'Je gaat NIET naar dat feestje van je baas!' krijste mijn vrouw. 'Ben je gek? De vorige keer heb je zijn vrouw ondergekotst en daarna heb je zijn dochter op de dansvloer bepoteld. Niets van! Over mijn lijk!'
'Ik was dronken. Als je dronken bent, dan weet je niet wat je doet.'
'Jij blijft thuis. Punt.'
'Maar… er wordt een Apple-computer verloot! Ik moet er naartoe!'…

Het is een verhaal dat niet veel stof zal doen opwaaien. Een reden om het toch te boekstaven lijkt nauwelijks te geven, ware het niet dat er nog steeds niemand in het tehuis is die het fijne ervan afweet. De bewoners herinneren zich alleen dat er ontzettend veel werd gelachen in de weken waarin de geschiedenis zich afspeelde. Iedereen kreeg van tijd tot tijd de slappe lach, of het nou de directeur was of de schoonmaakster. En niemand wist waarom.
Mijnheer Vleeming was een tot dan onopvallende…

Of ik hem gezien had, vroeg je mij, in mijn lucide dromen.
Een antwoord had ik niet. In duister van het niemandsland was ik alleen en zonder vragen. Ik had hem wel gezien, maar er niet over gesproken.
Die nacht toen de stilte veertien talen sprak, zag ik hem met zijn schimmel op het dak, maar bleef ik zwijgen in mijn hart. Het was gevaarlijk om hem te omhelzen, met zijn jeugdtrauma en het rondreizende virus.
Duidelijk zat, daar in die verte liep ik zwalkend naar de horizon. Die niet verder weg…

Nee, niet gekeken naar de persconferentie omdat we allemaal al wisten dat er maatregelen zouden komen die dus geen zoden aan de dijk zetten en men begrijpt heel goed dat we moeten roeien met de riemen die er niet zijn, in wankele bootjes ook nog. Wat was het stoer van Hugo om te zeggen dat de vliegtuigen, die uit het besmette Afrika kwamen, op Schiphol zouden blijven tot iedereen getest was. Oh ja, dat is ook uitgevoerd, de mensen werden vastgehouden en het eerste nieuws was dat men daar bij…

Jaren geleden noemden we een blaadje wat je gratis kreeg: het Capelse sufferdje. Maar nu weet ik dat er ook mensen zijn die deze belangrijke titel mogen dragen, want wat gebeurde er vanmorgen, wel: het fietspad stond blank en geen klein beetje, maar een forse plas van een slordige 20 meter lang en 4 meter breed. Langs dat fietspad loopt een grasveld, nou ja het loopt niet natuurlijk het ligt daar gewoon. Er komt een heel nette meneer aangelopen, die de plas op het fietspad nog wel ziet maar…

Er zijn toch zulke nette mensen op onze waardevolle aarde dat een mens versteld staat van de woorden die er uit een (overigens heel nette dame) vrouwenmond komen. Nu weet ik best wat krachttermen zijn en tevens weet ik best dat soms een knallende vloek niemand meer vreemd is maar de afgelopen tijd schijnen mensen alleen nog maar te kunnen reageren met voormeld gedoe. Een paar weken geleden riep een (oké iets minder net) mens dat ik &€#*@# kleedjes zou hebben! Perplex was ik en ach men hoeft…

‘Dat was me weer een heerlijk weekendje,’ meent Jos te moeten vertellen tegen z’n maatje Benny. ‘We kunnen dat ‘lekker rellen’ tegenwoordig heerlijk vrijuit doen. Niemand die je een strobreed in weg legt. En de kans dat ze je te pakken krijgen is zo klein. Als je maar niet helemaal vooraan gaat staan, die sufferds krijgen de klappen, daar heb ik ook geen zin in, maar het is heerlijk om een ruit in te gooien of een politieauto te bekogelen met stenen en in de fik te steken – kicken…

Het hele land in rep en roer door onverlaten die rellen, niet alleen ons land natuurlijk want net als corona is rellen dus ook zo besmettelijk als de spreekwoordelijke pest. De duivel komt rondwaren bij gajes wat in eerste instantie zou demonstreren, ik zeg: in eerste instantie want wat er nu gebeurde had niets met demonstreren te maken, maar met pure vernietiging, vandalisme en rellen, niets meer, niets minder.
De hele maatschappij ligt op zijn spreekwoordelijke gat, domweg door toedoen van…

Op en rond kasteel Oolde dwarrelen de dikke sneeuwvlokken minzaam naar beneden, terwijl Jeroen Klaverblad voor de vijfde keer op de bel drukt en daarna snel in zijn verkleumde handen blaast. 'Godallemachtig, zeg, dat mens zei dat ze er zou zijn en er brandt licht op de bovenste verdieping!', bromt hij getergd. Er schieten wat lampen aan en hij ziet een schim naderbij komen. De deur gaat langzaam open en de bewoonster, barones Hilda De Gijzelaar, roept hem snel naar binnen. 'Vergeef me, arme…

Op 11 september 2021 was Mario Testino bij de opening van de expositie van de kunstfotograaf Richard Westerhuis in de Arwe Gallery aan de Jeruzalemstraat 4 in Gouda aanwezig. Hij kreeg een glas champagne van een Playmate-achtige, langbenige stoeipoes, die in iedere gast een potentiële koper zag. Haar sexy outfit verraadde, dat de galerie een soort bordeel was, met de kunstfoto's als de zichzelf voorstellende luxe-prostituees. Mario schuifelde met zijn bedenkelijke wijsvinger op zijn getuite…

