Pascal stond op van het bankje in het bushokje en deed zijn telefoon in zijn broekzak. Hij liep de Prinsegracht over naar het plein. Door de wandeling voelde hij zich ontspannen. Het rumoer van de leerlingen was uit zijn hoofd, maar! Daarvoor in de plaats had hij nu de herinneringen met Valerie in zijn gedachte. Angstvallig keek hij naar de lucht die…

Het was een zomerse dag in mei 2017. Pascal woonde in een appartement in Den Haag waar de woonkamer gericht was op het zuiden. De hele middag scheen het zonlicht naar binnen. Hij kwam half zes thuis en zag de thermometer een temperatuur weergeven van vierendertig graden. Pascal was docent welzijn op de middelbare beroepsonderwijs “ROC”. De leerlingen…

Voorlezen, de kinderen die nu bijna middelbaar zijn, of er net iets onder, weten maar al te goed, dat voorlezen het speciale moment was, net voor het slapen gaan, om zodoende aan iets gezelligs te denken wanneer de oogjes toe gingen. En toen ze bij mij die leeftijd hadden, was het niet eens voorlezen, maar werd elke avond mijn keel schor, van het zingen…

Twee gehuchten met vrijwel dezelfde naam liggen een eindje van elkaar: Drachten-Noord en Drachten-Zuid. In de omgeving graven stoere werklui heel wat veen af om turf te verkrijgen. Deze begeerde brandstof vindt heel wat aftrek. Het zal handig zijn om die geweldige hoeveelheid turf over het water te vervoeren! Talloze handen laten de schop een lange…

Rare titel, maar wanneer je het verder leest, snapt iedereen waarom juist deze titel bij dit verhaal past, omdat de oma inderdaad gedelete is door haar kind. Haar kind, haar oudste van de twee kinderen die ze kreeg, is een hemelsbreed verschil met haar andere dochter, maar ja, verschil moet er zijn en dat is er ook. Dit is echter zo vreselijk wrang.…

En zo kwamen we na vele lange, vervelende episodes aan het laatste hoofdstuk van de provider. Namelijk de overstap naar KPN die gisteren door een monteur werd geregeld. Wat een drama's we hebben beleefd, ongekend, wat een narigheid we hebben meegemaakt, niet normaal, wat een toestanden we doormaakten, ongelofelijk. We hebben het overleefd, dat wel…

Maar hij vond toch iets beters. Aan de kant van de weg lag een weggegooid vloerkleed met een touw eromheen. Andreas wikkelde de stoomfluit in dat kleed. Aan het touw sleepte hij zijn last achter zich aan. "Waar zal ik terechtkomen?" dacht de stoomfluit. "Moet ik maar voort blijven hobbelen over de weg? Ik wacht af, ben misschien te moedeloos om…

Een mooi koopvaardijschip voer zelfbewust en doelgericht over de wijde oceaan. Over enkele dagen zou het weer in zijn thuishaven aanleggen. In het grote ruim lagen heel wat waren uit verre landen. Die zouden straks kapitalen opbrengen! Zo nu en dan liet de stoomfluit zich vol trots horen. Bij zonnig weer spoedde haar hoge klank zich naar de glanzende…

Mijn buurman Piet is een brave man die 40 uur per week werkt bij de Praxis. Full time baan waarmee hij zijn vrouw en drie kinderen onderhoudt. Als ik ga beweren tegen andere mensen dat Piet helemaal niet bij de Praxis werkt, maar zijn geld verdiend met een paar inbraken per week, wat helemaal niet waar is en ik dus ook niet kan bewijzen, dan kan buurman…

Terugkerend drama: boodschappen doen gisteren om precies te zijn en daar zit ik dan met twee blauwe tenen! Het gevolg van een aanrijding met een rolstoel waar een heel zware man in zat. Nou ja? hoor ik zeggen, maar de man rijdt dus in een gewone rolstoel, niks mis mee, echter crosst ie in zijn achteruit door de winkel, niemand ontziend! Ik sta met…

