Ik heb er lang naar uitgekeken nog eens naar Indonesië te gaan want dat lijkt me echt het einde. De mensen en de natuur en natuurlijk kom ik daar vandaan. Ik kan het echter niet met mijn hoofd maar nu is er een oplossing de Indonesische tuin met vogels en gebouwen in Steenwijk zegt mijn begeleidster Sabine natuurlijk weer en ik bekijk meteen de website…

Als ik om mij heen kijk zie ik alleen de stinkende lijken liggen, verschrompelde takken die verbrand en verdorven zijn door de brandbom en verderop de verkoolde lichamen die in het niets staren naar een felblauwe hemel die daarvoor nog vol met bommenwerpers waren. Zwarte vogels die als moordenaars de buren beneden een genadeslag toebrachten die zijn…

Heerlijk die dagdromen. Ik zie mijzelf zitten aan de eetkamertafel bij de familie Stone waar ik regelmatig oppas bij de kleine Janis en George. Zij schelen 2 jaar, een stelletje deugnieten maar schatten van kinderen en altijd in voor een geintje zo klein als ze zijn. Ik kijk naar het tafereel voor mij en volg hun eettafelconversatie onder het eten terwijl…

In de tijd dat The Beatles hun successen vierden, was mijn tante Angie secretaresse bij een van die horlogefirma's in het land van de Bergen en Meren. Wij waren nog kinderen. In ons kleine huisje in de volksbuurt hing - een beetje misplaatst - de kalender aan de muur die ze ons ieder jaar zond, waarop de afbeeldingen te zien waren van majestueuze sneeuwbedekte…

Met een gelukkig gevoel word ik wakker, maar ongelukkig voel ik mij als het kussen naast me leeg is. De deuk is niet warm meer. Zij is al weg, al verdwenen uit mijn leven. Was het allemaal de moeite waard? Ik weet het niet, weet niet eens haar naam meer. Een droge strot, en een bonkende hoofdpijn doet mij weer denken aan het feestje waar ik gisteren…

Even de winkel binnen aan het marktplein in Keerbergen. De kerk lonkt mij.... soms kan ik daar de stilte gaan opzoeken. Met een trage beweging klap ik de zwaaideur open en voel de rust als een mantel over mij heen trekken. Aan het altaar zit een oud vrouwtje. Haar hoofd lijkt te zwaar voor haar schouders die helemaal doorgezakt zijn en voorovergebogen…

Tegenwoordig kan de je tv niet aanzetten of we hebben hier een Kaasfluisteraar, een Ghostwhisperer, Robbert ten Broekke, Joke Schols en niet te vergeten Char. Maar dat is mijn favoriete helderziende, en onze Derek de ADHD-er. Je gelooft of niet. Een middenweg is er gewoon niet, iedereen heeft wel eens iets vreemds meegemaakt. Maar de angst weerhoudt…

Als ik traag het pad oploop dat mij leidt naar het graf van mijn moeder, voel ik al de tranen opkomen. De eenzaamheid slaat weer toe. Als het sadomasochisme in mij zit dan moet het er hier wel uitkomen. Want al tien jaar lang rijd en loop ik de route van mijn huis naar het graf waar ik elke zondag die God mij geeft altijd even een bloemetje neerleg…

De jonge vrouw loopt met een rustig tempo de kalmte van het bos is. Alles rondom haar is rustig, stil, vochtig en de lichte mist in de verte op de weides maken dat zij zich waant in een paradijs vol van de geneugten van de komende herfst. Zij neemt het bospad, wijkt dan wat af van het vochtige gras en ziet de nu nog vele groene bomen hun bladeren…

Vader Norbert wilde voortaan geen bomen meer kappen. "Dat is de eenvoudigste en meest zekere manier om die kwade voorzegging uit te sluiten," dacht hij. Met deze woorden stelde hij ook zijn vrouw gerust. Arno werd een jongetje, dat erg veel van het bos hield. Als ventje van zeven jaar huppelde hij graag achter de konijnen en fazanten aan. Dat jonge…

