De schrijver van misdaadromans Erich von Torn had na zijn laatste bestseller even schoon genoeg van intriges en complotten, hij was toe aan een flinke vakantie en hij kreeg van vrienden een zomerhuisje op Terschelling aangeboden, hij mocht er zolang verblijven als hij maar wilde, want zijn vrienden gingen voor ruim een jaar naar familie in Zuid-Afrika…

Toen ik een jaar of veertig was woonde ik alleen in een klein huisje, even buiten het dorp. Een vrouw was nog niet op mijn pad gekomen. Burgemeester Krikke van het dorp, had namelijk de gekke gewoonte bij nieuwe maan een feest te organiseren voor de ingezetenen en had mij gevraagd zijn vrouw en secretaresse te assisteren bij het schenken van drankjes…

De volgende avond mocht opa zich verheugen op het gezelschap van acht kinderen. Ja, Bastiaans kleinkinderen wisten hun vriendjes wel mee te krijgen. "Mijn verhaal van gisteren was wel griezelig," zei opa. "Daarom zal ik nu wat liefs vertellen." Opa kuchte een paar keer, en liet zijn vertelling horen: "In de mooie zomernacht glommen de boomkruinen…

Opa Bastiaan zat in zijn gezellige huiskamer, omringd door zijn vijf kleinkinderen. Hij vertelde een door hemzelf verzonnen verhaaltje. De drie jongetjes en de twee meisjes luisterden geboeid. Opa's stem klonk zo aangenaam: "Wat jullie nu horen, gebeurde in een groot deftig huis. 's Nachts, terwijl iedereen lag te slapen, kwamen uit de muizenholletjes…

Veel geluk heeft Aaltje niet gehad. Stil zat ze daar voor het raam naar buiten te staren. Ze voelde zich nog redelijk gezond al was ze tachtig. Een beginnende reuma en suikerziekte nam ze op de koop toe, daar was mee te leven. Ze hield niet van klagen en stond elke morgen om zeven uur op. Vorig jaar zaten ze nog gezellig met z’n tweeën te ontbijten.…

Vanaf 1977 woon ik in Lelystad en geniet elke dag van de zuivere lucht, de bomen, het vele groen en de plassen en grachten. Wegens mijn hoge leeftijd ben ik niet zo mobiel meer, maar als het even kan ga ik met mijn dochter mee naar het natuurpark. Daar zijn is echt genieten, wat een schoonheid van natuur, maar meestal moet ik het in mijn eigen omgeving…

Ik ben bang voor dat ijskoude water, voor dat zwarte water waar de mannen vim in hebben geworpen, chloor en allerlei wasmiddelen. Ik ben bang voor de kolken die mijn benen vastpakken en mij naar beneden zuigen. Dat er zuignappen groeien aan mijn benen als ik in het water lig of verzink. En ook op mijn romp zeesterzuignappen groeien met open monden…

(voor Paul Léautaud) Zoals hij vermagerde straatpoesen verzamelde, zo nam hij de sierlijke vrouwen in zijn leven, maar de kopjesgevende dieren bleven langer, konden meer verdragen van zijn woeste temperament. Gekleed in stinkende vodden, als een echte clochard, werd hij vaak geweigerd in de literaire salonnen, bolwerken van kortzichtige dommen. Met…

(voor Ovidius Naso, na mijn computercrash toch nog teruggevonden...) Dorstige bloedzuigers verstopten gevaarlijke glasscherven tussen de plooien van hun gloeiende, kletsnatte schaamlippen. Toch bloosde hij bij het idee om weer die ene te beminnen, haar gladde slipje van gele zijde kriebelde als duizend harige rupsen tussen haar strakke, gladgestreken…

Als kind heb ik veel gelezen over de stoere zeeman Popeye, die het aan de stok kreeg met sterke Brutus. Ze hadden allebei een oogje op Olijfje, maar bij een gevecht om haar moest Popeye steeds het onderspit delven. Nu ben ik 79 jaar en wilde wel eens proberen of je van spinazie sterk wordt. Mijn hobby is op drukke stations naar de aankomende en vertrekkende…

