De eerste schepen varen alweer de stad uit, maar het was al met al een groot feest dit weekend. Gisteren was het toppunt. Er was een jeugdorkest op de Sint Jansbrug, dat een uur lang in de brandende zon prachtige muziekstukken speelde. Violen die dansten als meeuwen in de lucht, cello's met hun heerlijke klanken, dwarsfluiten en trommels. De dirigente…

Als kind las ik altijd de Donald Duck als ik naar de tandarts moest omdat ik dan bang ben en dan moet lachen en wel durf. Op een dag was het weer zover en las ik het verhaal van Donald Duck en droevige Dora de kangoeroe. Dat zou ik ook wel eens mee willen maken dacht ik en vertrok op mijn achttiende na het examen van school onmiddellijk naar Australië…

Het sneeuwt in Zierikzee en de mensen lopen in dikke kleren over straat. De wind maakt het nog kouder. Sommige honden hebben een extra vachtje aan, vaak lopen ze met dikbuikige tantes, die kinderloos zijn. Er lopen veel droevige mannen zonder werk en zonder doel, zij kijken naar de jonge vrouwen die hen passeren, hopend op een glimp van mededogen…

‘Wie wil er nog wat over zeggen?’ Onze docent kijkt de kring rond. Het is stil. ‘Ik vind het prachtig,’zegt de blonde man naaste me en hij steekt zijn duimen omhoog. ‘Ja, werkelijk prachtig.’ Hij zegt het heel definitief als of hij van iets hogers heeft geproefd. ‘Wie nog meer?’ Nu buitelen de superlatieven door het vertrek. ‘Spannend, dichterlijk…

Wie een open ‘mind’ heeft, ’beschränkt’ zich niet. Zo’n type heb ik eens in hartje Rotterdam ontmoet en nog steeds kan ik me veel herinneren van wat hij mij vertelde. Hoewel het snikheet was had de man een wollen muts op. Ik zat alleen op een bankje en hij kwam een aalmoes vragen. Op mijn uitnodiging om wat bij te praten ging hij graag in en het…

Nu snap ik dat Erasmus de zotheid loofde als het hoogste goed, immers, na alles juist te hebben geobserveerd, rest de ware gekkenlach, de kolderieke narrenkledij boven alle serieuze maskers van aangeleerde, machtsbeluste kennis. God als Wijze Nar, bij het Hoogste kan een mens niet komen, maar wel ver, een gebroken afspiegeling zijn, dat misschien,…

'Kom binnen, ik heet Wim en ik woon hier al zes jaar in volle tevredenheid.' In zijn kamer is het een grote chaos; een asbak vol met peuken en verkreukelde papiertjes, overal vieze kleren en aan de wand posters van demonische rockgroepen en binnenklapposters uit de Playboy. 'Ga zitten', zegt Wim, 'wil je wat drinken, cola? biertje?'. 'Nee, dank je,…

Levi drinkt een bak koffie en zenuwachtig steekt hij een sigaret op. 'Ik heb niet voor niets die Belgische detective-opleiding gevolgd', mompelt hij, 'en die blaffer was ook niet zo goedkoop, mooi lullen, die gladjanussen!'. Hij knoopt zichzelf een gele das voor en wanneer hij de voordeur opent, vliegt een geschrokken reiger de lucht in. Hij tuurt…

Het ruikt muf in de wachtkamer van tandarts Piet Lubbers, er heerst een saaiheid die je de botten doet uitsteken, net als die magere Jezus aan het kruis schuin boven de vriendelijke, strakgeklede, mooigevormde tandartsassistentes. Ze doen tegen iedereen extra aardig, omdat er in de martelkamers gemarteld wordt en wij weer verse martelaars zijn. Er…

Op haar ziekbed vertelt oma mij haar geheim dat ik ‘n één jaar oudere broer Jan heb, die momenteel bij haar logeert: “Niemand is op de hoogte van zijn bestaan, hij is als baby geadopteerd door een familielid in het westen van het land, waar je moeder ook is bevallen, ze was nog ongetrouwd, het was begin van de oorlog en je vader Piet werkte in Duitsland…

