Het oude echtpaar Kees en Dini praten over Pasen. ''Binnenkort is het weer Pasen, eten we weer Paasbrood en eieren, darling.'' ''Weet ik Kees, je hebt het al zo vaak verteld, maar eerst krijgen we Witte Donderdag en Goede Vrijdag, maar ik weet nog steeds niet wat deze dagen betekenen.'' ''Zal ik je vertellen, maar er is nog een feestdag…

I Heel even kwam de gedachte bij hem op maar was ook weer snel verdwenen. Je zou er toch niet aan moeten denken zoiets op je geweten te hebben, en wat zullen ze er wel niet van vinden, thuis of op je werk. Niemand zou het ooit kunnen begrijpen, niet jij die immers het voorbeeld…

Peter greep de uitgestoken hand van Naftaniël. Daarop vervaagde de omgeving. Het leek wel alsof ze opeens in een mistbank terecht waren gekomen; alleen hun eigen gestalten waren nog duidelijk zichtbaar – een gevolg van hun razendsnelle verplaatsing in de geest. Even later verdween de mist en doemden voor hen de omtrekken op van een gebouwencomplex op…

'Hoe is het nu met die vriendin van je?' Naakt en uitgeput is ze naast me neergeploft in bed. Maar nu wil ze wel eens weten hoe het zit. 'Op en af'. 'Ze is Spaanse toch? Mooi? Donker?' Ja, ze is mooi en donker, heeft volle heupen en volle, stevige borsten, in niets lijkt ze op haar. 'Ik wil het ook niet weten. Maar ze heeft je in ieder geval…

Vergeven is moeilijk, tenminste voor mijzelf. Ik heb een hekel aan de uitdrukking 'vergeven is vergeten'. Nee nee, nóóít. Wilt U dat ik hier iets over wil vertellen? Ja? Oké dan. Ik ben misbruikt ooit, lichamelijk, en dat was géén pretje. Moeilijk om over te praten, trouwens.. Even adem halen.. Is het wijs om er over te praten, misschien…

De gids ving Peters verbazing op en verklaarde: “Wat je hier ziet is niet zo vreemd als het lijkt. Op aarde is er een grote kloof tussen de wereld van de levenden en de sfeer waarin de zielen van overledenen verblijven. Dat komt doordat de mensen op aarde sterk gericht zijn op de materie. Voor de subtielere signalen vanuit de geestelijke wereld hebben…

Wat waren de plannen, wilde ik weten. Geduld, eerst wat drinken kreeg ik op rekest. Geduld? Geduld? Mijn gezicht sprak direct boekdelen. Want dit had ik vaker gehoord dan me lief was de laatste dagen en steeds op wel zeer vervelende en voor mij zeer nadelige momenten mag ik wel zeggen en besloot maar weer wat ruimte tussen mijn shirt te maken zodat…

Een dodelijke haal over zijn strot in gedachten voor het geval dat het foute boel zal zijn loop ik op de gestarte motor die onverlicht in de schaduw op mij wacht af. Ik had de morgen ervoor op de toeristische markt een pracht van een traditionele dolk gekocht en liet hem slijpen bij de plaatselijke ijzersmid tot als een scheermes zo scherp. Alleen als…

Jeroen was een ijverige stratenmaker. Zijn handen bedekten veel zandwegen met bakstenen of kasseien. Gebarsten of verbrokkelde straatstenen haalde hij weg. Jeroens hamer zette snel weer nieuwe stenen op hun plaats. De stratenmaker woonde in een klein huis, aan de rand van het dorp. Hierin had hij het echt naar zijn zin. Eens, het was de lichte schemer…

Aan de speeltafel op hun vaste plek zaten ze. Er werd, zoals gewoonlijk, gespeeld om engelen van sterk wisselende kwaliteit. God had z’n avond niet en vermoedde dat de Duivel met de stenen geknoeid had. Daar had die afvallige een handje van. Verdorie, twaalf engelen op één avond verspeeld waaronder twee van zeer goed kaliber. ‘Nieuwe stenen’ brieste…

