(voor Jessica Durlacher) Als dochter van een beroemde schrijver moet het niet makkelijk voor je zijn geweest om je daaraan te ontworstelen. Toch kan ik concluderen, na je werk te hebben gelezen, dat je even getalenteerd bent als je gekwelde en heroïsche vader. Ik wil niet wikken en wegen wie beter is, ieder op zijn/haar manier is groots genoeg om…

Ze liepen over het pad naar het huis een eindje verderop. Ze waren op een prettige manier opgewonden. Muis had de buurvrouw een keer gezien. Olifant kende haar helemaal niet. En toch woonden ze vlakbij. Vele keren was Olifant voorbij het huis gelopen, zonder het een blik waardig te keuren, maar nu hij er goed naar keek was het groot en comfortabel.…

Muziek is iets dat aan me voorbij gaat. Zoals anderen doof zijn of blind, zo is voor mij de wereld van de klank een gesloten boek. Af en toe dringt er een flard van tot me door. Dan word ik geraakt, dan zwijmel ik weg, maar zo’n gevoel houdt zelden aan. Vrij snel ga ik over tot de orde van de dag. Ik weet dat ik iets mis, iets groots ... iets meeslepends…

Clara weifelde. Wel? Of niet? Of wel? Ze wist het niet. Ze wist wel dat Clara iets betekende in het Latijn, iets van schoon of zo. Of lief. Of mooi. Wist zij veel. Katja had Latijn. Zij niet. Katja had alles geleerd over naamvallen. Die stomme nom… nomin… ach, wat maakte het ook uit. Als Clara voor Duits straks alles moest weten, nou, dan was dat straks…

Muis bleef de hele dag in bed. ’s Middags om vier uur had ze 38. Olifant belde de dieren van het bridge op. ‘Je spreekt met Olifant,’ zei hij, ‘We zouden van avond met jullie komen spelen.’ ‘Wat zeg je me nou Olifant,’ zei de vrouw aan de andere kant van de lijn,‘je zegt zouden. Is er iets mis. We hadden ons er zo op verheugd.’ Er klonk een lach…

Geeft u nog wel eens fooi; ik bedoel met die kredietcrisis en zo? Het leven is al duur genoeg en een fooitje komt bovenop de rekening die je tenslotte net betaald hebt. In sommige landen kijken ze je raar aan als je gewoontegetrouw een deel van het wisselgeld als tip laat liggen. In het Portugese binnenland brengen 9 van de 10 obers je het schaaltje…

Stil kijkt ze naar het schaaltje met brokjes en zijn bakje water op het blauwe dienblad met de vrolijk geschilderde tropische vissen. Het staat op zijn vertrouwde plek op de vloer tussen de afwasmachine en de prullenbak in de keuken. Haar blik dwaalt af en door het raam ziet ze de dikke rode kater van de overbuurman nuffig snuffelend in hun tuin…

‘Het gaat helemaal niet,’ zei muis, ‘ik breng er niets van terecht vanavond.’ ‘Het zal wel meevallen,’zei olifant. Hij had een kopje koffie voor muis neer gezet op het lage tafeltje. ‘Nee, het valt helemaal niet mee. Geloof me nou toch eens.’ Muis keek bezorgd. Ze had een beetje een opgezet gezicht. ‘Ik geloof je wel,’ zei olifant sussend, ‘ maar…

Het onvermijdelijke is gebeurd. Een afscheidswedstrijd is gespeeld en de bloemen zijn in ontvangst genomen. Manlief is gestopt met voetbal. En ik ben dus officieel voetbalvrouw-af! Daar gaat mijn carrière. Bye bye status. Noodgedwongen moet ik stoppen met het uitgeven van duizenden euro’s aan kleding en de kapper. Mijn iets te grote zonnebril moet…

In de kamer van de Schrijver plaatste iemand eens de opmerking: “Het is toch onvoorstelbaar wat er allemaal uit een inktpot kan komen. Ik ben echt heel benieuwd wat het de volgende keer weer zal zijn”. “Nou en of!”, riep de Inktpot, “en dat heb ik ook altijd gezegd!”. En de Inktpot richtte zich tot de Pen en tot alle andere voorwerpen op de schrijftafel…