Hij trok het rolgordijn omhoog. De lucht was wazig blauw. Dit werd een warme dag. Tine lag naakt boven op haar dekbed. Ze ronkte een beetje. Hij stond op om een grote kop cappuccino te maken. Beneden in de kamer lag Alex languit voor de tv. Op het scherm waren een aantal meiden aan het dansen. House of beat, hij wist het nooit. In ieder geval gedreun…

We zouden Pizza eten en niet gebracht door een helmpje van Piccolona of Restorini maar eigengemaakt. Mw. Trawant vind namelijk dat ik dat erg goed kan en haar gelukkig maken is mijn enige missie in dit leven. Dat vindt zij ook. Dus kies ik de standaard pizza met de krokante bodem van AH als melodielijn en varieer daar naar eigen smaak overheen. Dun…

Op een aardig nepstrandje langs de Reeuwijkse plassen maakte ik een reusachtige zeemeermin van zand. Achter mij dolden de zwembroekloze honden (ik leed aan plaatsvervangende schaamte gezien sommige geslachtsdelen) als losgeslagen wolven rond enkele flanerende, topless waternimfen. Dat intieme vlees wiebelde maar heen en weer en op en neer alsof het…

Ik ben zo slap als was, dus zeg maar een kaars, maar dan ongevormd en zonder pit, mijn ziel is moe van alle strijd en hoe het verder moet weet ik niet, vaak denk ik aan Jezus en hoe mijn leven oplost in Zijn zachtmoedigheid. Naast mij staat een Grimbergen tripel en ik moet zeggen, die smaakt voortreffelijk, het valt allemaal dus wel mee, opscheppen…

Jaren geleden heb ik eens een weekje in Zwitserland doorgebracht in de buurt van het stadje Sion. Om in contact met mensen te komen bezocht ik dagelijks een workshop tekenen. Een jonge frêle vrouw viel mij meteen op. Bij veel mensen weet je direct waar ze aan denken als ze ergens naar kijken, bijvoorbeeld je schopt tegen een bal en er wordt direct…

Je zweeft boven me als een verliefde beschermengel en ik zie hoe je mijn ondraaglijke lijden overneemt, hoe je me op de mond kust en bemoedigt, hoe je langzaam samen met mij het nachtelijk kampvuur dooft. De laatste resten bier doen de vlammen sissen als het porren in een slangennest. We kloppen onze pijpen uit en we gaan slapen, dicht bij elkaar, als…

Ik vond ze, ik liet ze ook graag weer los. Ik wil niet meer bezeten worden, door niets meer, door niemand meer. Ga weg, spookbeelden! vampieren! getrainde demonen! laat me de aarde beminnen, de aarde alleen. Als ik een harige bastaard ben, dan ben ik dat maar, ik ben gelukkig zo. Voor een degelijke vrouw is het te laat, dat had ik eerder moeten bedenken…

Het gebeurde heel, heel lang geleden, in de tijd dat de aardbol nog jong was. Grote stenen en zachte grond drongen tegen elkaar aan, maakten tezamen grote, hoge bulten. Tenslotte ontstonden er heuse bergen. Hoe lang duurde die grote bezigheid? Voor mensen was het een onnoemelijk aantal eeuwen. Maar de Heer van het heelal en van al het leven zag dit…

Al blijft het knagen als miljoenen ratten in mijn overgebleven hersencellen. O God, knip die vervloekte, geestelijke navelstreng toch door! Wil je mij schrijven dat je mij lief vindt, dat je mij over mijn getormenteerde bol wilt strelen? dat zou me zo goed doen. Vaak voel ik mezelf zo doods, dan krijgt Paul gelijk, met zijn schertsende opmerking over…

Ik had toneel gespeeld en geschilderd. Henny was te moe. Ze was in haar tent gebleven. ‘Verdomme,’ had ze geroepen, ‘ik heb ook altijd pech.’ Ik keek naar haar benige, sterk vermagerde gezicht. We hadden elkaar hier ontmoet. Toen was ze in goede doen, maar beetje bij beetje velde de ziekte haar. Het greep in in onze verhouding. Van vriend was ik…