Vele jaren geleden stierf mijn vader na een langdurig ziekbed aan longkanker. De gruwelijke details zal ik u maar besparen, goede kans trouwens dat u daarmee al bekend bent, en zo niet, dan komt dat waarschijnlijk vanzelf nog wel. Er werd gehuild, maar er was ook opluchting: hij was eindelijk uit zijn lijden verlost, het was volbracht.. Tijd dus om…

Met enige regelmaat mag ik Whisley, de labradoodle verzoeken een anti-worm tablet in te nemen. Maar waar mijn vorige hond voorheen met grote ogen een brok weg schrokte zonder zich af te vragen wat er in zat en zich nauwelijks bewust van enige smaak, heeft Whisley andere gewoonten. Die haalt zijn tere neus voor veel op en het zijn van die poedeltrekjes…

“Kloppen op de hemeldeur” het tikte behoorlijk binnen in jouw hoofd. De roerige jaren zestig hadden je vrijheid gegeven, je experimenteerde met de vrije liefde, geen haar op je hoofd die aan trouwen dacht. Je woonde in een woonboot, met bonte kleuren beschilderd, en de wietplanten op de steiger groeiden tot aan dezelfde hemel, als die Bob Dylan met…

Alleen Carla houdt de stoep schoon en ook bij ons.'' ''Ja, en ik weet wel waarom, omdat ze hoopt jou te zien, weet je.'' '' Hoe kom je daar nou bij mens, maar ze is wel aardig tegen ons. Het is een simpele vrouw en is erg lief. Ik moet niks hebben van die zogenaamde geleerde vrouwen, velen van hen zijn erop uit de man te kleineren.''…

Dat heb ik trouwens altijd vreemd gevonden, die oude tijdschriften. Want dokters zijn toch niet armlastig, dus waarom bijvoorbeeld geen abonnement op een actuele leesmap met bijna verse bladen genomen om de wachtende clientèle af te leiden van de vraag hoe de dokter straks hun krampen, bulten en lekkages gaat inschatten? Maar dit terzijde. Ik legde…

Aanvankelijk dacht ik dat mijn vriendin groter was geworden, waardoor ik aan een liedje van Jeroen van Merwijk moest denken: Wat zijn de vrouwen groot. [Wat zijn de vrouwen groot/ wat zijn de vrouwen groot/ Laatst lag ik op het strand/ Ik denk: daar ligt een rondvaartboot.] Maar bij nader inzien bleek ìk het te zijn die was gekròmpen.. Het verschil…

Af en toe ga ik een dagje naar Amsterdam. Bij voorkeur ga ik dan een tijdje op een druk kruispunt staan. Wat je daar allemaal voorbij ziet komen! Zo zag ik een kind dat op de hoedenplank van een auto rondkroop. De vader reed niet zo hard en keek ook geregeld achterom. Dus dat kon gelukkig geen kwaad. Verder een vader die in de auto een peuter op schoot…

Ondanks de hitte stapte ik stevig door, er was immers geen tijd te verliezen. Bij de school aangekomen daalde ik meteen af naar de fietsenkelder en begon zwetend de ventielen van de gestalde rijwielen los te draaien. De geluiden die daarbij vrijkwamen leken sterk op elkaar maar waren toch nooit precies hetzelfde. ‘Eenheid in verscheidenheid’; was er…

Beste lezers van nederlands.nl. Ik heb de indruk dat ik als fries en half groninger alleen in de randstad wordt gelezen. Daarom wil ik vertellen over mijn avontuur in de randstad, het verre wilde westen in west friesland. Op mijn zeventiende ging ik met de toen nog tienertoer gratis met de trein naar amsterdam. Het was een verre reis en we belanden…

Dag Hans, je weet aan mij alles te vertellen over de wonderlijke geheimen van de digitale wereld. Hans wist hoe een computer werkte. Dat was ook wel aan hem te zien want zijn neus leek op een digitale camera. Hans toonde mij nu de uitgang van de usb waar vervolgens een dikke spin uitkroop. Ik wist niet dat er in elke computer een spin zit zei ik…

