TANKA Op het weilandje staan wat dorre bomen; één is vol bloesem: een schilderachtig aanzien van de vergane boomgaard. PROZATEKST Ergens bij Teteringen staat een klein oud boerderijtje, waar nog enige dieren worden gehouden. Op het malse weilandje staan wat bomen verspreid. Ze tonen hun knoestige stammen en takken, waar niets meer aan…

Niet echt vrolijk weer gehad van de week. Net iets te nat, net iets te veel wind. Maar vandaag is het raak, oké de wind is nog wel nadrukkelijk aanwezig, maar na een paar rondjes over het land met de honden, voel ik dat het voorjaar op het punt staat los te barsten. Nog een week of twee drie en dat gaat het helemaal los. Kan niet wachten – ik ben er…

Zo slaat de paniek eindelijk toe in ons landje, nemen maatpakken beslissingen die mijns inziens veel eerder genomen moesten worden en gaat iedereen, nou ja veel mensen dan, aan het hamsteren! Totaal overbodig overigens want wat het virus nou met toiletpapier te maken heeft is me niet duidelijk, maar dit terzijde. Grote evenementen zijn inmiddels…

‘Zeg C., weet je wat jij moet doen?!’ ‘Nou, ik zou het niet weten.’ ‘Nou, ik weet het wel, volgens mij heb jij veel talent voor het schrijven van korte verhalen. Je weet zoals vroeger Herman Pieter de Boer of tegenwoordig A.L. Snijders.’ ‘Nou, ik weet het niet hoor … .’ ‘Nou, ik weet het wel, jij bent een geboren ’korte verhalen’ schrijver. Je weet…

De aardbol laat weten dat blijkbaar we zijn vergeten goed voor haar te zorgen, we nemen alles voor goed- voor lief en voor vanzelfsprekend ook nog. Maar dat is het allerminst! Niets gaat vanzelf, niets is logisch, maar we willen heel graag denken van wel. We worden met onze neus op nare feiten gedrukt, immers leven we er om Moeder Aarde maar op los,…

Ze besloot een ritje te gaan maken op haar scooter, het werd welliswaar al schemerig maar zolang zou ze niet wegblijven dus een frisse neus was altijd lekker want wanneer ze terug was, zou ze languit in bad te gaan liggen, tot de slaperige moeheid bezit van haar zou nemen en ze met een beker hete thee heerlijk naar bed zou gaan, geen mobiel geen tv…

Vandaag moet ik voor controle naar het UMCG. Dan zet ik de auto neer op een P+R plek in Haren, en stap op de bus, de meest snelle en verstandige manier om er te komen, zonder in de stadsjungle verstrikt te raken. De buschauffeuse vraagt waar ik heen moet. ‘Deze bus gaat toch naar het UMCG? Ik dacht dat het een vast tarief was.’ Nee dus. ‘Meneer, waar…

Wat een klein boomertje al niet te weeg kan brengen; je houdt het niet voor mogelijk. Even was ik de Poiesz te H. ingeschoten. Nee, nee, even voor de duidelijkheid niet met kwade bedoelingen. H. valt dan wel onder het ‘wâldpyken’ gebied, maar het is hier echt behoorlijk vredelievend en men wil dat ook zo houden. Verdorie H. is Drachten niet. Nee,…

Een schriel, schrander, schraal mannelijk scholletje schoof de Schelde af op zoek naar een lekker en mooi vrouwelijk snolletje van ’n scholletje en daar was zij ineens, een schattig, slinks en mooi vrouwelijk scholletje; zij aaide spontaan het bolletje van het schriel, schrander, schraal mannelijk scholletje het mannelijk scholletje schrijnde…

De verward geraakte schrijver Dirk Bottema vindt de schrijfkunst tegenwoordig hoogst zinloos en akelig tijdrovend. Vanwege zijn bestseller 'De laatste koe op Ameland' mocht hij vorig jaar naar het befaamde Boekenbal in Amsterdam, wat hij een vreselijke onderneming vond, zo met al die wanstaltig commerciële amateurschrijvertjes daar, die allemaal boeken…

