Den Haag. Weer was een jaar bijna om. Het was Kerstavond. Het sneeuwde zachtjes. Marie moest even een mandje appels uit de schuur halen. Die zogenaamde schuur was echter meer een grote loods, die haar bazen verhuurden als winterstalling voor kampeerwagens en caravan ‘s. Normaal was het er altijd stil in. Nu merkte Marie tot haar verbazing echter dat…

Het was stil in de bus, hoogstens tien passagiers. Buiten was het koud en winderig en de zon verschool zich achter een gesloten wolkendek. Bij een halte stapte een zwaar gebouwde man in, die ik in de zestig schatte. Hij ging naast mij zitten en zei met een vriendelijke stem: ''Goedemorgen mijnheer, troosteloos weer, hé? Al dagen geen zon gezien.…

Triomfantelijk keken Manu en Hori elkaar aan: de zon bestond dus toch! Het heldere, warme licht aan de hemel was méér dan een optische illusie, wat doctor Swabius en zijn wetenschappelijk kliek ook beweerden. Hun apensnuiten glommen van opwinding: eindelijk was bewezen dat de zon een echt hemellichaam was en geen gezichtsbedrog! Maanden lang hadden…

Tegenwoordig is het heel normaal dat je ‘uit de kast komt’. Wat zeg ik ‘normaal’? Nee, het is mode. Zo heb je mannen die uit de kast komen omdat ze homo zijn en vrouwen die op leden van hetzelfde geslacht vallen. Maar er zijn ook mensen die heel anders uit de kast komen. Dat doet mij denken aan een koppel. Hier volgt hun verhaal. Met een grote klap…

Weer was het bijna Kerst. Vlak voor het kantoor voor enkele dagen haar deuren sloot mocht het personeel tijdens een gezellig samenzijn haar Kerstpakket komen halen. Een van de mannelijke bedienden sneerde: “Er zal wel weer minder inzitten dan vorig jaar zeker? Ze bezuinigen tegenwoordig op van alles! Steeds meer zelfs want nu is het ook nog eens…

Wachtend op de trein zit ik op het houten bankje. Voor mij ligt de rails. Het metaal glinstert in de zon. De rails daarnaast niet. Het ziet helemaal bruin van de roest. Vermoedelijk rijden daar al jaren geen treinen meer op. Er groeit namelijk ook al onkruid tussen de dwarsliggers. Het komt al bijna net zo hoog als het perron dat er naast staat. Helaas…

Tijdens mijn heenreis naar het Cenakel, een monumentaal gebouw dat in vroeger tijd tot klooster gediend heeft, aan de zuidkant van de stad, omringd door een keurig aangelegde tuin die een parkachtige indruk maakt, ontmoet ik in de bus een tachtigjarige Molukse mevrouw, wier gezicht nog steeds een afspiegeling draagt van vroegere schoonheid en die zich…

Toen wederom een herfst inzette met een enkel vergeeld blad dat neer dwarrelde vanaf het geboomte aan mijn venster, heb ik in de stad, mijn geboortestad, en op het plein, waar ik als een verdoolde, als een verdoemde, als een uitgestotene heb rondgezworven, toen ik zocht en niet kon vinden wat ik zocht, wanhopig over mijn liefdesverdriet en armoede,…

FOPPE ALS FRIESE ROCKSTER, OPGANG EN NEDERKOMST en comeback GRAAG zou ik een rockster zijn, hoe dat zou gaan weet ik nu al maar ik kan het alleen beschrijven en niet uitvoeren hoe leuk het ook is..... ALS kind werd ik geboren met de platenkast met hippie elpees van mijn ouders. Al snel nam ik op twaalf jarige leeftijd de gitaar in handen en leerde…

Het is december en dus tijd voor Reve, de Avonden om precies te zijn. Ieder jaar pak ik de oude pocket uit de kast en probeer op oudejaar de laatste bladzijde om te slaan. Het is een beduimeld exemplaar uit de reeks 'Literaire Hoogtepunten', die in de bovenbouw van de Havo een verplichte aanschaf was. Niet dan een van mijn zoons er destijds ook…

