten, achter ieder loket een prompte dame. Voor vooroorlogse typemachines. "En wat doet u nu voor werk?" vroeg die Dame. Even uit mijn lood geslagen…

Uit elk van de zes huiskamers komt je wel een of ander kerstliedje tegemoet, overal ruik je de gestoofde peertjeslucht. Prachtig versierde kerstbomen, zelfgemaakte stukjes her en der met niet van echt te onderscheiden ‘brandende’ waxinelichtjes. Voor degene die nog niet in de stemming was, zit er binnen vijf minuten tot beide oren in. Althans, dit schijnt…

‘Een reet als een kathedraal en tieten van hier tot Timboektoe.’ Aldus de aanbeveling van mijn vriend Sebastiaan, die zijn goede opvoeding en academische vorming probeert te maskeren door vermeend populair taalgebruik. Hij vergat nog haar lange helblonde haren, die tot aan voornoemde kathedraal reikten. Al met al niet het type, waarbij ik mijn klassieke…