Ook vandaag struinen meneer T en mijn persoontje richting de winkels, tja we doen onze afkomst eer aan hoor, want wederom zijn er aanbiedingen die er niet om liegen en links- of rechtsom komen die geheid het pand in! Wanneer we in de eerste winkel aankomen, is dat: wat ik nodig heb snel gepakt. Manlief vraagt: is dat wat je nodig hebt? Jazeker, tenslotte…

Op een zonnige middag zat de twaalfjarige Adriaan te mijmeren in zijn slaapkamer. Wat zou hij gaan doen? Opeens zag hij zichzelf liggen in de laadbak van een kleine aanhangwagen. Die ruimte was niet veel groter dan Adriaan zelf. Maar wat wonderlijk! Daar begon het wagentje vanzelf te rijden, zonder dat een voertuig het voorttrok! Adriaan ging wild…

Hele gesprekken voer ik met onze kanarie die de geweldige naam Swiebertje meekreeg, een naam waar hij dus absoluut niet naar luistert, niks mee heeft en we kunnen hem roepen wat we willen, reageren doet ie pas als bijvoorbeeld de radio loeihard aanstaat, de stofzuiger aanstaat of er andere geluiden zijn oren binnenkomen. Dat dus. Praten met het…

Vanmorgen gaan meneer T en mijn persoontje naar Appie, natuurlijk om de kleine boodschapjes te halen en we slagen daar vanzelf prima in, maar nou moet ik eerlijk bekennen dat meneer T er zo eentje is die bijvoorbeeld tot voor een poosje terug allerlei spullen in de kar legde, waar ik vervolgens bij het afrekenen pas achter kwam! Na hem vermanend te…

Zij, enigst dochter van een in hoog aanzien staande notabele van het dorp en voormalige gemeente Haren was verzot op trainen in de sportzaal. Ze had daar ook haar vriendje ontmoet; een beer van een kerel met de nodige bling bling en tatoeages. Ja, daar hield ze van – een kerel met ballen, vooralsnog de spierballen dat wel. Het milieu waar ze tot dusverre…

Daar zaten ze dan eindelijk. Heerlijk genieten van hun weekje in een klein pittoresk Frans vissersdorpje. Het was een heerlijke avond. De laatste vissersboten kwamen de haven binnenlopen. Een prachtig gezicht. De netten gehesen en allerlei vogels die rond de boten cirkelden. ‘Mooi, al die vogels toch, hè schat.’ ‘Ja, het is gewoon een feest – meeuwen…

‘Ach meneer, wat een schattig leuk hondje heeft u daar. Waar heeft u die gevonden?’ ‘Gevonden, gevonden? Mevrouw dat hondje is eigenlijk helemaal niet van mij.’ ‘Nou, hij geeft anders wel de indruk echt bij u te horen.’ ‘Beste mevrouw, het is een hondje met een beetje een kattenverstand.’ ‘Een hond met een kattenverstand? Nog nooit van gehoord…

Een simpel ritje van meneer T en mijn persoontje, we moeten een paar dingen doen en als we naar buiten kijken klopt het weer niet wat de weervrouw en buienradar ons hadden beloofd: het zou droog blijven tot de middag. Tja de donkere wolken zeggen iets heel anders, tot ineens de zon probeert erdoor te komen, manlief had net gezegd: zal ik even alleen…

De zwervers zaten al vroeg op deze zonnige morgen op hun bankje aan de rand van het park. Beiden hadden hun eerste blikje ontbijtbier al aangebroken. Ze keken richting de ochtendzon en zagen de eerste fietsers voorbij komen op weg naar hun werk in de torenflats. ‘Arme ambtenaren, gewoon zielig toch.’ ‘Hoe bedoel je dat nou weer Sjors.’ ‘John jongen…

Hij kwam ze tegen op het bospad. Een beetje een triest stel. Man en paard – stapvoets. De man met een beetje een ochtendhumeurige blik op z’n gezicht en een paard dat het enigszins 'chagrijnige' leek te hebben overgenomen. Typisch zo’n ruiter, die je eigenlijk helemaal geen ruiter mag noemen. Zo’n man die enkel paarden heeft, omdat dat in zijn kennissenkring…