Parijs, 1968 ''We gaan niet weg voordat er naar ons geluisterd wordt,'' sprak Marc voor de menigte. Op de Place de Bastille hadden zich duizenden mensen verzameld. Velen waren aanhangers van linkse bewegingen en hadden als doel de gevestigde, conservatieve maatschappij door elkaar te schudden. ''Wij zijn hier, omdat wij vrijheid als grootste…

“Ik werk de hele nacht, ik werk iedere dag,om de rekeningen te betalen die nog openstaan,is dat niet triest, nog steeds blijft er geen grijpstuiver over, is dat niet vervelend.” Via de autoradio van de antieke Mercedes klinkt een oud lied van Abba. Alfons en Adriaan zijn op vakantie op het zonnige Griekse eiland Kreta. Ze zijn bezig met een dagtocht…

Nietsvermoedend had zij staan wachten op de historische optocht die diezelfde middag uit zou gaan. Nietsvermoedend van een onverwacht weerzien. Een lang verhoopt, maar niet meer verwacht weerzien met haar zoon. Haar zoon, met wie zij al zovele jaren geen contact meer had, haar zoon uit het verleden. Een verleden vol verdriet en doffe ellende, vol onbegrip…

Een zenuwachtig gevoel dwingt mij elke dag te gaan wandelen, de natuur maakt mij rustiger. Het was een hete dag en de weidse hemel was hier en daar bedekt met stapelwolken. Gelukkig hoef ik niet ver te lopen om mijn dorp achter me te laten, alleen moet ik oppassen voor de roodharige dame bij het laatste huis. Deze dame heeft een ernstige afwijking en…

"Ja, jou kennen we wel," zei de gnoom op spottende toon. "Als ik het goed begrijp, komt de zeer verkleinde oberon het gnomenvolk met een bezoek vereren." Het aardmannetje pakte zijn vondst op. Dat kon hij gemakkelijk, want zelfs als kleine gnoom was hij nog tien keer zo groot als de oberon nu was. De "vroegere" elfenkoning liet zich willoos…

Het was een mooie zoele zomernacht. In de top van de hoge eikenboom zat de elfenkoning op zijn troon van boomschors, ingelegd met eikels en kastanjes. Hij keek naar beneden, zag met grote vreugde hoe zijn onderdanen heen en weer dansten, zo sierlijk zwevend tussen grond en lover. Met zijn scepter van berkenhout sloeg de oberon de maat. Het blijde feest…

Mien was boven bezig in de slaapkamer om het bed op te maken, het was nog een ouderwets ledikant met onderin planken waar het matras op lag. Dat bed begon haar behoorlijk te vervelen en ze had Wouter al een paar keer voorgesteld, een nieuw modern bed te kopen. Ineens moest ze lachen en dacht aan de vroegere jaren, dat ze nog intens seks had met haar…

Kees Slager wandelt verslagen door de F.A. Molijnlaan richting zijn stacaravan op het kampeerterrein 'De Witte Wieven' in Nunspeet. 'Hier sjokte eens de schrijver Nescio', mijmert hij, 'misschien loop ik nu wel door zijn schaduw!'. Via de lange Eperweg bereikt hij zijn schamele onderkomen, waar hij pertinent woont, wat men oogluikend toelaat,…

Het was voorjaar 1883 en ik wandelde op de hoge heuvel Montmarte bij Parijs. De zon scheen hoog aan de hemel en haar warme stralen gaven een heerlijk gevoel van warmte en een goed humeur bij het wandelend publiek. Het leek wel of niemand hoefde te werken en de terrassen zaten vol met levensgenieters. Ik zag een jong paartje dansen. Zij was welgevormd…

Op een onchristelijk uur met het schuim op mijn lipjes en vergeet-me-nietjes op de tietjes stamp ik roodgekaplaarsd door verandering van omgeving. Dromen schieten vers geplukt als paddenstoelen uit de grond van mijn hart, de maan schijnt vanavond dé plek te zijn om op te dansen. Mij te koud. Af en toe glijden felle lichten over de talrijke blotebillengezichten…