Dit lekkernij werd uit de kartonnen doos gehaald en midden op de grote tafel gezet. Om de taart stonden mooie drinkglazen in een wijde kring. Daarachter blonk het raam van de huiskamer. Op dat venster parelden traag glijdende druppeltjes. Want nu was de zon aan het doorbreken, nadat het flink geregend had. Die taart had geen slagroom, maar was wel…

De geachte heer schulz heeft op nederlands.nl een mooi stukje geschreven over eenzaamheid. Met deze donkere dagen voelen veel mensen zich alleen. En dat is een vervelend en moeilijk gevoel. Ik heb zelf ook nare ervaringen met eenzaamheid maar daar is nu een einde aan gekomen gelukkig nu ik in een begeleide woonvorm woon en mijn moeder ieder weekend…

"Zijn onvermogen naar verwachting te kunnen handelen, naar wat er rechtmatig van hem was gevraagd, waarmee de vrouw stellig geen genoegen had kunnen nemen, waardoor ze middels de gewetensvraag naderhand schuld had willen geven, zelfs nadat ze had gekregen waarvoor ze was gekomen, en waarmee ze omwille van, hem had gedaagd; hiertoe is de schuld ten…

"We worden al behoorlijk oud," zei de zeearend tegen zijn wijfje. De twee grote roofvogels zaten op het strand, terwijl de zon stralend opging. Ze keken weemoedig om zich heen. "Maar ik weet wel wat," zei een heel oud mannetje, dat opeens naast hen stond. "Jullie moeten het zuiverste zoetste water opzoeken, ergens in de oceaan." De kleine…

In 1947 was nog schaarste en sommige artikelen waren nog op de bon. Gelukkig hadden we weer genoeg te eten, dank zij de Amerikanen, die via het Marshallhulp veel voedsel naar Nederland hebben gebracht. Vooral de hongerwinter heeft mijn gezondheid niet goed gedaan, evenals mijn moeder en jongere broertjes. Mijn vader was al 1943 opgepakt en naar een…

APEKOOI foppe de aap dat ben ik. Soms blij soms verdrietig dan weer sociaal en dan weer alleen en een beetje speels op het naïeve af en niet erg werklustig en een liefhebber van bananen elke dag een. Bij de chinese dierenriem ben ik ook een aap. Vindingrijk behulpzaam en grappig en niet zo trouw of betrouwbaar. In het echt woon ik ook in een kooi…

De Dikke Sigaar Ik had veel bekijks! De mensen bleven voor onze tuin staan en staarden vol bewondering naar de machtige raket die elke dag een stukje hoger werd. Ik ging soms even in de cabine zitten en wuifde dan naar eventuele voorbijgangers. Aan mijn glunderende blik kon men zien dat ik geweldig trots was. Ook keek ik tijdens de koffiepauze…

HOOFDSTUK 1 Het regent en de kou is bijna onverdraaglijk. Voetstappen drukken zich in de sneeuw. Ergens aan het eind van de straat, net niet ontrokken aan het zicht, beweegt iets en komt dichterbij. Ik sla het pad in dat leidt naar mijn huis, pak de sleutel, open de deur en ga naar binnen. Het is koud. Adem is zichtbaar. In de ochtend vult…

Ergens in een grote tuin stond eens een mooie groene boom. Aan diens voet schuilde een oude schildpad voor de felle zon. Hij zat daar wat uit te rusten van zijn ochtendwandeling. In een hoge bloeiende struik, naast die boom zat een slak. Dit tweetal begon een gesprek met elkaar. “Hallo!” zei de slak vriendelijk tegen de schildpad. Deze keek verbaasd…

Toen ik ongeveer zes jaar was woonden mijn ouders in Kolhorn in de kop van Noord-Holland. Het was een eenvoudig arbeidershuisje en de huur bedroeg maar een paar gulden per week. Mijn vader was een landarbeider en werkte bij een boer in de buurt. Gijs was mijn broertje en was twee jaar jonger dan ik. De omgeving van het dorp was wonderschoon, prachtige…