Een zachte zomerdag begon met een aangename temperatuur, niet te warm, niet te koel. Een dag om van te genieten. Een dag om veel te willen doen. Het lichaam van de vrouw besloot anders. Het was tijd voor rust. Al jaren moest de vrouw op tijd rusten. Ze wilde zo graag zoveel dingen doen. Maar haar lijf gaf de grenzen aan. En ging ze daar overheen, dan…

In het charmante kasteel Merckenburg op de Heidensweg 1 in Heukelum zit baron Daem Adelmund met baron Hector Holleman koffie te drinken. Beiden hebben een overheerlijke slagroompunt erbij. 'En met wie denk je dat ik gisteravond heb gedineerd?', vraagt Daem aan Hector, die al slurpend zijn koffie drinkt. 'Vertel op, kerel, ik brand van nieuwsgierigheid…

Het is drie weken geleden als van het ene op het andere moment de lift ermee stopt. De lift die slechts enkele weken eerder voor een fors bedrag gerenoveerd werd nota bene! Het is dus ook drie weken geleden dat de bewoners nog buiten kwamen, omdat de lift het dus niet doet! Nog steeds niet! In de tussentijd kon één van de bewoners niet naar de…

Het seizoen van de massavaccinatie was aangebroken. Overal in het land verschenen priklocaties. Ook Bjarne liet zich vrijwillig prikken. Hij moest maar liefst anderhalf uur in de rij staan voor het zover was op de drukke priklocatie in Amsterdam Zuid Oost. Er was veel te doen over het vaccineren en de verschillende vaccins. Het leverde Bjarne pijn…

Vandaag snel even met mijn vrouw de winkel in gedoken, ik moest wat broodjes hebben. Ach dat is snel gebeurd en dan zijn we vast wel op tijd terug voor de mogelijke verjaardagsvisite. Wij zijn op een leeftijd dat we het niet echt meer vieren. Het is maar hoe je het bekijkt, sommige vieren het omdat ze er toch weer een jaar bij hebben gekregen, anderen…

Een opmerking van Jootje bracht me eventjes terug in de caravan-tijd, een tijd dat je als het ware twee huishoudens had, immers ging je van vrijdag tot zondag naar de camping na een werkweek en had je in de vakantieperiode geen malheur als het om “boeken van vakantie“ gedoe. Natuurlijk had je geen rustig bij-kom-weekend, immers vroeg dat tweede onderkomen…

Het was een perfect idee: oma ging met de kleinkinderen (die van ruim onder de tien jaar overigens) een gezellig tripje maken met het openbaar vervoer, immers: daar waar zij ermee was opgegroeid daar kenden die kids daar dus niks van! Niets met de metro, hoe of dat werkte, met een kaartje en trappen, met een perron en het wachten vlakbij de rails…

Ze staart met een lege blik voor zich uit. Ze zit in de gezamenlijke huiskamer. Af en toe krijgt ze bezoek, ze herkent soms haar dochter en haar zoon, maar meestal zijn het vreemden voor haar. Een begeleidster loopt naar de cd-speler en zet een cd op. Een melodie klinkt door de kamer. Ze veert opeens op, haar lege blik maakt plaats voor herkenning…

Het was acht uur ’s avonds. De telefoon lichtte op. De nummerherkenning gaf aan dat het Pier was. Pier was zijn grote vriend, maar als hij zo laat nog belde kon Jacky weten dat Pier dronken was. Pier drinkt bijna dagelijks zes à zeven tripels op lokale terrassen. Eenmaal thuis zet hij zijn gelag voort met wijn. Hij doet dat al jaren en is feitelijk…

Jonkvrouwe Catharina Groeninx van Zoelen houdt een bal masqué in haar geliefde woning op de Benedenrijweg 461 in Ridderkerk. Haar allerbeste vriendinnen zijn natuurlijk van de partij, al kost het haar enige moeite om hen te herkennen, daar zij zichzelf uitstekend hebben vermomd en hoogst misleidende maskers dragen. Het feest komt al aardig op gang en…

