850.000 mensen die " tot de rijken horen" van ons land, dat is heel veel, 850.000 mensen die geen muntje hoeven om te draaien vooraleer ze hem ( misschien ) uitgeven, 850.000 mensen waarvan de maand niet te kort is, 850.000 mensen die niet af zitten wachten tot ' hun geld gestort is'. 850.000 mensen die niets te kort komen, maar juist teveel hebben…

In 1590 leefde ik in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden toen ik op een dag ontboden werd bij de Raadspensionaris in dienst van de Staten-Generaal te Den Haag en werd mij meegedeeld, dat er plannen waren in 1602 de Verenigde Oost-Indische Compagnie op te richten en dat daar een mooie toekomst voor me open stond, maar ik besloot mij daaraan…

Ergens in de Brabantse Kempen, omgeven door het grote bos van Chaam, ligt een schoon, zuiver meertje. Hier leven eenden en ganzen in vrede met elkaar. Allerlei libellen zweven langs de oevers, waar dichte struiken op groeien. Dit kleine meer is allang bekend om zijn reinheid. Het verhaal wil dat in vroeger tijd mensen daar water kwamen scheppen voor…

De appelboom in de tuin van Mw G. en mij heeft uitbundig gebloeid in de lente. Uit dorre, schijnbaar dode takken, waar je geen cent meer voor zou geven, barstten in april de knoppen open en daaruit verschenen talloze wit/roze bloemetjes die de tuin het aanzicht gaven van zo’n bewegend Chinees schilderij in Afhaal Restaurant Shanghai. En nu, half augustus…

Ouwe Dirk, mijn buurman verderop in de straat is er nog steeds van overtuigd, dat de aarde plat is en dat praat niemand uit zijn hoofd, de matrozen op het schip van Columbus waren doodsbang om van de aarde af te vallen, hoeveel schepen zijn niet meer terug gekeerd, ze zijn volgens Dirk gewoon van de aarde in de ruimte verdwenen, maar de beroemde Columbus…

Het maakt niet uit, waar en wie een depressie heeft, er staat geen leeftijd voor. Helaas. Afgelopen week werden we opgeschrikt door maar liefst drie mensen, ooit kinderen van een vader en moeder, ooit vast gezeten aan een navelstreng, ooit in een kraambed beland, opgegroeid in een gezin als broer- of zus van...,.. Drie mensen die dermate verwond…

Toen ik nog in Drenthe dichtbij Assen woonde, hoefde ik alleen maar de straat uit te lopen om op het platteland te komen, een mooi natuurgebied, maar ik moest op een dag met lekker warm weer opletten voor die jonge dame met rood haar, want met haar heb ik een keer ruzie gehad in de supermarkt, omdat ze haar hond vlak voor mijn deur liet bouten…

Opgevoed in het geloof ben ik niet, mijn moeder was wel katholiek en ging vlak voor haar overlijden meer bidden, ze was getrouwd met een lieve man, mijn vader, die niet geloofde in een God. Toen ik met pensioen ging volgde ik een bijbel cursus. Mijn schoonzoon noemde mij al ''Paus, Kees de eerste.'' Ik ben gedoopt en terwijl ik nog in het water…

De Korte Havenstraat in Vissersdorp, april 1951. Een kille aprilzon, twee uur in de middag. De straat, doodlopend tegen de muur van een touwslagerij, is maar net breder dan de kamers van de arbeidershuizen die hem begrenzen. Aan het open einde klinkt een drukkerij. Voor mij, een joch van bijna vier jaar oud, dat nu voor het huis speelt, is de drukkerij…

We moeten omzien naar onze medemens in nood. Het hart van de wereld is doorboord door het zwaard van het kwaad. Ja een groot zwaard doorboort het hart van de wereld, velen zowel lieve mensen als kwade mensen willen naar Europa Met hun verwonde ziel, huis en haard,moeder en tante, broer, vader en zus vaak vermoord, voor kogels gevlucht, of weer anderen…

