John nam een flinke slok champagne en zei tegen de twee lieve jonge vrouwen die op de bank zaten: "De Kerstman stond op het punt te vertrekken voor zijn jaarlijkse reis naar de aarde toen een van zijn elfjes zei: "Kerstman, vergeet niet om Afghanistan te bezoeken.” "Wat? Afghanistan?” zei de Kerstman. "Bedoel je dat islamitische land waar vrouwen…

Volgens de Balinese kalender zal zaterdag 17 maart 2018 de eerste dag van het jaar 1940 zijn. Deze feestdag wordt Nyepi genoemd. Nyepi begint bij zonsopgang op zaterdag 17 maart en dat feest wordt in stilte gevierd: geen licht maken, geen lawaai, geen TV, geen radio, geen muziek, niet koken, ramen verduisteren met karton, kortom, algehele stilte…

Op een antiekmarkt op het eiland Bali vond ik een conversatieboekje dat getiteld was: “Swahili voor reizigers.” Het doet een mens nadenken en fantaseren over hoe dat boekje op Bali is terechtgekomen. Dacht de eigenaar soms dat er hier Swahili wordt gesproken? Of heeft iemand lang geleden zijn hele bibliotheek naar Bali verscheept en zat het boekje…

Amsterdam, een zomerse dag in mei. Zullen wij eindelijk iets gaan drinken?, vroeg Vera doodop aan haar zus. Ik kan niet meer, mijn voeten weigeren dienst. Ok, we hebben het grootste deel van de tentoonstelling toch al gezien! , knikte Ilse instemmend. Zij betraden de met enorme bloemstukken opgesmukte hal. Vol bewondering bleven zij even staan. De…

Gisteren rond vier uur in de namiddag vielen hier plots vijf zestienjarige meisjes binnen om mij te interviewen in het kader van hun schoolproject getiteld “interview eens een blanke en toon dat je een conversatie kan voeren in het Engels.” Ze zeiden dat zij een video zouden maken van het interview. Eén van die meisjes kent mij, want zij is de…

Als westerling omgaan met de Indonesische verkeerspolitie is even moeilijk als voetballen in een porseleinwinkel, maar dat voelt de modale Indonesische politieman intuïtief ook zo aan. Op hun eigen volk kunnen de agenten ongestraft hun machtswellust, hun onbeschoftheid en hun inhaligheid botvieren, maar met een blanke ligt dat enigszins anders. Daar…

De meeste Nederlanders weten dat België geen eenheidstaal heeft. De drie officiële landstalen zijn Nederlands, Frans en Duits. Elke wet, elk Koninklijk Besluit, moet worden vertaald in die drie talen. Indien een wet niet vertaald is in die drie talen is zij niet geldig. Nochtans zijn onze landgenoten uit het zuiden van België, die Walen genoemd…

Er was eens een bijtje, die ’s morgens bij het opstaan tot zijn grote schrik merkte dat al zijn streepjes weg waren. Niet één geel streepje was er op zijn prachtige bruine pak nog te vinden. Het bijtje wist zich geen raad van verdriet. Waar zijn mijn streepjes nou toch? Ik heb zo hard gewerkt om een heleboel streepjes op mijn pak te krijgen en nou…

Zo, was ze er nog, zo is ze naar Leen, gisteren zag ‘k haar nog nu: is de meest geliefde televisiekoningin er niet meer! Hoe graag keken we naar haar programma’s, die je deden denken: dat je ernaast zat! Hoe graag en hoe ongedwongen, deed ze, alsof ze het allemaal aan elkaar praatte en naast je op de bank zat! Mies, onze televisie-moeder van iedereen…

Ratu Batako noem ik haar, de Koningin van de Stenen, maar in feite heet ze Wayan. Ze is pas 21, zij heeft een echtgenoot die 23 is en een dochtertje van drie, en ze werkt samen met haar man in de steenbakkerij tegenover mijn huis. Het is een primitieve bedoening. Ze gieten zand en andere dingen in een gietvorm, kloppen er op, gooien het uit de…