Het was al laat in de avond. Door de donkere zomerzoelte rende een jongetje van tien jaar. Norbert hield een helder brandende lantaarn in zijn ene hand. Daar ging hij langs het kleine meer; het was nauwelijks groter dan een flinke parkvijver. Een paar eenden keken Norbert al zwemmend aan. Het was alsof ze hem ergens voor wilden waarschuwen. Het ventje…

AAN DE LEZER De hoofdpersoon van onderstaand verhaal, Matti, is sinds ik dit verhaal schreef in gunstiger omstandigheden gekomen; hij woont nu op een gezellige afdeling met meerdere mannen waar hij een goed thuis gevonden heeft. Ieder jaar ga ik, ruim vóór de 17e juni, de naaimachinefolders halen. Gewoonlijk zeg ik tegen de verkoopster zoiets als…

In de duisternis kwam hij aan. Hij parkeerde zijn auto op een hobbelig paadje en liep zacht naar een al openstaande deur. De stilte was om te snijden, de duisternis liet hem struikelen over stenen en stukken hout, geen lantaarn in zijn bezit, alleen het licht van de maan dat hem leidde naar weer een deur die half in de sponningen hing. Verval…

Ik was alleen in een kelder. Daar moest ik wonen van een mythische godin met een mes in haar hand die mij daarmee wilde steken. Zij was mijn muze in die dagen.Ik was bang voor die muze maar van haar moest ik daar wonen. Ach zo vergaat het dichters omhangen met gladiolen treurend voor hun eigen zerk, verlangend en smachtend voor een plekje hierna in…

Het is weer zover. Foppe is al om half vier wakker en kijkt naar oude beelden van oud Indonesië en Nederland uit de jaren vijftig op een oude tv-zender. Foppe zijn fantasie slaat weer op hol want daar is hij goed in omdat hij een beetje anders nadenkt dan gewone mensen met een nuchter Hollands verstand. Dan komt hij op een leuk idee. Hoe zouden mensen…

Hij keek om zich een en er kwam een kalmte over hem die hij zelden of nooit in zich had gehad. Het verbaasde hem. Hij had haar geslagen, geschopt en zelfs aan haar haren getrokken, puur uit onmacht. Het idee dat zij er met een andere kerel vandoor zou gaan ging zijn verstand te boven. Dinsdag nog zeggen: “Ik hou van jou” en donderdag zeggen dat je een…

Mevrouw S., de buurvrouw uit onze jeugdjaren, had twee zonen, van wie de ene altijd een militaire jas droeg met brede epauletten (hij emigreerde naar Australië) en de andere, een elegante, aantrekkelijke, maar hoogst excentrieke vrijgezel, af en toe voor alle kinderen uit de buurt poppenkastvoorstellingen gaf (op die foto uit 1962 zie je onder anderen…

Hij keek nog steeds angstig om zich heen, bang om betrapt te worden wanneer hij begon te graven. De steel van de spade lag strak in zijn beide vuisten en zijn vingers zagen wit van het knijpen in de houten steel. Hij deed zijn T-shirt uit, zijn bezwete lichaam zag er strak en gebronsd van de zon uit en zijn sixpack was een genot voor de dames die hem…

"Blijf gewoon, nu maar even gewoon heel stil staan" fluisterde ze aarzelend, net alsof ze in een trance was. Het leek als dat het heldere buitenlicht zachter werd en ons omhulde met een warme oranje avondgloed. Het gras aan de oever rook geuriger dan daarvoor en de lucht voelde warmer aan. Twijfel... en dan toch vertrouwend meegaand. Haar handen gleden…

Het is de stilte die heerst, de stilte voor een storm die nergens aangekondigd is. Het is de uitgang die ik zoek, maar verdomme waar zit de deur! De angst knijpt mijn keel bijna dicht als ik over en onder mij allemaal draden zie, die spinnen zich om mijn lichaam heen. Ben ik nou gek aan het worden? Er zitten vreemde mensen in mijn hoofd, ik hoor ze…