Goeiemorgen dokter, zeg ik bij binnenkomst, hoe gaat het met U? Oh zegt de beste man, uitstekend mag ik wel zeggen! Ik zeg: da's prachtig, heeft U verder nog klachten, problemen of anderszins? Nou nee, antwoordt de man, ik mag eigenlijk niet klagen, waarop ik zeg: dat is heel mooi! Het enige lastige is: U zit binnen met dit schitterende weer en…

Toen is nu niet en andersom evenmin, daar zijn we inmiddels allemaal wel achter. Maar het is tegenwoordig wel erg makkelijk om te roepen: dat lust ik niet, want soms, heel soms dan zetten de kids je echt op het verkeerde been. Niet denken dat je meteen omvalt, want daar draait het niet om, nee het gaat om: vla. Niks meer maar ook niks minder! Of…

We gaan boodschappen doen en nou beken ik meteen: ik heb er een bloedhekel aan, vind het een drama, eerst een muntje, dat ik dus altijd kwijt ben, om in dat verhipte karretje te stoppen, om er dan achter te komen dat niet alle vier de wielen dezelfde kant op draaien. Parkeer het dwarse karretje weer bij zijn soortgenoten en neem er eentje uit de volgende…

Als Charlotte me het verhaal vertelt is ze al jaren dood. Mijn Woemi, haar Woemi. We drinken thee aan de grote tafel die bezaaid ligt met kranten, post, reclameblaadjes. Dezelfde tafel waar ze vroeger op Woemi en de rest van haar kroost zat te wachten. Met thee, een overjarig kaakje en een halve, vaak al uitgedroogde sinaasappel. Klaar om te luisteren…

In de jaren '85 -'90 nog steeds werkzaam zijnde in het schoonmaakgebeuren waren we normaal gesproken met vier personen en eentje daarvan was Jan. Jan was een simpele ziel die niet al te lastige dingen moest vragen, want hij zei (bijna) overal ja op! En zo kwam Jan in dienst, niet in de mijne maar in die van het bedrijf! Hij kwam altijd op de fiets…

De dag dat ik tegen mijn man zei , ik sluit daar een deur want er opent zich elders wel weer een ander raam, wist ik dat de toekomst alleen maar mooier en rustiger op een goede manier kon worden. Als je sommige dingen namelijk niet los laat kan het voelen of je denkbeeldig gevangen zit, al zijn er geen echte muren, onzichtbare muren kunnen wel degelijk…

Ik ben al een tijdje niet meer geweest. Woemi begrijpt er niets van. 'Je zou zeggen dat je nu tijd genoeg hebt om haar te bezoeken'. Haar, dat is Charlotte, de inmiddels zwaar demente moeder van mijn eerste Woemi. Lang geleden, een mensenleven lang geleden. Wat moet ik haar zeggen? Dat ik bij lag te komen van alweer een nachtelijke uitspatting?…

Frits, een jongeman van vijfentwintig jaar, liep een steile berg op. Deze was enkel rotsen en verbrokkelde stenen. Er groeide geen enkel plantje op. "Ja, ik ga in die hut op de top van de berg wonen," dacht Frits verheugd. "De tovenaar, die mij dat gisteren aanraadde, beloofde mij nogal wat. Volgens hem zal ik daar macht krijgen. Waarover? Om over…

Sommige geluiden krijg je nooit meer uit je systeem. Zo ben ik wanneer ik een eettafelstoel over een houten vloer hoor schuiven, weer even "thuis". Niet in m'n huidige thuis, maar het thuis waarin ik de wereld in al haar vormen nog moest leren kennen vanuit de veilige basis die ik thuis noemde. Ik had nooit gedacht dat ik zo'n klein, betekenisloos…

Het zal om- en nabij 1985 geweest zijn dat ik op het lumineuze idee kwam, na een reclame gezien te hebben, een dagje op stap te gaan met de trein, niet alleen omdat we vlak bij het station woonden, maar het aanbod was: treinreis, entree Madurodam, openbaar vervoer in den Haag en toegang tot de Pier. Dat alles voor het bedragje van nog geen 8 gulden…