Het valt het geniale nieuwetijdsmens Gérard Jolie niet mee om zich in de geestdodende schoolsystemen staande te houden. Het klakkeloos overnemen van saaie kennis zit niet in zijn bloed en hij gaat veel liever zelf op avontuur in de geestelijke werelden. Hij verveelt zich stierlijk bij dat afgezaagde gehamer van zijn vastgeroeste, machinale, onvermurwbare leraren, die niet buiten de gebaande paden durven te denken, laat staan te leven. Het is voor Gérard veel belangrijker om 'Narziss und…

De notoire junkie Trystan Roes heeft al drie keer aangebeld, maar de deur van het huis op de Wortegemstraat 6 in Oudenaarde blijft gesloten. Trystan staat te rillen van de kou en hij kijkt wanhopig om zich heen. In de verte ziet hij een lange, magere gestalte met een grote, pluizige capuchon op zijn hoofd naderen. 'Dat moet hem zijn!', denkt Trystan verheugd en hij loopt alvast op hem af. 'Hé, Trys, kom je weer scoren, makker?', roept de drugsdealer Leopold Tuts. 'Ja, man, ik heb dringend wat…

Wanneer je in mijn tijd van fietsen je tweewieler gewoon langs de winkelruiten neerzette, weet je, dan stond ze er gewoon - als je uit de winkel kwam met volle tassen, gewoon nog daar, waar je haar neergezet had. Nou zeg ik erbij dat die fiets van mij de moeite van het jatten niet waard was denk ik want mooi, nee was die niet, blinkend evenmin, maar ze liet me nimmer in de steek en dat was maar wat mooi!
Heel wat volle tassen vervoerde ze, kinderen eveneens, eentje voorin een stoeltje aan het…

Soms bekruipt of overvalt je het gevoel van en NU moet ik echt even informeren naar hoe de zaken staan, want daar heb ik te lang mee gewacht. Dat laatste overkwam mij tijdens een ommetje door een woonwijk.
Ik wist niet precies waar ze woonde; het hondenbaasje ik meen Marijke, met wie ik vaak opliep in het verleden, maar wel dat ze ongeneeslijk ziek was. Dat had ze me verteld toen ik haar sterk vermagerd en met een pruik tegenkwam bij het winkelcentrum en wel drie keer goed moest kijken of ze…

Oh wat staat ons land op zijn kop, wat zijn de gemoederen verhit en wat is het een zaligheid te weten dat vrouwen ook heel goed in staat zijn een scepter te zwaaien - wat zeg ik zwaaien? Nee, ik bedoel hanteren en gebruiken natuurlijk, hoe geweldig is het te weten dat: Caroline eindelijk haar beste been voorzette en het gehaald heeft met haar club!
Hoe mooi is het te weten dat je - wanneer je naar een regering kijkt - niet meer hoeft te denken: het zal wel, het wordt toch niks want zeg nou…

'Ik geef je nog liever mijn vrouw, dan mijn favoriete wedstrijdduif Tweety!', roept graaf Wodan du Mortier tegen baron Leopold de Richardot, die aan zijn vierde Kasteelbier bezig is. 'Man, doe niet zo onnozel, ik bied jou zes ton, een hoger bod krijg je nergens!', roept Leopold terug. 'Lariekoek, kerel, ik ken genoeg Aziaten, die meer willen bieden!' 'Dat zuig je uit jouw duim, opschepper, en dat weet jij maar al te goed!' 'Hoe dan ook, Leopold, ik wil Tweety niet kwijt, voor geen geld!' 'Je…

Het was in de tijd dat de zonnegod Ra in Egypte de voornaamste God was en de Farao een halfgod.
Bafti en zijn zoon Djar kwamen binnen, zichtbaar vermoeid na een dag gerst oogsten en zetten hun sikkels tegen de muur van de boerderij. Binnen schepte moeder Siti een stevige maaltijd op van brood bonen en wat vis en vulde kannen met bier wel zo dik en stroperig, dat het geen drinken was, maar eerder soep die een belangrijk onderdeel van de maaltijd vormde. Regelmatig waren bier en water en brood…

‘Tom, ik ben moe. Ik wil maar één ding: slapen.’
Susan hangt haar bruidsjurk op een klerenhanger aan de rand van de badkamerdeur. Hij staat erbij en kijkt naar haar borsten in de kanten bh en naar haar benen in de witte hold-up kousen. Haar schoenen liggen bij de deur.
‘Jezus, wat is ze lekker’, denkt Tom. Ieder uur van de dag heeft hij een keer aan dit ogenblik gedacht. In de drie jaar dat ze met elkaar ‘gaan’, zijn ze nooit met elkaar naar bed geweest. Susans wens. Haar…

‘Ik ga een andere baas zoeken,’ zei de hond, ‘ik vind het hier niet leuk. De baas gaat nooit lang met me naar buiten, zodat ik kan rennen en spelen. Ik krijg nooit een aai over mijn kop.’
‘Dan ga ik met je mee,’ zei de kat, ‘ik vind het hier ook niet leuk. Mijn kattenbak wordt bijna nooit schoongemaakt. Ik mag niet liggen, waar ik wil. En ik word ook nooit geaaid. Ik wil naar een ander huis.’
‘Het eten is hier wel goed,’ zei de hond.
‘Ja, dat wel’, vond de kat.…

Het heeft de 18-jarige Johannes Hovenier niet echt verbaasd dat hij naar het rijksopvoedingsgesticht in Ruiselede is gestuurd, want hij weet donders goed dat de brave burgers zogenaamd lanterfantende jongeren zoals hij niet kunnen zien en dulden. Het vergrijp waarvoor hij hier naartoe is gestuurd, was echter volstrekt ontoereikend, maar als de gendarmerie en de justitie bloed ruiken, dan gaan ze er voor. Dat kleine beetje hasj, waarvoor hij is opgepakt, is te belachelijk voor woorden, maar ze…