“Goedemiddag. Met Pieters van de Fiscale inlichtingen- en opsporingsdienst. Spreek ik met Eindtijd B.V.?” “Spreekt u mee. Waarmee kan ik u van dienst zijn?” “We hebben klachten gekregen van bezoekers aan uw centrum. U vertelt aan iedereen die het maar horen wil dat de wereld in 2012 vergaat. Toch is er redding mogelijk. U heeft nl. aangeboden…

Ik zou hebben kunnen beginnen met de woorden, er was eens……… een oud trots volk, dat woonde in mooie rijkversierde houten wagens, getrokken door glimmende paarden, reizen was hun leven, het zat in hun bloed. Het zou niet gaan over nu, niet over de vorige eeuw, maar het zou begonnen zijn in 1869, toen ene Antonina Prochniak in de Oekraïne werd geboren…

Een slonzige trap naar boven, een scherpe draai naar rechts en we staan voor een woest uitgehakte muur, die gretig gaapt naar twee aanpalende vertrekken. De achterwand van het kleinste kamertje is geperforeerd door hagel uit een luchtbuks; de aangrenzende ruimte aan de straatzijde is met riet betegeld. Ons gemeenschappelijk meubilair is een non…

Een dorp is volgens Agathe Christie de wereld op schaal, we komen er alle denkbare problemen tegen die voortkomen uit de menselijke aard. Als je contact krijgt met de inwoners blijkt dat ook in ons dorp, elk huis zijn kruis draagt. Kennissen in de straat zijn zeven jaar getrouwd, hun dochter en onze zoon spelen met elkaar. De man is klein, donker…

Met mijn BMW verliet ik mijn kasteel 'Goldmund', vandaag ging ik naar het hoge noorden, het Friese dorp Kollum, iets verder dan Burum, waar die grote schotels staan. Ik reed op een vrij smalle weg het dorp binnen, ergens rechts speelde ik ooit met een vriend op een houten vlot. Ergens links woonde een markant, oud zwerversvrouwtje, dat onze boerenbontverzameling…

Laatst liep ik te wandelen in het bos, toen ik plotseling iets op mijn hoofd voelde vallen. Niet dat het hard aankwam, nee, het voelde licht en het bleef in mijn haar hangen. Ik griste het van mijn hoofd. Het was een blaadje dat van een boom was komen dwarrelen. Ik bedacht me dat dat blaadje symbool stond voor het begin van de herfst. De zomer was…

Dansend op een spoortje licht verglijdt fossiele tandpasta in een dartele droogbloem. Gestolde tijd van de Haarlemse schilder Kees Verwey. Stillevens aan het einde. ”Ik vang de laatste bloei.” Ingelijst een blikvanger voor de Rotterdamse kunstkenner Robin Adèr, ooit conservator bij museum Boymans van Beuningen. Een encyclopedie op vliegwielen…

Wij hadden begin jaren tachtig geen speciale actie nodig om De Schouw te laten blijven. Als krantenjongens tankten we de baromzet gewoon dagelijks naar een hoogte, die evenredig was aan ons alcoholpromillage. Kale Willem blij, Joris blij, Robert-Jan blij en soms waren de klanten ook euforisch blij. Dan lieten we onder aanvoering van de eminente…

Het gezelschap zette zich rond de designtafel waarop in het midden een ontbijtbordje stond met daarop een specimen van het nieuwe product. Een tijdje tuurde iedereen er aandachtig naar. Tja, vlees was het niet, zoveel was wel duidelijk, maar het zou toch als zodanig verkocht moeten worden om op de markt enige kans van slagen te hebben. Iemand iedeejen…

Even buiten het centrum van Assen ligt het voormalig landgoed Valkenstein, waar ooit twee uitzonderlijke mensen woonden. Het gerucht ging dat de dame in kwestie een dochter was van de broer van Napoleon Bonaparte en dat was via gedegen naspeuring geen luchtig gerucht, maar de klinkklare waarheid. Zij woonden in een kasteel, dat afgeschermd werd voor…