Ik sta bij de rivier. Een verademing, het water zo dichtbij. Aan de overkant de contouren van de oude vestingsstad. De grote kerk, de pannenkoekenboerderij. Ik zie een clubje koeien in het zand liggen. Paar meter verderop, iets dichter naar het water toe staat een torenhoge boom. Ik herken de soort niet, natuurleek die ik ben, maar het is er een met…

Herinner je je vorig jaar, Platero? We waren op weg naar de weduwe van Señor Jiménez om haar wat dood hout te brengen om de winter door te komen. We waren bijna halfweg de enge stenen brug over de Rio Molina toen Juan, de norse opzichter van de hacienda, naar ons kwam gelopen. Hij riep heel luid dat hij gehaast was: hij verdacht er zijn dochter van…

Na op bezoek geweest te zijn bij mijn vader in het bejaardentehuis in de plaats S. ging ik daar het dorp even in. Mijn vrouw moest naar de kledingzaak een beetje rondsnuffelen. Ik besloot om in de auto te blijven zitten met een muziekje aan, wetende dat als zij een kledingzaak bezoekt het heel lang kan duren voor ze alles heeft bekeken en eventueel…

Het is een zwoele zomeravond. Ze zit op het bankje voor het huis en luistert naar de avondgeluiden. De buurman maait het gras met zijn elektrische grasmaaier, in de verte blaft een hond. Uit een open raam klinkt muziek, een vioolconcert. Zoals altijd op dit soort avonden gaan haar gedachten terug naar de tijd toen ze voor de eerste keer verliefd was…

Tijdens mijn wandeling door het park kwam ik het oude mannetje tegen dat ik laatst had zien staan praten met een mevrouw, met wie ik ook weleens had gesproken over wat haar bezighield en haar hondje. Hij had ook een hondje dat veel op dat van haar leek: beide kortbenige en kortharige hondjes – model Jack Russell. Heerlijke hondjes, om op te vreten,…

In de miserabele krotwoning op de Kortrijksestraat 107 in Oostkamp woont de bewust aan lager wal geraakte freule Clémence van Severen, die haar dagen slijt met het scoren van zoveel mogelijk heroïne. Het verwilderde tuintje achter haar armoedige woonhol staat vol met bolpapavers en wietplanten. Ooit woonde zij met haar man, baron Alfons Vander Vliert…

‘Heb je nog in de brievenbus gekeken?’ vraagt mijn vrouw. Dit vraagt ze om niet later alsnog naar de brievenbus, die 200 meter van ons huis staat, te moeten lopen. De vraag wordt altijd gesteld als een van ons beiden boodschappen heeft gehaald en er met de auto langs rijdt. ‘Ja, naar later blijkt, een brief van de gemeente, zal wel weer zoiets zijn…

Achter de behoorlijk somber ogende muren van de openbare lagere school aan de Kerkdreef in Axel heeft zich een diep schokkend drama afgespeeld. In het begin leek het allemaal wel mee te vallen en had het veel van een kolderiek en extreem liefdesverhaal, want Cupido had met zijn liefdespijlen zes keer raak geschoten. In het jaar 1918 waren er zes meesters…

Zoals wel vaker kom ik haar in het park tegen. Een hondenmand achter op de fiets zonder hond, want het hondje loopt los langs het pad. ‘Als het even kan laat ik hem los lopen,’ zegt ze. Ik haal het beestje weer aan en hij herkent mij van een eerdere keer en begrijpt dat deze man hem geen kwaad zal doen. Hij nodigt mij uit tot spelen, wat ik ook even…

Best een doordenk titel maar het is dus echt zo want wat gebeurde er vandaag, wel dat ging als volgt: de buurvrouw komt binnen en complimenteert me wederom met de schitterende orchideeën die in de vensterbank staan, volop in bloei en prachtig om te zien ook. Ze vraagt me: hoe doe je dat toch, bij mij gaan ze allemaal dood? Tja meis, er tegen praten…