Op naar woensdag dat we met zijn allen weer het behang een stipje mogen geven met een rood puntje…op naar de dag van de verkiezingen dus. Als de weergoden het goed hebben, wordt woensdag een stormachtig dagje dus niet alleen voor de mensen op wie je kunt gaan stemmen, maar ook het weer doet mee…voorzienigheid soms?
Ik zweef… zweef tussen twee personen, want waterschap dat weten we hier wel maar die oeverloze lijsten met namen van mensen die ik a- niet mag die ik b- niet leuk vind, die ik…

De man die naar mijn voordeur loopt, komt me vaag bekend voor. Aan zijn schouder hangt een bruine canvas tas. Als hij mij ziet, steekt hij een hand omhoog en glimlacht. Ik hoor hem rommelen bij de brievenbus. Ik wacht een ogenblik en loop dan naar het halletje. Op de mat ligt een flyer. ‘MASSAGEBED’ is het enige woord dat ik zonder mijn leesbril kan lezen. Ik ga weer in mijn stoel voor het raam zitten en pak mijn leesbril uit de vensterbank. De flyer informeert over een initiatief van de…

Tijdens de avondmis had hij hen al zien zitten, want ze zaten keurig netjes naast elkaar en zij zongen met serieuze gezichten mee. Het kon de hulppriester Dieudonné Delvaux ook niet ontgaan zijn, want zij zaten op de eerste kerkbank en hun aantrekkelijke schoonheden waren zeer magnetisch aantrekkelijk voor hem. Gelukkig hoefde hij deze keer niet te preken, want dan zou het tot een beroerd stamelen zijn gekomen. Priester Damian d'Yves had een meeslepende preek over Lucas 6, vers 22 en 23…

Het naar huilbui neigende vrouwtje begon zachtjes tegen mij aan te tranen.
Weet u zei ze, er is altijd wel iets dat stoelt op verdriet, dan krijg ik het te kwaad en komen vanzelf de Waterlanders.
Al eens geprobeerd de zonnige kant van alles te bekijken, vroeg ik quasi pedagogisch.
Natuurlijk zei het vrouwtje met lichte torn in haar betraande stem.…

Veertig jaar had Joop op een Amsterdamse lijnbus gereden. Een maand na zijn pensionering woonden hij en zijn Greet in ‘Doodstil’, een Gronings gehucht, in een boerenhuisje met een stenen stal en wat dieren: twee koeien, twee geiten, een pony en natuurlijk kippen en een haan. Niks mooier dan gewekt te worden door hanengekraai en te ontbijten met vers geraapte eitjes.
De afbetaalde woning in Amsterdam was nog niet verkocht, maar dat zou eerder een kwestie van weken dan maanden worden.
In de…

Als de bewoners van het huis op één oor liggen, worden de gebruiksvoorwerpen actief. Net als in de mensenwereld geldt hier ook: soort zoekt soort. De flesopener, kurkentrekker, blikopener en potdeksel opener komen bij elkaar in de keuken. De wc-borstel, afwasborstel, haarborstel en tandenborstel treffen elkaar in de natte ruimte. De scheermesjes, kammen, de föhn en de tondeuse ouwenelen in het halletje tussen de slaapkamers.
Er wordt altijd gefluisterd en voorzichtig gelopen, want het is…

'Bel Dries even voor een afspraak, wil je?', vraagt barones Ingrid de Broqueville aan haar echtgenoot baron Holger de Broqueville, die geen enkele trek heeft om baron Dries Van Noten voor haar op te bellen. 'Waarom doe je dat zelf niet? Mankeert er iets aan jouw stem?', reageert hij onvriendelijk. 'Ach, toe nou, ik heb echt een nieuwe jurk nodig, het is toch een kleine moeite? Komaan zeg, ik doe zoveel voor jou!' 'Vooruit dan maar, maar de volgende keer doe je het zelf maar!' 'Mij best!'.…

Wanneer ik geen zin heb, doe ik het doorgaans niet, tenzij het een verplichting is want tja, een verplichte zin is wel even iets anders dan: geen zin hebben vanzelf…en als ik het woord 'loos' erachter zet wordt het ineens een heel ander woord, qua omvang, begrip en inhoud behalve als het om ‘t woord zelf gaat dan want zeg nou zelf: zinloos betekent - zonder zin, maar anders dan - geen zin hebben- natuurlijk?
En nou heb ik die overdenking eens even losgelaten in eerste instantie op datgene…

‘Hoi buurman, gisteren de derby ook gevolgd?’
‘Ja zeker, een aardige wedstrijd. Maar toch heb ik het zo onderhand wel een beetje gehad met het voetbal.’
‘Hoe dat zo?’
‘Nou. Het is tegenwoordig zo met het voetbal, je krijgt bij wijze van spreken een lekkere maaltijd voorgeschoteld en aan het eind nog een toetje, dat zo smerig is dat die de heerlijke smaak van het etentje overruled.’…

Op de vele muziekklanken na is het veelal muisstil in de Stedelijke Academie voor Muziek Woord & Dans op het Academieplein 17 in Turnhout. De meeste leraren en leerlingen praten heel rustig, gedempt en afgewogen met elkaar. Er hangt nu eenmaal een vreemd soort heilige sfeer rondom de artistieke vakken, die hier gegeven worden, en wieweet hoeveel toekomstige grootheden er tussen de ijverige leerlingen schuilen. Je kunt er zelfs in een woordauditorium leren vertellen. Of leren dansen op klassieke…