'Wil jij effen de kamer en het halletje stofzuigen ouwe, dan ga ik koffie zetten. Lust je er een gevulde koek bij?'' ''Graag, je kunt me niet blijer maken.'' Zij wist dat wel. Hij was nog steeds met zijn gedachten bij die rare huisarts, Brouwer genaamd, die hem een psychiatrisch onderzoek wilde laten ondergaan. Ik mankeer toch niks, dacht…

Het dagelijkse fileleed heeft ontegenzeggelijk zijn voordelen. Zo kan je af en toe lekker je gedachten laten gaan over zaken die je bezighouden en zolang je maar stil staat in die file is er niets mis mee. Wél op tijd wakker worden om te remmen.Ook kan je bedenken waar andere mensen zich mee bezig houden of over praten, soms is het een raadsel wat…

Als je ouder wordt denk je wel eens aan vroeger. Zo dacht ik vandaag aan Japie die naast mij in de schoolbank zat op de lagere school. Hij had grote grijze ogen die zich zomaar met tranen konden vullen. Wanneer ik hem aanstootte en vroeg wat er was, waarom hij verdriet had, gaf hij geen antwoord. Alle kinderen keken naar hem, vooral toen hij hardop…

Zijn zure gezicht staart mij aan vanaf de andere bank in de trein en het is duidelijk dat hij niet gecharmeerd is van de hond die ik bij me heb.En hoewel het duidelijk is dat de hond in training is (zijn lesjas heeft hij aan) kan ik bijna letterlijk de gedachten lezen van de meneer. Helaas, ik heb een kaartje gekocht voor de hond en hij zit er nu eenmaal…

Ze vroeg : “U gaat toch niet verhuizen he ?” “Nee hoor, ben ik echt niet van plan”; was het lachende antwoord. Toen ze hier pas woonde, wist ze totaal niet met wie ze allemaal te maken had. Nu was dat inmiddels wel anders. “Iedere gek zijn gebrek”, zei men wel eens en dat was hier volkomen van toepassing. Ze glimlachte toen ze weer op huis aan…

Haar succesjaren liggen al lange tijd achter haar, maar toch blijft de popzangeres Eve Steel regelmatig optreden in Londen en in omringende steden. Haar appartement in Hampstead is sterk vervuild en er heerst zowaar een muizenplaag, maar zij vertikt het om die beestjes te vergiftigen of te bedotten met muizenvallen, sterker nog, ze zet overal schoteltjes…

Met grote stappen ging het langs weilanden. De bloemen knikten in de wind. Koning Victor zag dit als een bemoediging voor hem: "Nu bent u wel even van de wijs. Maar spoedig zult u goede raad ontvangen!" De koning liep heuvels op en af, over een heideveld, en een groot bos in. Tussen de bomen stonden allemaal grote doornstruiken. "Het wordt al…

In het grote paleis zaten koning Victor en zijn ministers in de vergaderzaal. Al die hoge heren bevonden zich aan een lange tafel met gebeeldhouwde poten. De koning, aan het hoofd van de tafel, had een heel mooie hoge stoel, die je een verplaatsbare troon zou kunnen noemen. De wanden van de zaal waren voorzien van grote schilderijen. De koning had…

Het was een mooie zonnige dag in juli. Mien had zin om de sleur te onderbreken en zei: ‘’Hé ouwe, zullen we weer eens naar Assen gaan, lekker overal kijken en een broodje eten. Spoedig stonden ze bij de bushalte en de bus kwam er al aan, maar Wouter kreeg het ineens benauwd en hield zijn hand op zijn kont. ‘’Wat heb jij nou weer?’’ ‘’Ik moet drukken…

Ellen Vaandrager heeft een zware jeugd gehad, haar ouders waren streng gelovig en zaten boordevol geboden en verboden. Iedere zondag moest zij verplicht mee naar de kerk, waar ze de doempreken over het wereldse moest zien te verwerken. 'Wij staan wel in de wereld', bromde de predikant, 'maar we zijn niet ván de wereld!'. 'Je bent natuurlijk een…