Het wonderrijk bij Kaatsheuvel biedt van jaar tot jaar nieuwe verrassingen. Sindbad de zeeman heeft heel lang gewacht, maar doet hier eindelijk zijn intrede.
Vele paleizen komen tevoorschijn, vertellen ondanks hun nieuwheid veel verhalen uit zeer ver verleden, misschien zelfs tijdloze geschiedenis.
Het bedaagde bos achter de kleine, oude huisjes en gebouwen heeft nog altijd de stem van het vroege sprookjesbeleven.
Bij het eenvoudige, bescheiden kasteel van Doornroosje klinkt steeds stromend en…

‘Hé buurman,’ riep de buurman, toen ik bij hem langs liep, ‘zou jij volgende week, zo af en toe, even een rondje met m’n hondje kunnen lopen. Of beter gezegd, mag mijn hondje met jou mee de buurt en of het bos en park door?’
‘O ja, dat is wel goed, hij kan nog behoorlijk flink doorlopen en heeft er nog veel lol in zie ik, als ik jullie beiden zie lopen, dus dat is geen probleem.’
‘Dank je. Weet je, ik word eindelijk aan m’n darmen geopereerd – echt veel langer kunnen ze het…

Alle maatregelen ten spijt wil ze toch wat aan me kwijt. immers heeft de Overheid waar de scholen onder vallen qua onderwijs bedongen dat alle schoolpleinen “rookvrij“ moeten zijn en blijven. Dus waar voorheen nog een ruimte was ingericht op diezelfde schoolpleinen, moet de jeugd nu van diezelfde pleinen af om aan haar behoefte te kunnen voldoen. Of dat nou een sigaret, een stickie, een shagje of wat dan ook is, het mag niet op dat schoolplein, zoveel is duidelijk. Dat gebeurde dus niet…

Uit de pols, de onderarm, elleboog of complete arm, uiteindelijk zijn het de vingers die over het toetsenbord dwarrelen, heel gewoon zoals ik ook gewoon ben, zoals veel mensen gewoon zijn en ik kan zeggen dat veel mensen doodgewoon zijn. Maar dat woord is een beetje beladen vind ik want dood is per definitie niet gewoon, ongewoon evenmin terwijl het woordje 'gewoon' op iedereen kan slaan, op jou, mij, hun en haar. Gewoon want weet je, ik ben honderd keer liever een gewoon mens dan een ongewoon…

Op zich ben ik een gelukkig mens, heb alles wat m’n hartje begeert en meer. Zijn er dingen die ik nog zou willen vraagt men wel eens en ja die zijn er zeer zeker wel. Maar dat is proberen te reiken naar de horizon want immers: kunnen veel dingen domweg niet meer. Is dat erg, welnee joh hooguit jammer te noemen. Meer niet…
De dag van vandaag kan niet meer stuk want, als onze geweldige hulp gisteren zegt dat ze “morgen“ weer even komt om wat extra te doen, schiet me ineens te binnen dat…

Vanaf de eerste dag op de toen geheten lagere school, gedroeg Hans zich als een overijverige leerling. Vooral tijdens de schrijfles wierp hij zich met volle overgave op de oefenstof. De meester deed eerst iedere letter voor op het bord. De leerlingen schreven daarna de letter over in hun lijntjesschrift. Hij leerde zo alle letters schrijven van het alfabet De vorm trof hem diep. Zijn pen gleed met steeds meer gemak over het papier. Hij zou al zonder lijnen kunnen schrijven, maar voorlopig…

In deze gevallen is een mobiele telefoon wel een pre natuurlijk want, als mamma werkt en pappa ook dan zit oma thuis te wachten op de kids die uit school komen, een prima afspraak al zeg ik het zelf. Ze hoeven niet meer te worden opgehaald, je gaat hoogstens op de uitkijk staan als de jongste spruit op de fiets, heel netjes op het verkeer lettend, over steekt en naar me toe komt rijden. Zo, dat is alvast nummer 1 die thuis is…dan gaat na een uurtje de telefoon, m’n mobiel natuurlijk en…

Nee, ik staak, ik stop ermee en ben er klaar mee! Ik kijk niet meer, ervan uitgaande dat ik de keren ervoor wel keek dan? Maar de maat is meer dan vol, overvol, bomvol ook nog! Elk intelligent figuur weet nu dus echt wel dat er een pandemie is, dat we van de ene de tweede, derde , vierde en ga zo maar door- golf in duvelen, inmiddels is tsunami nummer zes aan de beurt, jawel! Komen er net zoveel namen door de ether als er orkanen over de wereld worden gestuurd, elke orkaan een naam: elke golf…

Zit ik lekker in mijn tot kantoor c.q. tv kamer verbouwde garage, mijn ‘mancave’, te genieten van heerlijke klassieke relaxmuziek; meen ik zo af en toe irritant gejank te horen van het lijkt wel een roedel wolven, ergens uit het naastgelegen strookje bos.
Dat is gek, net over de grens ergens in Drenthe is een wolf waargenomen, maar hier in dit kleine strookje bos zullen ze toch echt niet verblijven. En zo te horen zijn het er meer dan een. Aarzel nog even om de buurman te bellen i.v.m. zijn…

Na een aantal dagen kou en regen gehad te hebben, zou het vandaag dus even heerlijk weer worden. En zeg nou zelf: het is inderdaad heerlijk weer, de boel gaat open, alhoewel dat dus ook wel gebeurt wanneer het iets minder warm is, want luchten is een pre in huize T, maar vandaag is dat dus helemaal geen ramp. De zonwering blijft waar ie zit, dus netjes omhoog zodat de zon zo goed als het gehele huis verwarmen kan, heerlijk toch, al beken ik wel dat het prettig was onze hulp hier te hebben, want…