1958. Een warme namiddag op het strand. Zand, aangekoekt op de geribbelde buitenkant van de rode fles Exota, op het oranje rubbertje onderaan de witte dop van de beugel en binnen in de hals. Knarsend tussen mijn tanden bij het eten van de boterham met uitgedroogde pindakaas. Ik mag mee met een tante uit Limburg en haar 6 kinderen. Ze logeren in een…

Mijn echtgenote kan kritische vragen stellen, toen ik vanmorgen van een wandeling thuis kwam zei ik, dat ik veel vogels had gezien en meteen vroeg ze hoeveel vogels waren het dan en wat waren het voor vogels. Daar had ik niet opgelet, wel op de knappe dames die ik tegen kwam, ik kon ze in gedachten nog uittekenen, maar de vraag van de vogels had ik…

Wanneer ik me afvraag wat ik gisteren deed moet ik eventjes mijn hersens afzoeken naar de juiste instelling of het speciale plekje waar ik sommige dingen stiekem bewaar. Zo'n plekje waar niemand bij kan, bij komt of bij mag komen, want: dat komt te dichtbij. Veel te dichtbij. Dat komt bij je gevoel, je ziel, waar die laatste ook moge zitten, want ik…

In de oorlog woonden mijn ouders in Amsterdam-Zuid en ik was nog een opgeschoten jongen, die veel belangstelling had voor radio techniek, maar in onze huiskamer stond alleen een kastje van de PTT, waarin een luidspreker was bevestigd en met een knop aan de muur kon je vier zenders ontvangen, Hilversum 1 en 2 en natuurlijk twee Duitse zenders, want…

Nog steeds was het donker. toch kon Joost zien dat er een boel zeehonden en grote vissen om zijn bootje zwommen. "Aha, met mijn hellebaard ga ik wat van die dieren vangen," dacht Joost. "Dan zal ik eens lekker smullen." Hij ging rechtop staan, wilde met zijn wapen toestoten. Alle zeehonden en vissen doken weg, waren verdwenen in de diepte. Teleurgesteld…

Vlakbij de zee, misschien in Zandvoort, Domburg, Blankenberg of Oostende, woonde een oude man. Joost heette hij. Gelukkig voor hem had hij veel vrienden. Maar vrouw en kinderen waren nooit in zijn leven gekomen. Joost vermaakte zich elke dag. Vaak voer hij met zijn roeibootje heen en weer langs het strand. "Vroeger had ik best verre reizen willen…

Buiten was het gelukkig niet zo warm meer, dus nam ik plaats op een bankje voor het huis met een mandje met aardappelen op mijn schoot en een pan met een beetje water erin, genoeg had ik aan drie piepers uit eigen tuin met een potje spinazie van de kruidenier, natuurlijk een gekookt ei erbij en een beetje vla met aardbeien. Toen Alie hier nog woonde…

Bob van der Munt, een kundige zakenman, zat 's morgens vroeg in zijn huiskamer. Hij bladerde zijn kasboeken eens door. Ha, die grote geldsommen lachten hem toe! Zijn vrouw riep hem voor het ontbijt. Terwijl Bob een boterham met abrikozenjam verorberde, zei hij tegen zijn zoon: "Willem, straks krijg je van mij een bedrag en een aantekenboekje. Daarin…

Ik kan me zomaar voorstellen hoe het in de oorlog geweest moet zijn, hoe men in alle macht probeerde alle joden in een trein te stouwen en al die mensen, met niets anders op hun geweten dan jood te zijn, afgevoerd te weten naar de meest uiteenlopende kampen. Ik kan me NU, terwijl ik de echte oorlog niet heb meegemaakt ineens een voorstelling maken bij…

In Lelystad hebben mijn vrouw en ik achter het huis een kleine tuin en de buren hebben ons afgesloten met een houten schutting, zodat ons het uitzicht naar de mooie natuur sterk is belemmerd, geeft niet hoor, ze doen maar, maar wij blijven vriendelijk tegen ze, want het zou zo maar kunnen, dat je ze nodig hebt, omdat wij behoren tot de ouden van dagen…