Nu Huis ten Bosch al lange tijd in de verbouwingsperiode verkeerd, is de bescherming van het koninklijke object door de marechaussee op een lager pitje gezet. Er rijden veel vaklui heen en weer om het verloederde paleis weer een beter aanzien te geven. De zilvervisjes en de muizen worden verdreven, terwijl het budget inmiddels vele malen is overstegen…

Ik was even een biertje gaan drinken bij Mama Putu, een leuk cafeetje aan het strand van Sanur. Ik zat aan een tafeltje onder een grote parasol met mijn blote voeten in het zand. Van waar ik zat kon ik Jan herkennen. Hij zat met zijn rug naar mij op het strand naast een meisje. Het was drie uur in de namiddag en nog altijd bloedheet. Alleen gekken…

Het gaat de laatste tijd flink bergafwaarts met Sjoerd Kastelein, want hij worstelt met een fikse writers-block, terwijl schrijven zijn lust en zijn leven is. Twee maanden geleden woonde hij nog in hartje Amsterdam, waar hij aan de Universiteit van Amsterdam Nederlandse taal- en letterkunde studeerde. Hij hoefde nog maar een paar maanden tot zijn doctoraal-examen…

Op zekere nacht, toen oma en opa Vissermans bij mijn bazinnetje logeerden, werd ik ineens opgeschrikt door een vreemd geluid: bzz, hijg, bzz-zoem, hijg-hijg!, klonk het steeds harder. Wie denk je dat er op de rand van mijn aquarium was komen neerstrijken? Juist! Mietje Mug, de ondeugendste van alle muggenvrouwtjes. Haar ragfijne vleugeltjes trilden…

Terwijl het flink sneeuwde, fietste Wiebe Troelstra langs de kolossale, witte landhuizen in het bosrijke Oranjewoud. Naast zijn baan als fietsenmaker ging hij als vrijwilliger voor het Oranjefonds op pad. Zijn vrouw Trijntje vond het gekkenwerk en zeker tijdens deze strenge winter, maar hij wilde wel eens wat anders dan aan fietsen sleutelen. Dus ging…

De jaarlijkse controle bij de specialist is geen uitzondering meer, maar meer een gewoonte, immers na de pletmachine krijg je de uitslag van de chirurg, ik dan tenminste wel, omdat er zo gruwelijk veel fouten gemaakt zijn in de afgelopen jaren, dat ikzelf gezegd heb: tot hier en niet verder! Het is of de specialist zelf, of ik hou het hier voor gezien…

Grote stukken weiland scheidden mij van het kleine, witte godshuis. De oude pastorie, die er dichtbij lag, ging schuil achter hoge zomerbomen. Ik zag de bewoonster ervan voor het eerst in haar functie van beheerder van het intieme wijkgebouw tegenover de voormalige domineeswoning. Ze was rank, slank, had glanzend, grijs haar en was afstandelijk en aristocratisch…

De Nederlanders vinden het Vlaams grappig, en de Fransen lachen met het Belgisch Frans dat verschilt van de taal van Parijs, zowel wat woordkeuze als accent betreft. Voor 1914, toen mijn grootvader school liep, was er in het Vlaams landsgedeelte enkel Nederlandstalig onderwijs in dorpsschooltjes. Rond de jaren 1913 verklaarde de toenmalige primaat…

Ik ben nooit in Caïro geweest en ik heb de stad niet gegoocheld voor eventuele sfeertekeningen. Ik put louter uit een droom, in mijn geval een heldere dagdroom, omdat ik een nachtdier ben. Een ex-vriendin uit een ver verleden was wel in Caïro geweest en daar heb ik nog een foto van. Ze zit daar op een stenen rand bij stenen vazen, heel vorstelijk en…

Toen ik een paar maanden geleden nog eens in Surabaya was om een Indonesische vriend te bezoeken zei hij mij dat een stokoude Nederlandse dame lag te sterven in het lokale bejaardentehuis. “Zij is echt heel oud,” zei hij. “De verpleegster heeft haar geboorteakte gezien. Deze maand wordt zij 101 jaar. Zij heeft geen familie meer en zij lijdt aan Alzheimer…