De man had een jeugdig uiterlijk en droeg een lang, wit gewaad. Toen hij hem tot op een paar meter was genaderd, bleef zijn gestalte roerloos, als een tot leven gekomen hemelteken, voor hem in de ruimte zweven. Helder stak zijn silhouet af tegen het gitzwarte, met sterren bezaaide firmament. “Wat houdt je tegen om andere zonnestelsels te bezoeken?”,…

Ondanks het feit dat niemand mij ècht kent, ben ik beroemd.. Hoe kan dat dan, vraagt U zich misschien af en dat kan ik me voorstellen. Maar het is wél zo. Er wordt namelijk over mij gepraat, ja ja, en hòe.. Door veel mensen, die mij benaderen over 'bepaalde dingen', spannend, hè? Laatst werd mij gevraagd hoe het met mijn "zes" kinderen ging…

Er woonden uiteraard veel gezinnen in de Oranjelaan waar wel het een of ander over te verhalen valt maar dat komt later. Eerst steek ik even de straat over, langs ons voetbalveldje en de ‘dikke steen’ naar de Margrietlaan. De ‘dikke steen’ zoals we de enorme zwerfkei noemden, had een prominente plaats op het grasveld tegenover ons huis gekregen…

Toen ik een jaar of acht was, het was in ieder geval nog voor het uitbreken van de oorlog in mei 1940, woonden mijn ouders in Amsterdam, op een bovenwoning in een arbeidersbuurt. Mijn vader werkte bij de stadsreiniging en liep met zo’n klepper door de straat om de buurtbewoners te waarschuwen, dat ze hun vuilnisbak buiten moesten zetten, want de vuilniswagen…

In een ontspannen houding, de armen losjes gespreid, ging hij op de bank liggen. Daarna zoog hij zijn longen vol lucht terwijl hij zijn oogbollen zo ver mogelijk naar boven draaide. Langzaam liet hij daarop de lucht uit zijn longen ontsnappen terwijl hij zijn blik weer in horizontale positie bracht. Met grote concentratie herhaalde hij dat enkele keren…

Er zijn mensen die eenzaam zijn en dat verschrikkelijk vinden, ze wonen dichtbij me en het zijn vrouwen, die alleen zijn achtergebleven omdat hun echtgenoot is overleden en ik maak op straat als ik ze tegen kom vaak een praatje met ze en dat vinden ze fijn. Die ik ken hebben wel kinderen, maar die zien ze maar een enkele keer, want ze werken en in het…

Krakend maakte de zetel kennis met de omvangrijke gestalte van Dennis. Het arme meubel onderging moedeloos de mortale marteling en deed er verder het zwijgen toe. Eenmaal van de stilte geproefd stak Dennis van wal. “Uw interieur is inderdaad aan vernieuwing toe. Ik moet toegeven dat de inrichting en de toentertijd gekozen kleuren en meubelen…

Om half vijf werd ze wakker en tikte Wouter op zijn schouder om hem wakker te krijgen. Met veel gesteun was het eindelijk zover. ''Wat is er, Mien?'' ''Je zou nog iets vertellen over de economie, koopkracht en inflatie.'' Hij deed het bedlampje aan en keek op de wekker, en zei: ''Zeg weet je wel hoe laat het is, half vijf, ben je wel…

Op snert kon het hele gezin zich dagen verheugen. Prins Bernhard was er ook dol op dus wij verkeerden in goede kringen wat onze smaak betrof. De grote pan ging ’s morgens vroeg al op het vuur zodat de hele dag de geuren van de veelbelovende avondmaaltijd door het huis trokken. De soep werd langzaam ingekookt tot een stevige groene brij die goed op je…

Er was eens een fietser en dat was de burgemeester van Veendam. Op een dag fietste hij behangen met zijn ambtsketting van Groningen naar Veendam waarbij hij zijn penningen op zijn borst kuste. Het fietspad was onverlicht en de burgemeester had nog vele kilometers voor de boeg. Denkend aan een vulkoek die zijn vrouw voor hem al op tafel had gezet…